De afgelopen jaren heb ik altijd de supercorny "End of Year"-survey ingevuld, maar dit jaar heb ik daar geen zin in. De herfstigheid waar ik in september over schreef, deed rond maart dit jaar zijn intrede en is niet meer weggegaan: mijn tante uit Australië overleed, ik raakte mijn baan kwijt, aan mijn vrijwilligerswerk kwam een einde, mijn bloeddruk stortte omlaag met veel medicatiewisselellende tot gevolg, Céline bleek een maligne lymfoom te hebben waar ze aan overleed en dit zijn slechts de zaken waar ik hier op LogPoes over wil vertellen. Laten we het erop houden dat mijn leven zoals het was niet meer is en dat de toekomst die ik me had voorgesteld niet gaat komen. En dan kom je in een situatie terecht die Imogen Heap een stuk poëtischer kan beschrijven dan ik:
Everybody says time heals everything.
But what of the wretched hollow?
The endless in-between?
Are we just going to wait it out?
Aan de andere kant was het ook het jaar van een absurde hoeveelheid Uiterst Leuke Dingen: tentoonstellingen, shopdates, geweldige concerten, verjaardagsfeestjes, fijne lage bloeddrukwaardes, tv-series, boeken, John Barrowman, Posse marathons en sleepovers, het uiterst briljante Middelgrote LogPoes Theefeest, een nieuwe CV-ketel, spontane feestjes, Zinederella, zeepmakerij, the Poeticores, de geboorte van TW, Meneer de Poes die dokter werd, The Big Kahuna die met pensioen ging, de start van mijn visagieopleiding, het ontmoeten van diverse uitzonderlijk leuke nieuwe mensen (die zich vaak ook nog eens door mij lieten onderpienselen), Halloween, NaNoWriMo, Project 365 en ik weet zeker dat ik nog een boel dingen vergeet. Daarnaast bleef The Bass of Awesomeness nog steeds awesome, basles het meest briljante dat ik ooit bedacht heb te gaan doen en prijs ik me elke dag weer gelukkig dat ik het personeel mag zijn van Rood en Les-Mioux. Nou ja, behalve op de momenten dat ik hun kattenbak moet verschonen natuurlijk, maar dat spreekt voor zich.
Rest mij nog u een veilig oud & nieuw te wensen: past allen op uw vingers, neuzen en huisdieren en dan zie ik u weer traditiegetrouw op 3 januari!
donderdag 30 december 2010
dinsdag 21 december 2010
Poelekie goes to makeupschool - dag 7
Toen ik bruut misselijk wakker werd, dacht ik al: "Dit gaat niet goed!" en inderdaad, tegen de tijd dat ik in de bus had moeten zitten, bevond ik me semi-projectiel vomiterend in mijn badkamer... Hoewel ze op school uiterst streng zijn op te laat komen, besloot ik toch een poging te wagen en rende ik achtereenvolgens naar de bus, naar de tram en naar school, waar ik dusdanig Episch Zielig (lees: kokhalzend, huilend en amechtig hijgend) voor de deur stond, dat ik tóch binnengelaten werd.
We kregen les van de oprichtster van de school. Het leukste vond ik dat zij niet alleen de looks voordeed en het over producten had, maar het ook breder trok: de geschiedenis en ontwikkeling van visagie sinds het begin van de vorige eeuw, de invloed van kunst en maatschappelijke gebeurtenissen op looks en trends. Hierdoor was er veel minder sprake van de "paint by numbers"-sfeer van "dit spullie op die plek" die me soms doet twijfelen aan mijn geschiktheid voor het vak. Dát, en het feit dat ik geen wenkbrauwen kan tekenen, natuurlijk. ;-)
Na een uiterst leerzame les waarin we smokey eyes, een eyelinerlook, decoratief werk en ook een deel styling te zien kregen, was het tijd voor het huiswerk: we moeten elk een boek maken (70% plaatjes, 30% tekst) over de geschiedenis van de visagie van 1920 tot nu! *doet dansje* Dát was het moment waarop ik besloot op te houden met mijn gemauw en getwijfel en mijn opleiding gewoon af te maken. Zo eindigde een uiterst matig gestarte dag toch behoorlijk uitstekend!
We kregen les van de oprichtster van de school. Het leukste vond ik dat zij niet alleen de looks voordeed en het over producten had, maar het ook breder trok: de geschiedenis en ontwikkeling van visagie sinds het begin van de vorige eeuw, de invloed van kunst en maatschappelijke gebeurtenissen op looks en trends. Hierdoor was er veel minder sprake van de "paint by numbers"-sfeer van "dit spullie op die plek" die me soms doet twijfelen aan mijn geschiktheid voor het vak. Dát, en het feit dat ik geen wenkbrauwen kan tekenen, natuurlijk. ;-)
Na een uiterst leerzame les waarin we smokey eyes, een eyelinerlook, decoratief werk en ook een deel styling te zien kregen, was het tijd voor het huiswerk: we moeten elk een boek maken (70% plaatjes, 30% tekst) over de geschiedenis van de visagie van 1920 tot nu! *doet dansje* Dát was het moment waarop ik besloot op te houden met mijn gemauw en getwijfel en mijn opleiding gewoon af te maken. Zo eindigde een uiterst matig gestarte dag toch behoorlijk uitstekend!
donderdag 16 december 2010
Onderdruk
IJskoude handen en voeten, niet in staat een fatsoenlijke lichaamstemperatuur te houden in een kamer van 21 graden én tegelijkertijd mild-subfebriel zijn, een vrij hevig gebrek aan Levensvreugd, zich uitend in een ergere labiele jankebel zijn dan gewoonlijk, slecht kunnen slapen, omvallen zodra ik omlaag kijk en sinds zondag die chronische misselijkheid, onafhankelijk van wel of geen voedselintake: ik wist hoe laat het was, maar ik wilde er, zelfs na "Yo, Poelekie, je weet hoe laat het is, doe er wat aan!"-gesprekken van mijn omgeving, niet aan. Wie denkt "Waarom dan niet?": zie hier, hier en hier.
Maar na gisterochtend mijn dag projectiel vomiterend gestart te zijn (het vervolg van deze dag leest u hoogst binnenkort in "Poelekie goes to makeupschool - dag 7") en vandaag ziek en slap wakker te zijn geworden, kon ik het niet langer ontkennen: yup, mijn pillen werken wat te hard en ik heb onderdruk!
In overleg met mijn dokter ga ik morgen, voor het eerst sinds 14 oktober 2008, een dag géén medicijnen innemen, in de hoop dat ik me daarna niet meer zo vaatdoekkig voel. De dokter opperde zelfs een "weekje zonder", maar dat vond ik dan weer niet zo'n denderend idee. Houdt u de pootjes gekruist dat het helpt en dat ik mijn verjaardag op zaterdag níet op Afdeling Interne hoef te vieren? Alvast bedankt! ;-D
Maar na gisterochtend mijn dag projectiel vomiterend gestart te zijn (het vervolg van deze dag leest u hoogst binnenkort in "Poelekie goes to makeupschool - dag 7") en vandaag ziek en slap wakker te zijn geworden, kon ik het niet langer ontkennen: yup, mijn pillen werken wat te hard en ik heb onderdruk!
In overleg met mijn dokter ga ik morgen, voor het eerst sinds 14 oktober 2008, een dag géén medicijnen innemen, in de hoop dat ik me daarna niet meer zo vaatdoekkig voel. De dokter opperde zelfs een "weekje zonder", maar dat vond ik dan weer niet zo'n denderend idee. Houdt u de pootjes gekruist dat het helpt en dat ik mijn verjaardag op zaterdag níet op Afdeling Interne hoef te vieren? Alvast bedankt! ;-D
maandag 13 december 2010
Poelekie goes to makeupschool - dag 6
Met lood in de schoenen stiefelde ik naar school: vandaag zou de dag zijn dat ons huiswerk voor het eerst voor de gehele klas besproken zou worden. Ik vermoedde dat het ook de dag zou worden waarop ik de "hoe vind je zelf dat het gaat?"-vraag zou krijgen, want het gaat allemaal nogal matig. Niet dramatisch slecht, maar wel heel veel matiger dan zou moeten. Het is ontzettend frustrerend om bezig te zijn met iets waar (al is het maar voor mijn gevoel) werkelijk nul komma nul schot in zit. Nu voelde ik me al niet bijster hoe (want extreem misselijk), wat niet erg bevorderlijk is voor de levensvreugd.
Het bleek mee te vallen: de vraag werd niet gesteld, maar ik kreeg wel een boel verbeterpunten (lees: terechte kritiek) en tips. En alsof de duivel er mee speelt: die middag lukte het me zowaar om een goede wenkbrauw te zetten! Altijd leuk voor de succesbeleving, zullen we maar zeggen. Dus nee, ook na dag 6 ben ik nog niet van de opleiding gekickt, maar de twijfels of ik hier wel mee door moet gaan worden wel per week heviger. Dat ligt overigens totaal niet aan de opleiding, maar 100% aan mij. Aan de andere kant geloof ik heilig in "bij twijfel niks drastisch doen", dus vooralsnog ga ik rustig door en hoop ik dat het bijtrekt.
Het bleek mee te vallen: de vraag werd niet gesteld, maar ik kreeg wel een boel verbeterpunten (lees: terechte kritiek) en tips. En alsof de duivel er mee speelt: die middag lukte het me zowaar om een goede wenkbrauw te zetten! Altijd leuk voor de succesbeleving, zullen we maar zeggen. Dus nee, ook na dag 6 ben ik nog niet van de opleiding gekickt, maar de twijfels of ik hier wel mee door moet gaan worden wel per week heviger. Dat ligt overigens totaal niet aan de opleiding, maar 100% aan mij. Aan de andere kant geloof ik heilig in "bij twijfel niks drastisch doen", dus vooralsnog ga ik rustig door en hoop ik dat het bijtrekt.
maandag 6 december 2010
Poelekie goes to makeupschool - dag 5
Vandaag was de eerste dag dat de docente technieken voor zou doen op modellen van buitenaf: mannenmakeup, de 2e en 3e leeftijd (respectievelijk 40 plus en 65 plus) en de donkere huid. Voor het onderdeel mannenmakeup had ik J. weten te charteren, die als eerste een kleine twee uur door de docente onder handen genomen werd.
Ik had graag willen linken naar een hoogstwaarschijnlijk uitstekend geschreven en van (sociaal)theoretische context voorziene blogpost van J. zelf, maar zelf na drie keer vragen kwam daar niets anders uit dan: "Ahhefnuffintoséh!", dus u zult het met mijn korte uitleg moeten doen: je zit als model voor de klas, met een schoonheidsspecialistelamp op je gezicht gericht en tissues in je nek, bepienseld te worden door de ondertussen uitleg gevende docente. In de tussentijd word je door een stuk of 16 meisjes/vrouwen aangestaard. Ze stellen vragen, geven antwoorden op vragen van de docente en maken aantekeningen.
Het vreemdste vind ik zelf (ja, ook wij cursisten moeten wel eens voor de klas zitten) dat je aangestaard en van commentaar voorzien wordt, terwijl het eigenlijk helemaal niet om "jou-als-persoon" gaat: als model ben je niet meer of minder dan een object waar makeup op gesmeerd wordt en het is voor de toeschouwers eigenlijk alleen van belang dat ze goed zien welk spullie wáár komt.
Na het opbrengen van de basis zegt de docente "Kom maar een foto maken" en stormt de hele kudde naar voren om je op de foto te zetten. Ogen open, ogen dicht, van opzij. De hele kudde gaat weer zitten, de makeup wordt verder gedaan tot er weer een cruciaal punt is waarop er weer een foto gemaakt moet worden, weer die hele kudde naar voren, weer 80 keer een flits in je gezicht. En zo verder tot je "af" bent en er nog een laatste foto gemaakt wordt van het eindresultaat. Dit neemt gemiddeld een uur of twee in beslag en het went ook wel, maar ik ben altijd weer blij als het achter de rug is.
Het tweede model was de moeder van een klasgenote, op haar werden twee looks voorgedaan: de ene helft van het gezicht was de multicolourlook voor de 2e leeftijd en op de andere helft van het gezicht de look voor de 3e leeftijd. Vooral die laatste look is meer een kwestie van laten dan van doen: hoe meer makeup je op de oudere huid smeert, hoe onnatuurlijker het eruit ziet.
Na de lunch was het tijd voor makeuplooks voor de donkere huid. Ook bij dit model werden twee looks voorgedaan: een mini-smokey eye (redelijk draagbaar) en een zeer heftige look voor bijvoorbeeld een videoclip, inclusief valse wimpers en een gespraypainte decoratie op de slaap. We kregen een absurde hoeveelheid huiswerk mee en ik schafte wat makeupspullies aan om deze looks te kunnen (proberen te) reproduceren, hier op flickr kunt u zien wat ik allemaal aangeschaft heb. Over twee weken is het weer tijd voor een praktijkles, daarin gaan we eerst het huiswerk klassikaal bespreken en daarna oefenen met de wenkbrauwen (aargh, nachtmerrie!) en de lippen.
Ik had graag willen linken naar een hoogstwaarschijnlijk uitstekend geschreven en van (sociaal)theoretische context voorziene blogpost van J. zelf, maar zelf na drie keer vragen kwam daar niets anders uit dan: "Ahhefnuffintoséh!", dus u zult het met mijn korte uitleg moeten doen: je zit als model voor de klas, met een schoonheidsspecialistelamp op je gezicht gericht en tissues in je nek, bepienseld te worden door de ondertussen uitleg gevende docente. In de tussentijd word je door een stuk of 16 meisjes/vrouwen aangestaard. Ze stellen vragen, geven antwoorden op vragen van de docente en maken aantekeningen.
Het vreemdste vind ik zelf (ja, ook wij cursisten moeten wel eens voor de klas zitten) dat je aangestaard en van commentaar voorzien wordt, terwijl het eigenlijk helemaal niet om "jou-als-persoon" gaat: als model ben je niet meer of minder dan een object waar makeup op gesmeerd wordt en het is voor de toeschouwers eigenlijk alleen van belang dat ze goed zien welk spullie wáár komt.
Na het opbrengen van de basis zegt de docente "Kom maar een foto maken" en stormt de hele kudde naar voren om je op de foto te zetten. Ogen open, ogen dicht, van opzij. De hele kudde gaat weer zitten, de makeup wordt verder gedaan tot er weer een cruciaal punt is waarop er weer een foto gemaakt moet worden, weer die hele kudde naar voren, weer 80 keer een flits in je gezicht. En zo verder tot je "af" bent en er nog een laatste foto gemaakt wordt van het eindresultaat. Dit neemt gemiddeld een uur of twee in beslag en het went ook wel, maar ik ben altijd weer blij als het achter de rug is.
Het tweede model was de moeder van een klasgenote, op haar werden twee looks voorgedaan: de ene helft van het gezicht was de multicolourlook voor de 2e leeftijd en op de andere helft van het gezicht de look voor de 3e leeftijd. Vooral die laatste look is meer een kwestie van laten dan van doen: hoe meer makeup je op de oudere huid smeert, hoe onnatuurlijker het eruit ziet.
Na de lunch was het tijd voor makeuplooks voor de donkere huid. Ook bij dit model werden twee looks voorgedaan: een mini-smokey eye (redelijk draagbaar) en een zeer heftige look voor bijvoorbeeld een videoclip, inclusief valse wimpers en een gespraypainte decoratie op de slaap. We kregen een absurde hoeveelheid huiswerk mee en ik schafte wat makeupspullies aan om deze looks te kunnen (proberen te) reproduceren, hier op flickr kunt u zien wat ik allemaal aangeschaft heb. Over twee weken is het weer tijd voor een praktijkles, daarin gaan we eerst het huiswerk klassikaal bespreken en daarna oefenen met de wenkbrauwen (aargh, nachtmerrie!) en de lippen.