Toen ik mijn ogen weer opendeed was het ontbijt-tijd. Na het eten voor de zoveelste keer onze spullies in de koffers/tassen geduwd, en de hele zooi weer trap af gesleept. Gelukkig mochten we onze spullen in het kantoortje laten staan, onze bus zou pas rond twee uur vertrekken en we wilden nog uitgebreid genieten van onze laatste uren Lysekil.
Na eerst wat lege flessen teruggebracht te hebben en wat boodschapjes gedaan te hebben, gingen we naar de kranten/tijdschriftenwinkel voor een strippenkaart en een Lysekil Posten, de locale krant. De kassajongen vond het erg komisch dat we er eentje wilden, en toen ik zei dat ik hem thuis met het woordenboek ging ontcijferen kwam hij helemaal niet meer bij.
De dag ervoor had ik gezien dat er tegenover de apotheek een soort lunchroom zat, die er wel erg aantrekkelijk uitzag. En inderdaad, Cafe Kungsgatan is fijn: het is een soort grote woonkamer, met zitbankjes, tijdschriften en spulletjes links en spulletjes rechts. Ze hebben zeer veel verschillende soorten thee en koffie, fijne sandwiches, soep en sapjes. Ook doen ze aan taart en zoet. Mocht je buiten willen gaan zitten dan kan dat, er is een groot terras. Apneist en ik bleven echter binnen en hapten een interieurtijdschrift ontcijferend resp. een spinaziesoepje en een mozzarellabroodje weg.
Helaas moesten we uiteindelijk toch richting Hostel Strandflickorna om onze bagage op te halen. Bepakt en bezakt stiefelden we vervolgens weer helemaal terug, aangezien de bushalte zich midden in het centrum bevindt. De bus kwam netjes op tijd, we gooiden onze koffers en de Hele Grote Vinnendoos (op hoop van zegen) onderin en kozen een plekje. Na nog een laatste blik richting Släggö geworpen te hebben vertrokken we uit Lysekil.
Na een probleemloze busrit van bijna 2 uur kwamen we aan bij Göteborg centraal station, waar we al onze spullies voor een obsceen bedrag een paar uur hebben laten opslaan, zodat wij nog vlug even naar het Valhallabadet (zie ook hier) konden voor wat baantjes. Je bent waterverslaafd of je bent het niet ;-P
Het ultieme bewijs van Apneist´s (onder)waterverslaving werd al vrij snel duidelijk: “Nee hoor, ik hoef mijn duikmasker niet mee te nemen, ik ga niet onder water zwemmen vandaag!” zei hij heel stoer toen we spulletjes aan het inpakken waren. Ik wist echter wel beter en uiteraard had ik gelijk, want na 4 baantjes schoolslag sloeg bij Apneist de verveling en bij mij de extreme pootpijn toe, wat tot gevolg had dat we besloten wat te gaan dobberen in het Grote Diepe Bad met Duikput. U voelt hem al aankomen: binnen 5 minuten was Apneist druk bezig met een semi-wetenschappelijk onderzoek naar de diepte van het bad.
Helaas had ik ook geen bril bij me, dus kon ik zijn avonturen onderwater niet volgen. Het effect dat zijn langdurige onderwaterzwemmerij/op de bodem liggen had op de andere meneer die met zijn vriendin aan het zwemmen was maakte dit echter helemaal goed. Ik heb zelden een volwassen man zichzelf zó zien uitsloven: bommetjes, duiken van de kant, salto´s. Het meest grappige van de hele situatie was echter dat zijn vriendin noch van zijn uitsloverij, noch van Apneist´s onderwatergehang onder de indruk was, zij zwom stoïcijns haar baantjes. Ik moest ondertussen zó hard lachen dat ik bijna verzoop. :-)
Het heerlijke van Zweedse zwembaden is, dat sauna´s standaard zijn. Na het zwemmen zijn we beiden (afzonderlijk, want alles is wel gescheiden) nog wat in de sauna gaan hangen. De droge sauna was heerlijk, maar de natte sauna was écht te heet. Misschien had het feit dat er helemaal niemand zat een belletje moeten doen rinkelen?
Fris gedouched reisden we naar het station, waar we onze spulletjes op moesten halen bij de bewaakte stalling. Tegen die tijd waren we zó hongerig dat we bij het restaurant op het station gegeten hebben, voor het eerst in twee weken dat ik weer wat fijne texmex op mijn bordje. Yum!
Na het eten zijn we met de tram naar het Honinghuisje gereisd, waar bleek dat het hek al op slot zat. Oeps, we waren éven vergeten dat het ´s avonds op slot gaat. Apneist was echter niet voor 1 gat te vangen en vond een manier om binnen te komen. Hierna liep hij 3 keer op en neer om alles in het huisje te krijgen, ik mocht ivm sneue poot niet teveel sjouwen laat staan teveel lopen van hem. Meestal protesteer ik hevig, maar ik was dusdanig moe dat ik erg blij was dat ik niet hoefde te sjouwen. Half slapend heb ik mijn tandjes gepoetst en op het moment dat mijn hoofd het kussen raakte viel ik in een diepe slaap.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten