(Voor mijn doen) belachelijk vroeg opgestaan (6:30) en rond zevenen mét krukken bij de bushalte gaan zitten. Na een kwartiertje kwam er een bus aangereden, volgens de chauffeur moest ik overstappen. Mijn Zweeds was beter dan zijn Engels helaas, dus het werd me niet helemaal duidelijk of ik lang op die bus moest wachten of wat en hoe en bla, maar ik dacht: “Ach, het is vakantie, who cares?” en ik stapte uit bij een halte aan een soort autoweg. Er stapte ook een Zweedse jongen uit, die zo mogelijk nóg nerveuzer was dan ik, wat mij weer licht nerveus maakte, maar navraag leerde dat hij op vakantie was en ook hij hoopte dat hij het goed begrepen had wat betreft het overstappen.
Gelukkig kwam er al snel een bus, die me na een rondritje door Lysekil (de bus van Lysestrand naar Lysekil is een cirkelbus) afzette bij het ziekenhuis.
Bij de balie werd ik te woord gestaan door een lieve schat die maar niet kon geloven dat ik die krukken kwam afgeven, pas toen ik het woord “donatie” liet vallen begreep ze het en nam zeer blij de krukken in ontvangst. “Kleine moeite, groot plezier” dacht ik en ik moest een ernstige huppelbehoefte onderdrukken toen ik het ziekenhuis verliet.
Wandelend richting de supermarkt heb ik de huizen en de omgeving bekeken, en al snel bleek dat het kaartje dat ik had een gigantische schaal had, en dat het eigenlijk een fijn, middelgroot, ook met zere poot prima te bewandelen stadje is.
Na het inslaan van hapjes liep ik richting het centrum, en ondernam daar (in de tussentijd huizen fotograferend) de klim naar de kerk. Het was wat lastig om de voordeur te vinden, maar toen ik hem opende was mijn eerste, letterlijke reactie: “Oh my God!” dus dat hebben ze goed gedaan daar in Lysekil.
De kerk is werkelijk prachtig, helaas hebben ze geen website en vond ik het ietsje onbeleefd om er uitgebreid te gaan kieken, dus jullie zullen me op mijn woord moeten geloven. ;-) Wel heb ik voor het welzijn van de wereld in het algemeen en in het bijzonder een kaarsje aangestoken. Daarna nog even een poosje buiten op het trapje gezeten en wat om me heen gekeken, het uitzicht was geweldig.
Daarna ben ik al fotograferend teruggelopen naar beneden, en uiteindelijk doorgewandeld tot Släggö, waar ik volledig ongestoord 2 ½ uur lang naar de voorbijvarende bootjes heb gekeken. Ondertussen was het bijna half 12 en ben ik voorzichtig van mijn rots af geklommen, en richting de pier gelopen waar de boot voor de zeehondensafari zou vertrekken.
Hoewel ik niet denk dat ik ooit vrijwillig een boot zal aanschaffen en er uren op door zal brengen, moet ik zeggen dat de anderhalf uur die ik rondgevaren heb goed te doen waren. De boot had precies hetzelfde formaat als de pontjes naar Noord (en wordt buiten het seizoen ook inderdaad als pont gebruikt), dus het schudde nauwelijks, en dat schudden (van links naar rechts) is nu precies waar ik zo´n hekel aan heb. En ja, ik heb inderdaad zeehonden gezien!!! *doet blij dansje*
De rest van de middag heb ik rondgelopen, nog wat geïnternet (internetjunkie, I know...) en tegen de tijd dat de freedivewedstrijd afgelopen was heb ik een van de freedivers gebeld of hij me wilde komen ophalen, en hij was zo lief om dat te willen doen.
Aangekomen bij het huis nog wat gerommeld, en vervolgens richting het strandje gelopen, waar een bbq zou plaatsvinden. Apneist en ik hebben gezellig wat gekletst met een aantal mensen, helaas zou de wedstrijd de volgende ochtend al vroeg beginnen, wat betekende dat de meeste mensen al vroeg naar huis gingen en hun bed in doken en Apneist en ik met de vaat achterlieten bij het kampvuur ;-) (Geheel per ongeluk trouwens, typisch zo´n situatie waarin iedereen denkt dat de ander de spulletjes meegenomen heeft.)
Na een mislukte poging tot het in de oven bereiden van de overgebleven stukken zalm waarbij de vis rauw bleef, maar wel het hele huis naar vis liet stinken (Oeps! Sorry!), gingen ook wij redelijk op tijd naar bed.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten