“Op zaterdag ging Rik voor een 14 km lange Levada-wandeling en aangezien ik wel spoor (en ook een beetje omdat ik 6 weken geleden nog lag dood te gaan in een ziekenhuis) bleef ik in het appartement. Het is grappig om te zien hoe ik ook in den (niet zo) vreemde ook een huiskat ben: veel verder dan het balkon kom ik, tenzij gedwongen, niet. ;-)”
Dat was het laatste wat ik schreef op die bewuste zaterdag, vlak voor Rik weer terugkwam van zijn wandeling. De rest van onze belevenissen zal ik uit mijn geheugen op moeten diepen en zal dus ook beduidend minder uitgebreid zijn.
Die zaterdag bleef ik dus achter in het hotel, waar ik mijn dag gevuld heb met het schrijven van het reisverslag-tot-dan-toe, onderwijl luisterend naar Fall Out Boy en My Chemical Romance. Sommige dingen veranderen nooit, ook niet op vakantie. Aan het eind van de middag was Rik terug van zijn wandeling en besloot hij wat in de sauna te gaan hangen. Ik ben uiteindelijk wat gaan koken en de rest van de avond hebben we besteed aan het scoren van munten in Super Mario Bros.
De volgende ochtend stonden we weer vroeg op en aten we, zoals elke ochtend, onder het genot van de beste kersthits van de jaren ’70 en ’80, ons ontbijt. Vervolgens gingen we op weg naar het duikcentrum om Rik’s duikspullen op te halen, maar blijkbaar zijn duikers in Madeira wél snugger en sluiten ze de toko op zondag. De rest van de dag hebben we doorgebracht in de sportzaal (fietsehfietsehfietseh) en in het zwembad. ’s Avonds hebben we weer een gezinshoeveelheid Brisa (Madeirense frisdrank, in diverse smaken, passievrucht was onze favoriet) soldaat gemaakt en zijn we vroeg in bed gedoken, aangezien we de volgende dag de binnenstad wilden gaan verkennen.
Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen :
Een reactie posten