Het Grote Madeira Reisverslag deel 1

Om te vieren dat we vandaag exact 1 maand terug zijn van vakantie (léuk dat een charmante draai geven aan je eigen traagheid), vandaag het eerste deel van het Grote Madeira Reisverslag, grotendeels realtime (léuk dat te sloom zijn om je teksten uit je Alphasmart te tanken...) geschreven:

"En daar zit je dan, op je balkon van je luxe aparthotelkamer in je My Chemical Romance "Revenge" hoodie (noot aan zelf: minder offensive hoodies kopen voortaan, de tekst "NJ murder scene" valt over het algemeen niet zo goed bij bejaarde Engelsen. En laat dit aparthotel vol zitten met (semi-)bejaarde Engelsen...

Ik hoor u denken "aparthotel!?!? Voor mensen niet in de reisbiz: dat is een hotel dat uit appartementen bestaat. In de praktijk betekent dat: een keukentje (kitchenette, noemen ze dat). Het uitzicht vanaf het balkon is vrij indrukwekkend: ik kijk uit op een echte berg, niet van die Holterbergshit. Het is verbazingwekkend hoe hoog mensen nog willen (en kunnen) wonen. Rik is gaan duiken met een Engelse spearo, het schijnt onder water erg visrijk te zijn, maar daar moet hij zelf verder maar over vertellen. Laten we bij het begin beginnen:

Aangezien ik eigenlijk zo mogelijk nog meer ADHD ben dan Rik stond ik op zondagmiddag om 17:30 na het doen van de laatste inkopen bij het Kruidvat nog bij een tramhalte te bedenken dat mijn vakantie niet compleet zou zijn zonder wat Reggie and the Full Effect op mijn mp3speler. Of mijn koffer al gepakt was? Wat denkt u zelf...

Eenmaal thuis aangekomen uiteraard eerst de mp3-speler naar wens gevuld, Alphasmart opgeladen, Nintendo opgeladen en toen werd het toch wel eens tijd om mijn koffer te gaan pakken. Dit verdient een subkopje.

Koffer pakken, Poelekie style:

Je pakt de lijst die je gemaakt hebt en pleurt achtereenvolgens 6 paar schoenen (sneakers, trainingschoenen, pumps, platte schoenen, badbatsen, Ze Cressi Watershoes), badpak, zwembril, styltang, een halve drogisterij aan beautyzooi willekeurig in je koffer en je legt je electonica plus opladers klaar voor de handbagage.

Dan bedenk je plots dat je helemaal niet stilgestaan hebt bij het feit dat je ook kleding mee moet nemen. Ai, en de koffer is al wat vollig en bovendien moet je over 1 uur weg om je trein te halen, dus het moet van dik hout zaagt men planken: je telt het aantal dagen dat je weggaat en pleurt evenzoveel onderbroeken in je koffer. Plus 2. Vervolgens pleur je er een boel panty's, 4 bh's, 6 hemden, 2 rokken, 3 jurken, 2 leggings, een enorme badhanddoek, 2 badpakken, 1 badmuts en eigenlijk, als je heel eerlijk bent, willekeurig welk kledingstuk dat je in je blikveld ligt, in.

De panieklevels zijn ondertussen matig, stijgend naar hoog. Dat is het moment waarop Kattenfluisteraar T. onontbeerlijk is, want die beslist wat er uiteindelijk echt meegaat. De badhanddoek, het 2e badpak en driekwart van de "paniekstapel" worden weer uit de koffer getrokken en in de schone was wasmand gepleurd. Ruimen we wel weer op als we terug zijn.

Uiteindelijk worden de kleren die wel meegaan min of meer opgerold tussen de spullies ingepakt en ziedaar: de koffer kan dicht! Dat is de cue om te besluiten je sportkleren mee te nemen en er twee hoodies bovenop te gooien. Vervolgens doe je de "buig over koffer curve" en het ding zit dicht. Wegen op de weegschaal en yup, minder dan 20 kilo. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!

De toilettas is tegenwoordig verplicht klein, dus die leverde weinig problemen op, samen met de electronica en de knuffelhond (ja, daar ga ik voor in therapie) in de rugzak, jas aan, pet op, katten krieben en wieberen. En dit alles binnen een half uurtje, een nieuw record!"

Wordt vervolgd!