De laatste dag alweer! Na een wat later ontbijt en het opruimen/half inpakken van onze spullen liepen we richting het Lido. Het Lido bestaat uit zonterrassen, twee zwembaden (een kinderbad en een groot bad) met zout zeewater en een soort baai waar je in kunt zwemmen. Dit alles onder toezicht van een heuse badmeester, Baywatch eat your heart out.
Het zeewater was maar liefst 19 graden, vrij briljant moet ik zeggen. Ik heb ook nog mijn kop onder water gestoken en zowaar sardines en die malle metallicblauwgestreepte vissen gezien waar Rik het in zijn blog over had.
Verder heb ik nog wat kiekjes geschoten van de zee en van mijn voeten en de zee en van de lucht en de zee en ook nog een malle foto van Rik. Al rondhangende (en kaastosti/ijs etende) vorderde de middag en op een gegeven moment begon het personeel met het opruimen van de parasols en de zonnebedden. Wij besloten de hint te vatten en gingen weer richting hotel. Daar improvikookte ik voor de laatste keer een maaltijd en pakte ik zowaar mijn koffer helemaal in. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om het minikoekepannetje achter te laten, dus ook die ging, naast de ½ kilo rijst, de paar pakjes pudding, de caramelcrème, de zakjes bonensoep, en de flesjes olie en azijn waarvan ik het zonde vond om ze weg te gooien, in de koffer.
De volgende ochtend stonden we, wetende dat we bij thuiskomst spontaan weer in uitslapende huisdieren zouden veranderen, extra vroeg op. Dit voornamelijk omdat we al vroeg (7.20!) opgehaald zouden worden om naar het vliegveld te gaan. En inderdaad, klokslag op tijd werden we door een taxi opgehaald die ons, via een omweg om een andere dame op te pikken, bij het vliegveld afzette, waar we onze zeer gezellige (en nuttige!) hostess gedag zeiden en incheckten.
De marmelade die ik in mijn handbagage had meegenomen kreeg ik zelfs na het trekken van mijn meest teleurgestelde “Niehiet?” niet mee het vliegtuig in en ook de Caps Lock toets van mijn Alphasmart is niet ongeschonden uit de strijd gekomen (snik!), maar wij mochten zowaar het vliegtuig in. Daar keken we als het stelletje wijven dat we zijn naar een romantische komedie met Cameron Diaz en Ashton Kutcher en (stelletje wijven!) uiteraard moesten we allebei een beetje huilen. Waar ik echter heel hard om wilde huilen was het nieuws dat het in Amsterdam wel 4 hele graden was...
Maargoed, je zit in een vliegtuig en je kunt moeilijk de piloot gijzelen en terugvliegen (niet dat ik het niet overwogen heb), dus ik moest me er maar mentaal op instellen. Aan de andere kant is het altijd weer leuk om bij thuiskomst begroet te worden door een hoogst verbolgen Rood en Les-Mioux.
Eenmaal geland hebben we eerst een sloot chocolademelk weggeslobberd bij de Starbucks (ik vind het steeds vaker jammer dat ik geen koffie drink, maar daarover ooit meer), waarna we vlotjes onze koffers vonden en een soepele treinreis richting huis hadden.
Dit was het laatste deel van Het Grote Madeira Reisverslag. De kiekjes, uiteraard voorzien van hilarische onderschriften, kunt u hier vinden. Mocht u botanisch onderlegd zijn en de planten/bloemen op de foto's herkennen, schroom dan niet om te reageren!
Dan rest mij niets anders dan u te bedanken voor uw aandacht en te melden dat we vanaf nu weer onze reguliere programmering vervolgen... *reclamestem* hierrr op LogPoes!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten