dinsdag 31 juli 2012
zondag 29 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 29
Ik kwam vandaag deze (voor mij in ieder geval) nogal verwarrende abri-reclame tegen voor een of andere smartphone:
"Designed for humans". Wat, in tegenstelling tot alle andere smartphones die voor konijnen ontworpen worden? #confuus
vrijdag 27 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 27
En daar stond ik dan op de theatervloer, fris gewasseh wasseh, leutige jurk aan, semi-stompy boots eronder, bak make up op mijn kop en een felle lamp op mijn snufferd. Mijn taak was een letterlijk onzichtbaar (door die lamp dus) publiek binnen 100 woorden te overtuigen van het feit dat ik DOLGELUKKIG was dat mijn boek uitgegeven ging worden en dat ik daar een voorschotbedrag van 6 cijfers voor ging vangen.
Voor de mensen die nu denken "Dafuq?! Boek?! Doekoe?!": fictieworkshop, weet nu nog?
Eerst zag het er nog naar uit dat ik succesvol mijn snor zou weten te drukken. Onze groep zou tijdens de eindpresentatie 10 minuten de tijd hebben om iets voor te dragen en met een significant aantal mensen die stonden te trappelen om "op het podium" te staan, dacht ik dat ik niet hoefde.
Ik kom er steeds vaker achter dat ik een uitzondering ben blijkbaar: ik sta liever niet op foto's, wil ab-so-luut niet met mijn kop op tv en zo'n podium, ach. Uiteraard vind ik dramatisch voorlezen (ik weiger het acteren te noemen, want acteren, daar doe ik niet aan) een stuk nuttiger dan een beetje loos in een camera koekeloeren, maar als er mensen zijn die dólgraag willen, vind ik het geen enkel probleem om mijn plek af te staan. Ik heb wel eens vaker op een podium gestaan, ik hoef niet zo nodig. En ja, ik ben me er bewust van dat dat zo'n 110% blasé-er klinkt dan ik het bedoel.
De groep besloot echter anders: we gingen met 8 mensen 7 dagen van 1 week van een personage beschrijven dat net te horen had gekregen dat haar boek gepubliceerd zou worden, en ik mocht de maandag doen. No pressure. *slik*
Gedurende de week had ik aan den schrijve ondervonden dat zelfs als ik dacht dat ik nooit een woord uit mijn potlood zou krijgen over het opgedragen onderwerp, laat staan binnen de korte tijd die ervoor stond, ik het tóch elke keer weer voor elkaar kreeg. Ook deze keer bleek dat het geval gelukkig.
Of ik het voor elkaar gekregen heb de peeps in de zaal te overtuigen? Ik hoorde gelach na mijn laatste zin en kreeg applaus, dus ik gok dat het niet helemaal dramatisch verlopen is. Het lastige is dat 100 woorden zó voorgedragen zijn: tegen de tijd dat je er een beetje in komt, ben je alweer klaar. Als groep bleken we overigens wel overtuigend, de acteerdivisie (blijkbaar 1/2 van het publiek) had unaniem besloten dat wij één van de twee leukste voordrachten waren, dus dat was yay!
Na afloop dronk ik nog een flesje Belvoir, nam afscheid van mijn groepsgenoten en stiefelde vervolgens onder mijn fancy stormparaplu naar huis om episch te gaan dutten na deze uitstekende, doch vermoeiende week.
Voor de mensen die nu denken "Dafuq?! Boek?! Doekoe?!": fictieworkshop, weet nu nog?
Eerst zag het er nog naar uit dat ik succesvol mijn snor zou weten te drukken. Onze groep zou tijdens de eindpresentatie 10 minuten de tijd hebben om iets voor te dragen en met een significant aantal mensen die stonden te trappelen om "op het podium" te staan, dacht ik dat ik niet hoefde.
Ik kom er steeds vaker achter dat ik een uitzondering ben blijkbaar: ik sta liever niet op foto's, wil ab-so-luut niet met mijn kop op tv en zo'n podium, ach. Uiteraard vind ik dramatisch voorlezen (ik weiger het acteren te noemen, want acteren, daar doe ik niet aan) een stuk nuttiger dan een beetje loos in een camera koekeloeren, maar als er mensen zijn die dólgraag willen, vind ik het geen enkel probleem om mijn plek af te staan. Ik heb wel eens vaker op een podium gestaan, ik hoef niet zo nodig. En ja, ik ben me er bewust van dat dat zo'n 110% blasé-er klinkt dan ik het bedoel.
De groep besloot echter anders: we gingen met 8 mensen 7 dagen van 1 week van een personage beschrijven dat net te horen had gekregen dat haar boek gepubliceerd zou worden, en ik mocht de maandag doen. No pressure. *slik*
Gedurende de week had ik aan den schrijve ondervonden dat zelfs als ik dacht dat ik nooit een woord uit mijn potlood zou krijgen over het opgedragen onderwerp, laat staan binnen de korte tijd die ervoor stond, ik het tóch elke keer weer voor elkaar kreeg. Ook deze keer bleek dat het geval gelukkig.
Of ik het voor elkaar gekregen heb de peeps in de zaal te overtuigen? Ik hoorde gelach na mijn laatste zin en kreeg applaus, dus ik gok dat het niet helemaal dramatisch verlopen is. Het lastige is dat 100 woorden zó voorgedragen zijn: tegen de tijd dat je er een beetje in komt, ben je alweer klaar. Als groep bleken we overigens wel overtuigend, de acteerdivisie (blijkbaar 1/2 van het publiek) had unaniem besloten dat wij één van de twee leukste voordrachten waren, dus dat was yay!
Na afloop dronk ik nog een flesje Belvoir, nam afscheid van mijn groepsgenoten en stiefelde vervolgens onder mijn fancy stormparaplu naar huis om episch te gaan dutten na deze uitstekende, doch vermoeiende week.
woensdag 25 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 25
Vandaag werd ik wakker en ik dacht:
Ik besloot dan ook om terug naar bed te gaan. Dat bleek een uitstekende beslissing.
maandag 23 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 23
Na wel 2 hele uren geslapen te hebben, sleepte ik me mijn bed uit, zorgde ik ervoor dat ik er iets minder uitzag alsof ik net uit de prullie kwam en pakte ik mijn spullen in:
Ik hoor u denken: "Maar Poelekie, dit was toch een STAYcation? Wat doen die twee tassen met genoeg zooi voor twee weken Tenerife daar op uw stoel?" Nou, vandaag was dus de eerste dag van de cursus Creative Writing die op mijn to do list stond. Overigens is die cursus hier 5 straten verderop en duurt hij van 10:00 tot 17:00. En nee, eigenlijk wil ik zelf ook niet weten wat er allemaal in die tassen zit... *murmelt iets over nog in de ontkenningsfase zitten wat betreft extreme zooisleperij*
Maar goed, ik en mijn zooi verplaatsten ons richting de cursuslocatie. Om 10:30 kregen we een algemeen introductiepraatje waar elke spreker ons verzekerde dat we "echt wel naar buiten gingen" en ik waarschijnlijk de enige was die dacht "Mwah, dat hoeft van mij niet zo". Zoals u weet, ben ik niet zo van Buiten. Na dat praatje gingen we met de docent mee naar het lokaal, waar we na een voorstelrondje aan de slag gingen met een schrijfprompt om de pen een beetje los te krijgen. Daarna gingen we voor de leut aan de haiku-schrijverij (nou ja, een soort wonky haiku's van 4, 6 en 4 lettergrepen dan). Als ik ze aan het einde van de week nog steeds zo hilarisch vind als ik ze vandaag vind, post ik ze op YourfriendLP.
Overigens, semi-gerelateerd en in het kader van "Plug je eigen schrijverij": heeft u mijn beautybloggerpost al gelezen? Ja, ik wacht wel.
Bent u er weer? Meuj! En weer verder: na de lunch moesten we buiten op speurtocht naar materiaal dat we daarna in een kort verhaal gingen verwerken. Denk aan dingen als "an angry exchange" (waar sommige cursisten er wel 3 meemaakten in 1 uur rondlopen door Amsterdam) en "an out-of-place object", wat in mijn geval een tuinkabouter in een boom was. Tja, schrijf daar maar eens binnen 45 minuten een al dan niet leutig kort verhaal over. Uiteraard was mijn verhaal maar half af en redelijk mwah IMHO, maar mijn medecursisten vonden hem wel leutig. Altijd prettig om te horen.
De komende week gaan we naar wat ik begrepen heb volgens hetzelfde patroon verder en aan het eind van de week, op vrijdagavond, is er een heuse presenté in het CREA theater. En omdat mijn uitgeputte eekhoorns werkelijk geen idee hebben hoe dit "en-toen-en-toen"-fest fatsoenlijk moeten afsluiten, speciaal voor u een theezakjeslabeltjeswijsheid:
Graag gedaan! *stort uitgeput ter aarde*
Ik hoor u denken: "Maar Poelekie, dit was toch een STAYcation? Wat doen die twee tassen met genoeg zooi voor twee weken Tenerife daar op uw stoel?" Nou, vandaag was dus de eerste dag van de cursus Creative Writing die op mijn to do list stond. Overigens is die cursus hier 5 straten verderop en duurt hij van 10:00 tot 17:00. En nee, eigenlijk wil ik zelf ook niet weten wat er allemaal in die tassen zit... *murmelt iets over nog in de ontkenningsfase zitten wat betreft extreme zooisleperij*
Maar goed, ik en mijn zooi verplaatsten ons richting de cursuslocatie. Om 10:30 kregen we een algemeen introductiepraatje waar elke spreker ons verzekerde dat we "echt wel naar buiten gingen" en ik waarschijnlijk de enige was die dacht "Mwah, dat hoeft van mij niet zo". Zoals u weet, ben ik niet zo van Buiten. Na dat praatje gingen we met de docent mee naar het lokaal, waar we na een voorstelrondje aan de slag gingen met een schrijfprompt om de pen een beetje los te krijgen. Daarna gingen we voor de leut aan de haiku-schrijverij (nou ja, een soort wonky haiku's van 4, 6 en 4 lettergrepen dan). Als ik ze aan het einde van de week nog steeds zo hilarisch vind als ik ze vandaag vind, post ik ze op YourfriendLP.
Overigens, semi-gerelateerd en in het kader van "Plug je eigen schrijverij": heeft u mijn beautybloggerpost al gelezen? Ja, ik wacht wel.
*wacht*
Bent u er weer? Meuj! En weer verder: na de lunch moesten we buiten op speurtocht naar materiaal dat we daarna in een kort verhaal gingen verwerken. Denk aan dingen als "an angry exchange" (waar sommige cursisten er wel 3 meemaakten in 1 uur rondlopen door Amsterdam) en "an out-of-place object", wat in mijn geval een tuinkabouter in een boom was. Tja, schrijf daar maar eens binnen 45 minuten een al dan niet leutig kort verhaal over. Uiteraard was mijn verhaal maar half af en redelijk mwah IMHO, maar mijn medecursisten vonden hem wel leutig. Altijd prettig om te horen.
De komende week gaan we naar wat ik begrepen heb volgens hetzelfde patroon verder en aan het eind van de week, op vrijdagavond, is er een heuse presenté in het CREA theater. En omdat mijn uitgeputte eekhoorns werkelijk geen idee hebben hoe dit "en-toen-en-toen"-fest fatsoenlijk moeten afsluiten, speciaal voor u een theezakjeslabeltjeswijsheid:
Graag gedaan! *stort uitgeput ter aarde*
zaterdag 21 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 21
Jawel, ik had een uitgebreide update post geschreven van alle dingen op mijn to do lijst die ik in de afgelopen 3 weken gedaan had en toen crashte mijn browser. Post pleite. En misschien is het maar beter ook, want zo'n ellenlange opsomming van wat ik allemaal gedaan heb, is voor iedereen die niet Poelekie de Vries is waarschijnlijk dodelijk saai.
Eigenlijk was ik van plan vandaag een uitgebreide verhandeling te posten over het (online) geschreven woord, de realiteit en hoe die soms op gespannen voet staan, maar die verhandeling kreeg ik niet goed van de grond en houdt u dus van me tegoed. Om uw nu vast enorme teleurstelling wat te verzachten, een volkomen random foto van mijn oog, glitterig en wel:
Is dat glitterig of is dat glitterig?
De liefhebbers van make up en/of leutige verhalen kunnen morgen hun lol op: ik zal dan op mijn Engelse blog mijn avonturen als VIP bij de introductie van de Lush make up posten. Hell, misschien doe ik nog wel een leutig oogmakeupje met de spullies die ik gekocht heb! *gaat verder met het kijken naar RuPaul's Drag Race*
Eigenlijk was ik van plan vandaag een uitgebreide verhandeling te posten over het (online) geschreven woord, de realiteit en hoe die soms op gespannen voet staan, maar die verhandeling kreeg ik niet goed van de grond en houdt u dus van me tegoed. Om uw nu vast enorme teleurstelling wat te verzachten, een volkomen random foto van mijn oog, glitterig en wel:
donderdag 19 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 19
Jawel, daar is hij dan eindelijk: de langverwachte "Wat, waarom en hoe"-post!
Aanschouwt de kat-too:
Sjeun issie he? Het duurde even voordat hij wat meer afgebakken en dus toonbaar was, de craquelé schilferfase is niet zo fotogeniek helaas. Hij bevindt zich overigens aan de binnenkant van mijn rechter onderarm en dat hij lichter is bij de poten, komt door de flits.
De kat is een bewerking van The Cat that Walked by Himself. Ik heb de tattoo artist gevraagd de kat een wat monterdere lichaamshouding te geven, wat hij op zeer subtiele wijze voor elkaar gekregen heeft door de oren en de snor wat meer omhoog te tekenen en door de staart wat zwieriger te maken. Overigens vond ik een paar dagen nadat ik de definitieve tekening had goedgekeurd dit schrift. Als ik bijgelovig was geweest had ik het Een Teken gevonden, maar aangezien ik dat niet ben, vond ik het slechts een leuk toeval.
Dat was "wat" (technisch gezien misschien eigenlijk meer "wie" in dit geval). "Hoe" is vrij simpel: met een tattoomachine. Blijft "Waarom" over. Tja, leg dat maar eens uit. Het blijkt nog vrij lastig om uit te leggen waarom ik een kat in mijn arm heb laten tikken zonder dat ik in semi-pretentieuze, pseudo-literaire, quasi-diepzinnige, semi-therapeutische blabla verval, maar ik ga het toch proberen.
Het is ter nagedachtenis van alle kattenvrienden die ik in mijn leven ontmoet heb en die me, soms een paar minuten en soms jarenlang, keihard De Levensvreugd geschonken hebben. Met het overlijden van Les-Mioux kwam er een einde aan mijn "kattentijdperk": behalve dat ik allergisch voor katten ben (geen grap!), weet ik ook niet hoe mijn leven verder gaat lopen, dus er komen geen katten meer in huis. *slikt*
Daarnaast is het natuurlijk "The Cat that Walked by Himself: hij leeft zijn leven op eigen voorwaarden, zoals katten doen. Wat weer een beetje samenvalt met mijn andere tattoo. Een leuke interpretatie zou kunnen zijn dat mijn ene tattoo naar me toe staat als een "noot aan zelf" en dat dit een "noot aan de wereld" is. Ja, dat van die "noot aan de wereld" verzin ik nu ter plekke. De eigenlijke reden dat hij mijn arm op-, in plaats van afloopt, is dat het er anders héél raar uitzag. Een puur esthetische beslissing dus.
Nou, dat viel mee, qua esoterische new-agey blabla, toch? *veegt zweet van haar voorhoofd en gaat een bakje water drinken*
Sjeun issie he? Het duurde even voordat hij wat meer afgebakken en dus toonbaar was, de craquelé schilferfase is niet zo fotogeniek helaas. Hij bevindt zich overigens aan de binnenkant van mijn rechter onderarm en dat hij lichter is bij de poten, komt door de flits.
De kat is een bewerking van The Cat that Walked by Himself. Ik heb de tattoo artist gevraagd de kat een wat monterdere lichaamshouding te geven, wat hij op zeer subtiele wijze voor elkaar gekregen heeft door de oren en de snor wat meer omhoog te tekenen en door de staart wat zwieriger te maken. Overigens vond ik een paar dagen nadat ik de definitieve tekening had goedgekeurd dit schrift. Als ik bijgelovig was geweest had ik het Een Teken gevonden, maar aangezien ik dat niet ben, vond ik het slechts een leuk toeval.
Dat was "wat" (technisch gezien misschien eigenlijk meer "wie" in dit geval). "Hoe" is vrij simpel: met een tattoomachine. Blijft "Waarom" over. Tja, leg dat maar eens uit. Het blijkt nog vrij lastig om uit te leggen waarom ik een kat in mijn arm heb laten tikken zonder dat ik in semi-pretentieuze, pseudo-literaire, quasi-diepzinnige, semi-therapeutische blabla verval, maar ik ga het toch proberen.
Het is ter nagedachtenis van alle kattenvrienden die ik in mijn leven ontmoet heb en die me, soms een paar minuten en soms jarenlang, keihard De Levensvreugd geschonken hebben. Met het overlijden van Les-Mioux kwam er een einde aan mijn "kattentijdperk": behalve dat ik allergisch voor katten ben (geen grap!), weet ik ook niet hoe mijn leven verder gaat lopen, dus er komen geen katten meer in huis. *slikt*
Daarnaast is het natuurlijk "The Cat that Walked by Himself: hij leeft zijn leven op eigen voorwaarden, zoals katten doen. Wat weer een beetje samenvalt met mijn andere tattoo. Een leuke interpretatie zou kunnen zijn dat mijn ene tattoo naar me toe staat als een "noot aan zelf" en dat dit een "noot aan de wereld" is. Ja, dat van die "noot aan de wereld" verzin ik nu ter plekke. De eigenlijke reden dat hij mijn arm op-, in plaats van afloopt, is dat het er anders héél raar uitzag. Een puur esthetische beslissing dus.
Nou, dat viel mee, qua esoterische new-agey blabla, toch? *veegt zweet van haar voorhoofd en gaat een bakje water drinken*
woensdag 18 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 17
Deze post is een hele dag te laat, maar daar heb ik - uiteraard! - een geweldige reden voor. Nou ja, eigenlijk niet: ik ben het gewoon strak vergeten.
Ik werd 's ochtends vroeg wakker, las een batch zines, oefende mijn Spaanse woordjes, beantwoordde wat comments/mails/las mijn reader, leuterde wat op Twitter, deed een was, mikte vaat in de vaatwasser en toen kwam The Big Kahuna!
Na wat kleine klusjes in en om het huis besloten we op pad te gaan voor wat Broodnodige Buitenlucht. Uiteraard kwamen we per ongeluk express (voor haar per ongeluk, voor mij expres) bij de niet nader te noemen boekhandel terecht waar ik een aantal zines in het Engels en een Spaans zine kocht. Vrij hilarisch was dat op het Spaanse zine stond: "dit blad mag niet meer dan 2 euro kosten. Vragen ze meer, jat het dan". Praktische instructies, daar houd ik van!
TBK kocht een zine in het Pools en twee boeken voor mijn 57e verjaardag: "Dreamers of a New Day - women who invented the 20th century" en het werkelijk TE SCHATTIGE kleine boekje "Wind(s) From Below: Radical Community Organizing to Make a Revolution Possible". Nee, mijn leeslijst wordt er niet korter op.
Geheel leutig gingen wij mijn huiswaarts, waar we diverse administratieve zaken regelden, ik het halve internet voorlas en we mijn niet-aflatende stroom aan potentiële toekomstige levensplannen en nieuwe projecten doorspraken. Het was pas nadat TBK de volgende ochtend (na het schieten van een charmante foto van mijn kat-too, de uitgebreide post daarover verschijnt op de 19e!) het pand verliet, dat ik me realiseerde dat ik vergeten was te bloggen.
Voor de tl;dr-peeps: het was een dusdanig leuke, maar drukke, dag met The Big Kahuna dat ik vergeten ben te bloggen. Reddukul boeken en zines werden gekocht. De langverwachte kat-too post volgt op 19 juni. *stiefelt snotterig met pak zines richting nest*
Ik werd 's ochtends vroeg wakker, las een batch zines, oefende mijn Spaanse woordjes, beantwoordde wat comments/mails/las mijn reader, leuterde wat op Twitter, deed een was, mikte vaat in de vaatwasser en toen kwam The Big Kahuna!
Na wat kleine klusjes in en om het huis besloten we op pad te gaan voor wat Broodnodige Buitenlucht. Uiteraard kwamen we per ongeluk express (voor haar per ongeluk, voor mij expres) bij de niet nader te noemen boekhandel terecht waar ik een aantal zines in het Engels en een Spaans zine kocht. Vrij hilarisch was dat op het Spaanse zine stond: "dit blad mag niet meer dan 2 euro kosten. Vragen ze meer, jat het dan". Praktische instructies, daar houd ik van!
TBK kocht een zine in het Pools en twee boeken voor mijn 57e verjaardag: "Dreamers of a New Day - women who invented the 20th century" en het werkelijk TE SCHATTIGE kleine boekje "Wind(s) From Below: Radical Community Organizing to Make a Revolution Possible". Nee, mijn leeslijst wordt er niet korter op.
Geheel leutig gingen wij mijn huiswaarts, waar we diverse administratieve zaken regelden, ik het halve internet voorlas en we mijn niet-aflatende stroom aan potentiële toekomstige levensplannen en nieuwe projecten doorspraken. Het was pas nadat TBK de volgende ochtend (na het schieten van een charmante foto van mijn kat-too, de uitgebreide post daarover verschijnt op de 19e!) het pand verliet, dat ik me realiseerde dat ik vergeten was te bloggen.
Voor de tl;dr-peeps: het was een dusdanig leuke, maar drukke, dag met The Big Kahuna dat ik vergeten ben te bloggen. Reddukul boeken en zines werden gekocht. De langverwachte kat-too post volgt op 19 juni. *stiefelt snotterig met pak zines richting nest*
zondag 15 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 15
Een poosje geleden kwam in een conversatie ergens met iemand (nee, ik ben niet opzettelijk vaag, ik heb gewoon écht geen idee wanneer het was, waar het was en met wie ik sprak) het thema 'liedjes in je hoofd hebben' aan de orde. Het was pas toen dat ik me realiseerde dat niet iedereen vanaf het moment dat ze wakker worden muziek in zijn of haar kop heeft. Wat heerlijk rustig lijkt me dat!
Ik heb al eerder geschreven over de eekhoorns en hun gekwetter, maar ik vergat daarbij te vermelden dat ze ook chronisch de radio hebben aanstaan, en continu van zender veranderen. In mijn hoofd klinkt het chronisch als volgt (de liedjes zijn niet altijd dezelfde overigens, dit is een fragment van vandaag):
"...rain again falling on my head like a memory, falling on my head like a... pahpahpahpokahface pahpahpokahface mah mah mah mah... somebody that I uuuuuuuuuused to knooooooohoooooooooooo you didn't have to cuuuut me oooooff... mah mah mah mah... GOOD THINGS, I'VE NEVER DONE BAD THINGS, I NEVER DID ANYTHING OUT OF THE BLUUUHUUUE... put your hands up!... oh oh oh, oh oh oh oh oh oh, oh oh oh... Texas please... mah mah mah mah... shoulda put a ring on it... better not mess with Major Tom... sounds like, when doves cry... du dudu du, du du dudu... mah mah mah mah..."
Kortom: om knettergek van te worden. Overigens is de Cartman-versie van Pokerface mijn go to-nummer om andere nummers mee uit mijn hoofd te krijgen, vandaar de continue herhaling van de "mah mah mah mah"'s in bovenstaand voorbeeld.
Nu ben ik uiteraard uiterst benieuwd of u hier ook (wel eens) last van heeft en zo ja, in welke mate en of het dan ook fragmenten zijn of hele nummers of soms het ene en and weer het andere en of u er enige invloed op heeft en als u genegen zou zijn een leutige transcriptie te maken van wat u dan in uw hoofd hoort, dan denk ik helemaal fokjèh! Mocht het overigens helemaal stil in uw hoofd zijn, dan mag u uiteraard ook reageren, want ik ben zó benieuwd hoe dat voelt!
Ik heb al eerder geschreven over de eekhoorns en hun gekwetter, maar ik vergat daarbij te vermelden dat ze ook chronisch de radio hebben aanstaan, en continu van zender veranderen. In mijn hoofd klinkt het chronisch als volgt (de liedjes zijn niet altijd dezelfde overigens, dit is een fragment van vandaag):
"...rain again falling on my head like a memory, falling on my head like a... pahpahpahpokahface pahpahpokahface mah mah mah mah... somebody that I uuuuuuuuuused to knooooooohoooooooooooo you didn't have to cuuuut me oooooff... mah mah mah mah... GOOD THINGS, I'VE NEVER DONE BAD THINGS, I NEVER DID ANYTHING OUT OF THE BLUUUHUUUE... put your hands up!... oh oh oh, oh oh oh oh oh oh, oh oh oh... Texas please... mah mah mah mah... shoulda put a ring on it... better not mess with Major Tom... sounds like, when doves cry... du dudu du, du du dudu... mah mah mah mah..."
Kortom: om knettergek van te worden. Overigens is de Cartman-versie van Pokerface mijn go to-nummer om andere nummers mee uit mijn hoofd te krijgen, vandaar de continue herhaling van de "mah mah mah mah"'s in bovenstaand voorbeeld.
Nu ben ik uiteraard uiterst benieuwd of u hier ook (wel eens) last van heeft en zo ja, in welke mate en of het dan ook fragmenten zijn of hele nummers of soms het ene en and weer het andere en of u er enige invloed op heeft en als u genegen zou zijn een leutige transcriptie te maken van wat u dan in uw hoofd hoort, dan denk ik helemaal fokjèh! Mocht het overigens helemaal stil in uw hoofd zijn, dan mag u uiteraard ook reageren, want ik ben zó benieuwd hoe dat voelt!
vrijdag 13 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 13
Vandaag verplaatste ik me, ondanks dat de regen met bakken uit de lucht pleurde, richting Utrecht om mijn rode jurk (voor meer info zie deze post) op te halen. Op een gegeven moment werd het spontaan sjeun weer en was ik in de gelegenheid deze kat te schieten. Is 't geen plaatje?
woensdag 11 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 11
Day 10 staat hier.
Eventjes, héél eventjes, overwoog ik een post te schrijven over wat een ENORME "Zo'n Dag" dit was, hoe ik uren geen internet had, hoe de langstudeerdersboete niet afgeschaft is, hoe mijn printer besloten heeft me chronisch dwars te zitten, hoe zeur zeur mekker mekker jengel.
Feit is echter, dat ondanks dat het Zo'n Dag was, ik uiteindelijk toch weer internet kreeg, er nog kans is dat het nieuwe kabinet de langstudeerdersboete alsnog afschaft en ik het na 5 keer proberen tóch voor elkaar gekregen heb om die pdf af te drukken zoals ik hem wilde hebben. Dus eigenlijk heb ik niks te mauwen! *poinkt richting boekje & hoekje*
ETA: toen ik op "publish" drukte, bleek mijn internet eruit te liggen, wat een half uur geleden (14:00 op 12 juli) pas weer besloot terug te keren. Heb de post geantedateerd en toch maar gepost, in het kader van het project.
Eventjes, héél eventjes, overwoog ik een post te schrijven over wat een ENORME "Zo'n Dag" dit was, hoe ik uren geen internet had, hoe de langstudeerdersboete niet afgeschaft is, hoe mijn printer besloten heeft me chronisch dwars te zitten, hoe zeur zeur mekker mekker jengel.
Feit is echter, dat ondanks dat het Zo'n Dag was, ik uiteindelijk toch weer internet kreeg, er nog kans is dat het nieuwe kabinet de langstudeerdersboete alsnog afschaft en ik het na 5 keer proberen tóch voor elkaar gekregen heb om die pdf af te drukken zoals ik hem wilde hebben. Dus eigenlijk heb ik niks te mauwen! *poinkt richting boekje & hoekje*
ETA: toen ik op "publish" drukte, bleek mijn internet eruit te liggen, wat een half uur geleden (14:00 op 12 juli) pas weer besloot terug te keren. Heb de post geantedateerd en toch maar gepost, in het kader van het project.
maandag 9 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 9
Lezers van Zinederella zines 'Crush' en 'Keihard beuken' of mensen die meegedaan/meegelezen hebben met de Blogrevival vorig jaar, zijn bekend met het werk van Emma van Castricum. Toen ik in februari De Levensvreugd in limited edition aanbood, kreeg ik een email van haar: of ik 33 van haar stukken, sommigen nog niet eerder verschenen, tot een zine zou willen maken en daarna zou willen aanbieden via LogPoes.
Ik twijfelde, want de thema’s waar Emma over schrijft zijn heftig en de manier waarop ze erover schrijft is zo mogelijk nog heftiger. Maar, zoals ze zelf ook zegt in een van haar stukken “schrijven kan ze wel”, dus ik vroeg haar haar materiaal op te sturen.
Nadat ik het allemaal achter elkaar gelezen had, voelde ik me alsof ik met een gietijzeren strijkijzer voor mijn gezicht geslagen was. Kon ik, gezien mijn toewijding aan het brengen van De Levensvreugd, iets wat overduidelijk NIET De Levensvreugd brengt, naar de massa brengen? Twijfels, twijfels, twijfels.
Dus wat doe je dan, als je Poelekie bent? Nou, dan vraag je de mening van The Big Kahuna! Zij herinnerde me eraan dat ik tijdens mijn presentatie over zines in december vurig vanuit mijn tenen had verkondigd dat zines belangrijk zijn omdat, en ik quote mezelf: “they give voice to people who’s stories are seldom or even never heard” en dat dit daar natuurlijk een uitgelezen voorbeeld van was.
Tja, daar had ik niets tegenin te brengen. Dus hierbij presenteer ik het door The Big Kahuna als “een gitzwart juweeltje” omschreven zine “Onbewogen” door Emma van Castricum.
Het zine is A5, 42 bladzijden en kost 3.50 inclusief verzendkosten binnen Nederland. Er zijn slechts 33 exemplaren gemaakt en als ze op zijn, zijn ze op: er komt geen herdruk in een andere versie zoals bij De Levensvreugd. Als u een mailtje stuurt naar logpoes@gmail.com, dan zorg ik voor de verdere afhandeling.
Ik twijfelde, want de thema’s waar Emma over schrijft zijn heftig en de manier waarop ze erover schrijft is zo mogelijk nog heftiger. Maar, zoals ze zelf ook zegt in een van haar stukken “schrijven kan ze wel”, dus ik vroeg haar haar materiaal op te sturen.
Nadat ik het allemaal achter elkaar gelezen had, voelde ik me alsof ik met een gietijzeren strijkijzer voor mijn gezicht geslagen was. Kon ik, gezien mijn toewijding aan het brengen van De Levensvreugd, iets wat overduidelijk NIET De Levensvreugd brengt, naar de massa brengen? Twijfels, twijfels, twijfels.
Dus wat doe je dan, als je Poelekie bent? Nou, dan vraag je de mening van The Big Kahuna! Zij herinnerde me eraan dat ik tijdens mijn presentatie over zines in december vurig vanuit mijn tenen had verkondigd dat zines belangrijk zijn omdat, en ik quote mezelf: “they give voice to people who’s stories are seldom or even never heard” en dat dit daar natuurlijk een uitgelezen voorbeeld van was.
Tja, daar had ik niets tegenin te brengen. Dus hierbij presenteer ik het door The Big Kahuna als “een gitzwart juweeltje” omschreven zine “Onbewogen” door Emma van Castricum.
Het zine is A5, 42 bladzijden en kost 3.50 inclusief verzendkosten binnen Nederland. Er zijn slechts 33 exemplaren gemaakt en als ze op zijn, zijn ze op: er komt geen herdruk in een andere versie zoals bij De Levensvreugd. Als u een mailtje stuurt naar logpoes@gmail.com, dan zorg ik voor de verdere afhandeling.
zaterdag 7 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 7
Day 6 vindt u hier!
Zoals u weet, vraag ik me met enige regelmaat (lees: vrijwel continu) van alles af. Vandaag wil ik het graag met u hebben over een fenomeen wat ik al eerder kort heb aangestipt, maar wat ik nog steeds niet begrijp: hoe kan het dat volkstammen volwassenen zichzelf niet kunnen vermaken? Ik hoor met enige regelmaat mensen praten over verveling en de noodzaak "tijd te doden". BLOEDNERVEUS word ik daarvan.
Zoals u weet, vraag ik me met enige regelmaat (lees: vrijwel continu) van alles af. Vandaag wil ik het graag met u hebben over een fenomeen wat ik al eerder kort heb aangestipt, maar wat ik nog steeds niet begrijp: hoe kan het dat volkstammen volwassenen zichzelf niet kunnen vermaken? Ik hoor met enige regelmaat mensen praten over verveling en de noodzaak "tijd te doden". BLOEDNERVEUS word ik daarvan.
Hoezo "tijd doden"? Al zou ik nooit meer eten, slapen of lanterfanten, dan nog krijg ik niet alle boeken gelezen, films/documentaires gezien, dingen geschreven, slaap geslapen, wasseh wasseh gewasseh, katten gekriebt, mensen ontmoet, reizen gereisd, dingen geleerd. Ik realiseer me heus wel dat mijn manier van in het leven staan (denk aan het konijn in Alice in Wonderland, maar dan met de dood op de hielen en lijdend aan FOMO) niet geheel regulier, laat staan verstandig en/of gezond is. En ik heb ook heus wel dagen dat ik nergens zin in heb, me landerig voel en mezelf enorm in de weg zit, waardoor ik tot niets kom. Wat overigens heel anders is dan die momenten dat ik doelbewust niks doe om de chronische overbelasting een beetje tegen te gaan, maar dit even terzijde.
Als ik naar de definitie in Van Dale, "onaangenaam gevoel van leegte zodat de tijd lang lijkt" kijk, dan herinner ik me lánge middagen op de bank bij mijn opa & oma, luisterend naar verhalen over De Oorlog die ik al minstens 20 keer gehoord had, onderwijl proberend mijn hoofd zo veel mogelijk stil te houden zodat die forking losliggende gehaakte antimakassar niet van de leuning af viel. Maar toen was ik 10. Het was reuze onbeleefd geweest om een boek te pakken en te gaan lezen, er waren nog maar 2 tv zenders en die zonden niet overdag uit en er was toen nog geen 24/7 breedband internet al-dan-niet-via-je-tablet-en/of-smartphone.
Maar mensen, tegenwoordig is er toch een o-ver-vloed aan dingen die je kunt doen om je tijd door te komen? Of is dat juist het probleem: er is zoveel te doen dat mensen overvoerd raken en niks meer willen? Of komt de verveling pas op de momenten dat er "niks" te doen is: zijn we zó gewend aan continu vermaak dat we als dat wegvalt (geen waaifaai/tv serie afgelopen/boek uit/partner avondje weg/vul zelf wat in) we niet meer weten wat we met onszelf moeten, "here we are now, entertain us"-style?
Of begrijp ik er weer eens geen barst van en bedoelen al die mensen die zeggen dat ze zich vervelen eigenlijk iets anders, net zoals in dat hardcore onprettige-jeuk-op-lastige-plaatsen veroorzakende heteronormatieve vrouwenvanvenusmannenvanmars clichévoorbeeld van de vrouw die zegt "Schat, ik heb het koud", waarna de man de verwarming hoger zet, terwijl zij graag wilde dat hij wat dichter bij haar kwam zitten?
Terwijl ik me even flink ga schamen voor het feit dat ik geen beter voorbeeld kon bedenken én mezelf in een calaminelotionbadje ga onderdompelen, hoop ik dat u zo lief wilt zijn om me wat inzicht te verschaffen in deze voor mij bloedserieus zwaar complexe materie. Alvast hartelijk dank! *krabt wat*
donderdag 5 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 5
Day 4 vindt u hier!
Vandaag was een dag waarin alles voor mijn gevoel maar matig opschoot (bleek bij het afstrepen van de To Do-list reuze mee te vallen), ik me zeer veel dingen afvroeg die ik niet goed coherent kreeg en me vrij chronisch aan mezelf ergerde. Aangezien ik opgegroeid ben met Oprah, besloot ik voor een krettetoet-list te gaan. Dingen Waar Ik Dankbaar Voor Ben, een Zeer Incompleet Lijstje in Willekeurige Volgorde:
Vandaag was een dag waarin alles voor mijn gevoel maar matig opschoot (bleek bij het afstrepen van de To Do-list reuze mee te vallen), ik me zeer veel dingen afvroeg die ik niet goed coherent kreeg en me vrij chronisch aan mezelf ergerde. Aangezien ik opgegroeid ben met Oprah, besloot ik voor een krettetoet-list te gaan. Dingen Waar Ik Dankbaar Voor Ben, een Zeer Incompleet Lijstje in Willekeurige Volgorde:
- dat ik een huis heb, met een vaatwasser en een wasmachine en internet en een laptop;
- dat ik een ziektekostenverzekering heb, in tegenstelling tot veel peeps op de wereld;
- dat het me in 1 keer gelukt is om me opnieuw in te schrijven voor het komende studiejaar aan de UvA *shock*;
- dat de Albert Heijn weer diepvrieskersen heeft
- dat mijn tattoo netjes aan het helen is en niet stiekem besloten heeft om te ontsteken;
- dat mijn kaak na mijn kiesextractie ook niet ontstoken is;
- dat op het moment eigenlijk helemaal nâks aan mij ontstoken is :-D *klopt af*
- dat ik al 1 ½ bladzijde van mijn 6 bladzijdes To Do afgehandeld heb;
- dat ik, in tegenstelling tot wat ik vreesde, maar heel weinig last heb van negatieve transfer bij het leren van Spaans, een extra ‘i’-tje of een verkeerd geplaatste ‘e’ daargelaten. {Nee, dit heeft niets met voetbal te maken, maar alles met het feit dat ik al Frans, Portugees en Italiaans spreek en dat die talen zo sterk op elkaar lijken, dat je ze makkelijker door elkaar zou kunnen halen, volgens de linkwistik thie-oh-rieh. Jaaa, ik heb wel íets opgestoken bij die studie!};
- dat jasmijn plots hip is geworden, want YUM! JASMIJNZEEP! (nu moeten Kamperfolie en Lelietjes van Dale ook nog hip worden en ik zit geurtechnisch gebeiteld);
- dat er toch nog een boel mensen zijn die mij NIET stom vinden *3, 2, 1, blèr*
dinsdag 3 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 3
Day 2 vindt u hier!
Vandaag besloot ik dat het tijd was om het to the man te sticken. Zoals u weet hol je het systeem het beste van binnen uit, dus ik ging shoppen. Ik ben geen groot fan van shoppen, maar ik ben een nog minder grote fan van het kapitalisme, dus heb hard mijn best gedaan om het systeem een flinke klap toe te dienen:
Am I a good comrade, or what? *roept "Hierrr met die eremedaille!"* Als u op de foto klikt, komt u op flickr en kunt u mouse-overen om te zien wat wat is. Ik kocht ook een RODE jurk. Ja, rood. Die heb ik hier helaas nog niet, die moet eerst nog significant ingekort worden, want was blijkbaar gemaakt voor iemand die zo lang is als ik had willen zijn (1m85) en niet voor hoe lang ik daadwerkelijk ben (1m68, al beweert mijn paspoort 1m70).
Verder maakte ik, speciaal voor u, onderstaande foto:
Ja, dat is een gigantische bloempot met een paar palmboomachtigen erin. Ik kan u niet uitleggen waarom ik dit zo verschrikkelijk grappig vond, ik denk dat het feit dat ik dit ding plotseling midden in Hoog Catherijne tegenkwam de beste uitleg is die ik kan geven.
Zo, en nu ga ik snel met een boekje in een hoekje, mijn laatste paar door deze shoppingspree nog niet weggeërodeerde hersencellen stimuleren! *poinkt met boek richting bed als een 4-jarige ADHD-er on tranquilizers*
zondag 1 juli 2012
LP's excellent staycation - Dag 1
Mijn eerste studieloze week was ondanks vlagen van post-prestatiedepressie en Algemeen Verdriet Om Alles (AVOA) erg productief: ik las 2 boeken uit en begon aan een 3e, oefende wat Spaans, verfde succesvol een @schildpad blauw, had 2 nachtmerries over essays, nomde wat sushi (of soezie, zoals The Big Kahuna en ik het sinds deze hi-la-ri-sche post noemen), liet mijn eigen vacht fatsoeneren, pleurde “Hoppa!” een boel papier weg en oh ja, liet een kat in mijn arm tikken.
Ook deed ik verwoede pogingen een semi-literaire, quasi-cryptische inleiding voor mijn nieuwe project te schrijven, maar besloot dat op te geven toen ik me realiseerde dat ik ergens in de 38 A4 pagina’s tekst die ik de laatste 6 weken van mijn studie van me afgeschreven heb om niet geheel batshit insane te geraken, een tekening had gemaakt die volkomen duidelijk maakt hoe ik me voel:
Kortom, het is hoog tijd voor:
De komende twee maanden ga ik elke dag (op oneven dagen hier op LogPoes, op even dagen op YourfriendLP) iets posten. Mezelf verplichten elke dag iets te posten is een goede stok achter de deur om constructief bezig te blijven: na al die deconstructie ben ik nu wel toe aan wat reconstructie. Twee maanden geen lessen is een lange periode en ik weet dat als ik geen structuur aanbreng, die lesvrije maanden verworden tot een grote brij van niksigheid. U kent dat wel: mañana, mañana en voor je het weet is het september.
Daarnaast is het bijhouden van mijn activité ook een goed middel tegen mijn algehele “IK DOE NIET GENOEHOEG! IK VOEG NIKS TOE AAN DE WEEHEERUUULD!”-basisgevoel. Of, nou ja, dat maak ik mezelf wijs. Concluderend: vanaf vandaag elke even dag een LogPoesPost en elke oneven dag een YourfriendLPpost. Interactie is uiteraard, zoals altijd, van harte welkom!
Ook deed ik verwoede pogingen een semi-literaire, quasi-cryptische inleiding voor mijn nieuwe project te schrijven, maar besloot dat op te geven toen ik me realiseerde dat ik ergens in de 38 A4 pagina’s tekst die ik de laatste 6 weken van mijn studie van me afgeschreven heb om niet geheel batshit insane te geraken, een tekening had gemaakt die volkomen duidelijk maakt hoe ik me voel:
Kortom, het is hoog tijd voor:
De komende twee maanden ga ik elke dag (op oneven dagen hier op LogPoes, op even dagen op YourfriendLP) iets posten. Mezelf verplichten elke dag iets te posten is een goede stok achter de deur om constructief bezig te blijven: na al die deconstructie ben ik nu wel toe aan wat reconstructie. Twee maanden geen lessen is een lange periode en ik weet dat als ik geen structuur aanbreng, die lesvrije maanden verworden tot een grote brij van niksigheid. U kent dat wel: mañana, mañana en voor je het weet is het september.
Daarnaast is het bijhouden van mijn activité ook een goed middel tegen mijn algehele “IK DOE NIET GENOEHOEG! IK VOEG NIKS TOE AAN DE WEEHEERUUULD!”-basisgevoel. Of, nou ja, dat maak ik mezelf wijs. Concluderend: vanaf vandaag elke even dag een LogPoesPost en elke oneven dag een YourfriendLPpost. Interactie is uiteraard, zoals altijd, van harte welkom!