The 2006 survey!

*zet standwerkersstem op:* En zie hier, net als voorgaande jaren: The 2006 survey! *en stop maar weer met die standwerkersstem*

1. What did you do in 2006 that you'd never done before?

The first 5 things that come to mind, in no particular order:

Co-write and publish a book, go to Wooferland, get not one but two swimming diplomas, dove off a very high thingie at the swimmingpool and eaten brussel sprouts.

2. Did you keep your new years' resolutions, and will you make more for next year?

No, I’m not into resolutions.

3. Did anyone close to you give birth?

Yes, my cousin in Australia had a girl.

4. Did anyone close to you die?

No, but as you all know my cat Rood nearly died.

5. What countries did you visit?

No travels this year.

6. What would you like to have in 2007 that you lacked in 2006?

Peace and quiet and maybe even a little bit of boredom ;-)

7. What date from 2006 will remain etched upon your memory forever?

The second of june, when Rood nearly croaked.

8. What was your biggest achievement of the year?

Finally jumping off that thing!

9. What was your biggest failure?

I don’t believe in failure.

10. Did you suffer any illness or injury?

I suffered from sinusitis for (litteraly!) months, which eventually forced me to take a course of antibiotics (the thing I desperately wanted to avoid in the first place).

10bis. What was the best thing you bought?

My AlphaSmart. It’s genius.

11. Whose behavior merited celebration?

Everyone who tries to be a better and nicer person every day.

12. Whose behavior made you appalled and depressed?

People who are now officially and forever out of my life.

13. Where did most of your money go?

Basic nescessities.

14. What thing did you get really, really, really excited about?

Seeing Madonna again, going to Wooferland, publishing that d$#@mn book.

16. What song will always remind you of 2006?

"Swallow" by Emilie Autumn, it has been on my mp3 player and thus travelled with me everywhere I went.

17. Compared to this time last year, are you:
a) happier or sadder? happier
b) thinner or fatter? Same I guess
c) richer or poorer? Same I guess

18. What do you wish you'd done more of?

Inline skating

19. What do you wish you'd done less of?

Like always: worrying (I should remember that worrying prevents joy, not disaster)

20. How will you be spending the Christmas break?

I already did, The Big Kahuna and I had dinner, painted ceilings (her) and chucked out 50 kilos of seriously outdated magazines (me).

21. Did you fall in love in 2006?

Over and over again!

22. How many one-night stands?

N/a

23. What was your favorite TV program?

I hardly ever watch tv.

24. Do you hate anyone now that you didn't hate this time last year?

I don’t hate people, hating people f$#%cks up your karma.

25. What was the best book you read?

Uh... I guess "The Simple living guide" by Janet Luhrs, which inspired me to continue downsizing on everything in life (quality over quantity).

26. What was your greatest musical discovery?

Fall Out Boy

27. What did you want and get?

A new computer, an AlphaSmart, my swimming diplomas.

28. What did you want and not get?

This year, I got everything I wanted.

29. What was your favorite film of this year?

The Holiday

30. What did you do on your birthday, and how old were you?

I turned 31 and went to see the movie “The Holiday” with my BFF.

31. What one thing would have made your year immeasurably more satisfying?

More peace and quiet and maybe even a little boredom (see question no. 6)

32. How would you describe your personal fashion concept in 2006?

Still the urban princess thing… maybe I should let go of that ;-)

33. What kept you sane?

Writing, singing & dancing… although I still wouldn’t consider myself “sane” by “normal” standards, which IMHO is a good thing.

34. Which celebrity/public figure did you fancy the most?

Everyone at the House of LogPoes wants to have Pete Wentz's baby! ;-P

35. What political issue stirred you the most?

Let’s not go there for safety reasons (I might go into convulsions if I start thinking about politics)

36. Who did you miss?

The people some people used to be.

37. Who was the best new person you met?

I’m not playing favorites here, I met a lot of nice people this year.

38. Tell us a valuable life lesson you learned in 2006.

Enough is enough. (all together now: "No more teeears!")

39. Quote a song lyric that sums up your year.

"I'm a little man, and I'm also evil, also in to caaaaats!"

Heb ík weer...

...een Furby!



Ik liep rustig met Kattenfluisteraar T. door de Antoniesbreestraat, stond daar plots helemaal alleen en verlaten dit beestje. Aangezien Furbies niet op late tijdstippen op straat horen te zwerven, heb ik hem maar meegenomen en als "gevonden" laten registreren bij de politie. Ook heb ik hem op een aantal "knuffelkwijt"-sites aangemeld en ga ik vanavond rond de vindplek wat postertjes ophangen. Ik hoop echt dat hij (of zij, dat weet je met die beestjes nooit) snel weer bij zijn rechtmatige eigenaar(esse) terecht komt!

Mocht u dit lezen en denken: "Hey! Die Furby ken ik! Die is van mij/mijn kind/mijn buurmeisje/de paashaas", mail me dan even.

Fijne Kerstdagen allemaal!

Coming Out Girl

Zoals ik al eerder voorzichtig heb laten doorschemeren, ben ik lichtelijk gecharmeerd van de muziek van Fall Out Boy. Ok, ok, ik vind ze gewoon Da_Shizznit. Zo Da_Shizznit zelfs, dat ik op 28 maart naar hun optreden in 013 ga.

Ja, ik heb er begrip voor als u mij vanaf nu niet meer wilt kennen, maar hey, iedereen heeft toch recht op zijn of haar guilty pleasures!?!? *kijkt met grote poezenogen*

Ergens deze week is de videoclip van hun nieuwe single in premiere gegaan, ik vind hem vrij hilarisch. Mocht je hem willen zien, klik dan hier en kies vervolgens "video" onder "This ain't a scene, it's an arms race". (Mocht dit je teveel gedoe zijn, hij staat ook hier op YouTube, maar dan wel in mindere kwaliteit.)

Mocht je na het horen van dit nummer denken: "Klinkt catchy, maar WTF zíngt die gozer nou!?!?": je bent niet de enige. Zanger Patrick staat erom bekend niet altijd even verstaanbaar te zijn, getuige diverse hilarische "misheard lyrics" videootjes die op het internet circuleren. Ook van dit nummer is er eentje (KLIK HIER!) en hij is zo grappig dat ik een nieuw apnea-record gevestigd heb tijdens het kijken: ik moest ZÓ hard lachen dat ik niet meer kon ademhalen. U bent gewaarschuwd...

31!

Jawel! 31! Ik!

Geen uitgebreid partijtje, maar ik ben wel samen met Meneer de Poes naar The Holiday geweest en nee, dat is niet zo'n wijvenfilm als je zou verwachten. Ik vond hem helemaal fijn in ieder geval!

Zo, nu ga ik me met verwarmd hart op mijn anatomie-huiswerk storten. *insert visual van Poelekie de Vries die bovenop een geraamte springt*

Culinair experimentje

Vandaag kwam ik bij de Natuurwinkel een schattig papieren zakje tegen met daarin "Pommes de Truffe".

In het Nederlands heten die gewoon Truffelaardappels. Zoals u op de foto kunt zien zijn ze paars, zowel van buiten als van binnen! Ik vond dat wel een uitdaging, een paarse aardappel, dus ik heb ze meegenomen.

Thuis heb ik ze ontzand, in stukken gehakt (ze zijn ECHT paars!) en in de oven klaargemaakt en ik moet zeggen: ze smaken erg goed, een beetje nootachtig. Een aanrader dus! Eens kijken of ik de volgende keer die gigantische radijs (zo'n 7 bij 10 centimeter groot!) aandurf...



*ja, u leest het goed: ik ben behalve street etsj, emo en gay ook een geitenwollensok die biologisch eet...

Het is weer zo ver!

Nee maar, het ziet er zowaar naar uit dat het winter begint te worden! Niet dat het bijster koud is, althans niet hier in Amsterdam, maar de regen en hagel valt met bakken uit de lucht (en op mijn hoofd).

Maar genoeg over het weer: één blik op de kalender leert me dat ik volgende week alweer jarig ben en dat betekent automatisch dat het over 2 weken alweer kerst is! Dus, net als voorgaande jaren: wilt u een kerstkaart, mail me je adres! Je wilt hem écht niet missen, hij is dit jaar Últrahilarisch.

Fijne Vrijdag!

Vandaag was een fijne dag! Soms heb je dat zomaar, dat alles gaat zoals je het graag wilt hebben. De ochtend begon productief, met katprikkerij, een telefoontje naar jarige Cath en de Emilie Autumn adventkalender.

Vervolgens sjeesde ik in een razend tempo door mijn eindredactiewerk heen: binnen 2 ½ uur was ik klaar. Daarna ging ik naar de kapper, dus ik ben nu weer helemaal “Dooie Flos”-vrij. Met mijn nieuwe coupe ben ik meteen pasfoto’s gaan maken waarna ik een paspoort ben ga halen.

Eenmaal thuisgekomen heb ik ál mijn huiswerk voor de komende week afgemaakt en vanavond ben ik (na katprikkerij uiteraard) gaan verzetten* met Kattenfluisteraar T. Ik ben dan ook helemaal klaar voor de officiële NaNoWriMo afsluiting morgen in Utrecht. En, heeft u nog spannende plannen dit weekend?


* “Verzetten”: samen een verzetje aangaan. “Een Verzetje”: Tom & Poes taal voor samen uit eten gaan.

Yup!

Ja lieve mensen, ik ben KLAAR en ik moet zeggen: ik vind het ook wel mooi geweest met de schrijverij na in de afgelopen nacht 10.000 woorden te hebben geschreven!

Deze NaNoWriMo werd mede mogelijk gemaakt door de steun van Cath, Kattenfluisteraar T., The Big Kahuna en uiteraard Meneer de Poes, de maandagavondNaNobijeenkomstgroep (you know who you are!), een tiental flessen Amé (briljant spul dat me in staat stelt een zuipende schrijver na te doen zonder mijn street etsj bulliefs de deur uit te moeten doen) en de volgende tracks van de volgende artiesten:

Fall out boy – Sugar, we’re going down
Daan – The player, Type Ex & Le joueur
Panic! At the disco – A fever you can’t sweat out (album)
Ciara ft. Chamillionaire – Get up
Mary J. Blige – No more drama & Be without you & Real love
Emilie Autumn – Shalott
Robbie Williams – Lovelight
Fleetwood mac – Big love
Justin Timberlake – My love
Daft Punk – Technologic (live)
Tina Turner – Let’s stay together & Typical male

Mijn speciale dank gaat uit naar mijn new gay best friends de Scissor Sisters voor hun albums Scissor Sisters & Ta-dah, en dan met name de track "Ooh" die me door de laatste 1700 woorden heen gesleept heeft.*

Zo, nu ga ik een dutje doen. *stort in*

* Ja, ik ben mij bewust van het feit dat de enige conclusie die getrokken kan worden naar aanleiding van deze tracklist is dat ik enorm emo ben. ;-)

Een miauw van leven

Vreest niet, ik ben nog steeds onder de miauwenden! Naast mijn gebruikelijke bezigheden ben ik nog steeds (letterlijk, want ik ben een beetje ziek) koortsachtig aan het schrijven voor NaNoWriMo, iets wat me, in tegenstelling tot vorig jaar, wat langzamer af gaat.

Aanstaande dinsdag heb ik zowaar 3 examens op 1 dag voor mijn opleiding, als jullie zo lief zouden willen zijn dan een beetje aan me te denken, dan zorg ik dat ik zeer binnenkort weer allerlei vrolijkheid plaats! :-)

Galg en rad

Tijdens het speuren in mijn archiefmap kwam ik dit stukje uit de oude doos tegen. Het is een Kahuna/Poelekie-gesprek, dus enjoy!

(Andere Kahuna/Poelekie-gesprekjes vindt u hier, hier, daar en ook daar)

The Big Kahuna zat de buurtkrant te lezen terwijl Poelekie zich bezig hield met in elkaar fröbelen van een Belangrijk Iets (lees: ik heb geen idee meer wat ik aan het doen was).

Plots kijkt The Big Kahuna op van haar blaadje en zegt: "De politie houdt een fietsgraveeractie! Wat een goed idee! Moet je ook laten doen!"

Poelekie de Vries, voorzichtig: "Eh...mam? Ik moet je wat bekennen: ik heb mijn fiets gejat..."

Stilte

The Big Kahuna: "Hmm, dan is die fietsgraveeractie misschien toch niet zo'n goed idee!" *leest verder in de buurtkrant*

De Transitiefase - Deel 1: Huis

Toen ik een jaar of 12 was en ernstig Beatles-fan, zag ik een interview met George Harrison dat afgenomen werd in een gedeelte van zijn eigen huis. Het was een grote, glazen kas ter grootte van een voetbalveld met daarin 1 grote leren fauteuil. Verder niets. Sinds die dag is dat mijn utopische ideale woning: licht, ruim en vooral: leeg.

Hoe anders liep het in mijn leven… *korte mild-dramatische stilte invoegen*

Ik was altijd al een verzamelaar en een rommelkont, maar nadat ik 8 jaar geleden dit huis betrok, begon mijn leefomgeving langzaam maar zeker dicht te slibben: ik kocht grote hoeveelheden spulletjes, dingies en troepjes in een poging gederfde levensvreugde uit te keren in materiële zaken. 25 flesjes nagellak, knuffelbeesten, cd’s, decoratiemateriaal, boeken, cosmetica, keukenspullen, you name it, I bought it.

Daarnaast heb, correctie hád, ik de neiging om alles te bewaren. En met alles bedoel ik dan ook werkelijk alles: toen ik begon met de grote opruiming (op mijn 25e) vond ik een paar sokken terug die ik IN DE BRUGKLAS voor mijn verjaardag gekregen had…

Je kunt je dus voorstellen dat de combinatie “shopverslaving” + bewaardrang ervoor zorgde dat mijn huis op een gegeven moment verworden was tot “een IKEA vuilnisbelt met rood en grijs” © The Big Kahuna.

Het was zó erg dat ik moedeloos werd bij het vooruitzicht het te moeten uitmesten: zelfs na een dag opruimen en weggooien was er geen zichtbaar resultaat, dus gaf ik het maar op en kocht ik nog wat troepjes. Er kan nog meer bij…

Aan deze struisvogelpolitiek kwam pas een einde toen ik een artikel in het Volkskrant Magazine las. Daarin stond dat sommige mensen zoveel troep in huis hebben dat ze uit schaamte geen bezoek meer ontvangen en hun eigen huis ontvluchten… Au! Dat was precies wat ik deed!

Met hulp van The Big Kahuna stelde ik een plan op en gedurende een gelukkig steeds kleiner wordend aantal weekenden per jaar ontdeden we mijn huis van overbodige spullen.

Op moeilijke momenten riep The Big Kahuna “Denk aan George Harrison!” en dan wist ik weer waar ik het voor deed.

5 jaar en zo’n 100 vuilniszakken later is het hier nog steeds niet leeg, maar ik heb de puinhoop terug kunnen brengen tot “gezellig rommelig”. Ook heb ik 97% van de spullen die nog bij The Big Kahuna stonden weggedaan.

Het komende jaar ga ik besteden aan de puntjes op de i. Ik ben nu toe aan het wegdoen van spullen die op zich niet in de weg staan, maar die ik ook niet zal missen als er niet meer zijn: cd’s die ik al 8 jaar niet gedraaid heb en waarschijnlijk ook nooit meer zal draaien. Boeken die na 1 keer lezen in de kast zijn beland en er nooit meer uitgekomen zijn. Videobanden waarvan ik werkelijk geen idee heb wat erop staat. Als ook die spullen weg zijn blijven alleen noodzakelijke en gewenste spullen over. Ik kijk er nu al naar uit!

Hoe het hier, zo in en om, is

Nou, pfoe, mensenkinderen het was me het weekje wel! Uiteraard werd ik op de dag dat NaNo ging beginnen zo ziek als een hond, eh, poes, wat ook mijn online afwezigheid verklaart. Ondertussen voel ik me al weer iets beter, ben nog maar licht koortsig en de aftenserie die mijn tong teistert blaast zachtjes maar beslist de aftocht.

Wordcount zit ondertussen weer fijn op schema, ik hou niet zo van achterlopen, dan blijf je maar tegen de klippen op schrijven. Het is fijner wat ruimte te hebben in je schema. Jaja, ik word zowaar volwassen en verstandig. Plannen en vooruitkijken en zo. Ik moet hier niet te lang bij stilstaan anders word ik spontaan licht angstig ;-)

Tot slot nog een leuke spellingsuggestie van Word:



Uh? Gevalletje "Damn, I think Word loves you"!?!

Daar gaan we weer!

De Kryolan is weer van de snoeten, de boodschappen zijn gedaan en het (nog lege) document "NaNoWriMo2006" staat open...

Het was een donkere, stormachtige nacht...

De Kryolan zit op de snoeten, het is stormachtig weer, kortom: we zijn hier in Huize Poelekie helemaal klaar voor Halloween! En… heeft u nog spannende plannen vanavond?

One down!

Toen Rood ziek werd, kreeg ik van Apneist deze sharpscontainer:



Heel eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ding ook maar halfvol te krijgen, maar vandaag, bijna 5 maanden later, was het dan toch echt zover. De oude box gaat zo richting dierenarts, de nieuwe staat klaar. Geen idee of die box ook vol komt, maar Rood heeft er op dit moment in ieder geval nog steeds zin in! :-)

10 jaar!

Mensenkinderen, ik word oud: vandaag precies 10 jaar geleden tekende ik mijn eerste Amsterdamse huurcontract en werd ik de trotse bewoonster van 12 vierkante meter woonruimte hier (letterlijk!) om de hoek. Dat ik de keuken en het sanitair met 9 anderen moest delen vond ik helemaal niet bezwaarlijk: ik had Eindelijk een Eigen Huis van Mij Alleen! En een hoogslaper, dat was ook wel da_shizznit natuurlijk! ;-)

Nu ik dit zo opschrijf voel ik een boel herinneringen en anecdotes opborrelen, ik denk dat ik daar ook wel een transitiefasestukje over kan brouwen... *noteert*

They're baaahaaack! :-)

De doeners zijn weer terug! Ze hebben de stellages aan de voorkant afgebroken en zijn diezelfde stellages nu aan de achterkant aan het opbouwen. Mijn tuintje heeft het zowaar overleefd en staat weer netjes op zijn plaats. Ik ben benieuwd wanneer de schilders aan de achterkant van het pand beginnen en vooral wanneer ze klaar denken te zijn…

De Transitiefase - Inleiding

Na veel geSOG (=schrijf ontwijkend gedrag) heb ik mezelf nu dan eindelijk eens gedwongen om te gaan zitten en te schrijven over die transitiefase waar ik het al een paar keer over gehad heb.

Het is iets wat niet makkelijk te beschrijven is als je niet teveel in detail wilt treden maar ook niet vaag wilt worden, maar ik waag een poging. Komtie:

Sommige mensen worden geboren en groeien op zonder al te veel bijzonderheden.

Bij andere mensen gaat dat wat moeizamer. Zo kan het gebeuren dat je door allerlei factoren en ondanks goede intenties van iedereen, jezelf incluis, op een gegeven moment naar je eigen leven kijk en een “Talking Heads”-paniekmoment krijgt: “How did I get here?!”

“Vastlopen” noemt men dat in therapeutisch jargon. En als je vast zit, moet je losraken. Enter de transitiefase! Het komt er in het kort op neer dat je je hele leven op de schop gooit: je woonomgeving, je sociale kring, je persoonlijkheid, alles. Stap voor stap bekijk je wat je niet bevalt, bepaal je hoe je het wilt hebben en werk je er vervolgens naartoe. Je kunt je voorstellen dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is, maar als je geen andere optie hebt, dan moet je wel ?

Nu, zo’n vijf jaar na het begin van die “Transitiefase” (gelieve met enige ironie uit te spreken) komt het einde van het Grote Werk in zicht. Natuurlijk zijn er nog dingen die moeten worden afgemaakt en uiteraard blijft je als het goed is je hele leven in verandering, maar ik ben niet meer het merendeel van mijn tijd bezig met “achterstallig onderhoud”.

Dat klinkt alsof ik mijn zolder heb opgeruimd en zo voelt het eigenlijk ook wel een beetje: opgelucht dat de troep weg is en plots in het bezit van een grote ruimte die je vrij kan inrichten.

De komende weken zal ik een aantal postjes plaatsen waarin ik wat specifieker vertel over de dingen die ik veranderd heb in de afgelopen jaren. Te beginnen met mijn huis…

Licht verlaat zaterdagverslagje

Ook dit weekend was er weer een fijn uitje, met de Buffies deze keer: een heuse Buffy-minimarathon in Filmhuis Cavia om te vieren dat het zowaar 10 jaar geleden was dat de serie voor het eerst werd uitgezonden. (Damn, ik word oud...)

Hoewel ik twee afleveringen heerlijk slapend op de schouder van Meneer de Poes heb doorgebracht (hey, ik had 1 uur geslapen, daarnaast had ik beide afleveringen al meerdere keren gezien) was het ontzettend leuk om Buffy eens op een groot scherm te zien.

Kudos ook aan Pim van Filmhuis Cavia, die zo lief was om deze bijeenkomst te organiseren en die het zowaar met ons uithield ;-) Wij zijn nogal een eh, apart clubje dat op specifieke wijze met elkaar omgaat. Vriendelijk, uiteraard, maar voor sommige buitenstaanders misschien wat eh, ongebruikelijk en daarom licht beangstigend. Pim echter had daar ogenschijnlijk geen last van, hij stelde zelfs spontaan voor om het volgend jaar nog een keer te doen!

Golfsgewijze activiteit

Dingen gaan in mijn leven altijd golfsgewijs. Zo zit ik maanden thuis mijn sokken te wassen*, zo hobbel ik van de ene gezellige bijeenkomst naar de andere. De afgelopen periode is het weer zover: op vrijdag besloten vriendin M. (ja, zij van Madonna) en ik Amersfoort eens te verkennen. Het was een stad die ik eigenlijk alleen maar kende als overstapstation: ik heb er wel eens een (Zweeds) puzzelboekje gekocht in de kiosk toen ik een uur vertraging had.

Amersfoort heeft duidelijk last van het “lelijk stationsgebied, prachtig oud centrum”-syndroom, dus mocht je er ooit terechtkomen: laat je niet ontmoedigen door die eerste kilometer lelijkheid, het centrum is het echt waard. Ik ben zeker van plan om op een iets minder regenachtige dag terug te gaan om wat foto’s te maken.

Op zaterdag waren Meneer de Poes en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van Smartlap, dus reisden we dankzij de Herfsttoer-actie zeer comfortabel naar Groningen. De routebeschrijving van het station naar haar huis had ik uiteraard uitgeprint en op tafel laten liggen, maar gelukkig was het niet moeilijk te vinden. De verjaardag zelf was uiterst gezellig, met milde tegenzin namen we uiteindelijk afscheid en om 0.00 uur waren we terug in Amsterdam.

De zondag werd besteed aan activiteiten in en om, zoals het eindelijk** in de verkoop zetten van het freediveboek! De verkooppagina gaat uiteraard nog opgeleukt worden met een stukje tekst en dergelijke, maar hij staat te koop! Yay!

* net als Freggel Bobby en dat terwijl Freggels (net als ik) normaal gesproken nooit sokken dragen!

** De ernstige vertraging is o.a. veroorzaakt door hardnekkige voorhoofdholteontstekingen, zware onderzoekstages, een bijna het lood leggende diabetische kat, gemekker waar ik het verder niet over ga hebben (nee, niet tussen meneer en mevrouw de Poes, wij zijn lief voor elkaar), computersores en fotoproblematiek. Ik verwacht dan ook dat het verkoopklaar maken van de Franse versie een eitje wordt na al deze toestanden! ;-)

Je kunt niet alles hebben

Zoals u weet ben ik een onverbeterlijke tuttel. Ik heb echter ook een heel andere kant: ik ben stiekem erg handig en klusserig.

Voor behang moet u bij The Big Kahuna zijn, ik ben gespecialiseerd in het betere lampophangwerk, computerhardeschijfinbouwerij en algemene electronische dingies, zoals het fixen van videorecorders (nouja,
meestal dan), toasters en het aan de praat krijgen van overleden afzuigkappen.

Zo gebeurde het dat ik laatst lichtjes op mijn fiets schroefde, terwijl Apneist het andere lampje vasthield en bemoedigend toekeek. Uiteraard kon ik het niet laten om hem wat rolbevestigend te plagen: “Hoores, waarom zit ík hier die lampjes te schroeven, jij bent toch De Man?”

Hierop gaf Apneist de beste repliek ooit: “Zeggeh, je wilt een metroman, of je wilt geen metroman!”

Ik lag hier letterlijk zó dubbel om dat ik mezelf bijna een oog uitstak met de schroevendraaier. Gelukkig heeft mijn metroman wél een EHBO-diploma...

AnabolenKater

Toen ik vanochtend de keuken in kwam, zag ik dat Rood (our resident diabetic) de klepdeur uit de kattenbak gesloopt had. Ik begin mijn vermoedens te krijgen dat het tóch geen insuline is wat ik twee maal daags in die kater spuit...

Poelekie, scholier

Zoals ik eerder schreef, ben ik door omstandigheden geen september-fan. Dit jaar echter was er iets om me op te verheugen: een nieuwe (aanvullende) opleiding!

Ik heb er hier nog niets over geschreven omdat het eigenlijk pas helemaal zeker was dat ik kon beginnen op de dag dat het eh, begon, maar nu ik morgen voor de derde keer naar les ga kan ik het er “veilig” over hebben: als alles goed gaat, dan ben ik in juli 2007 niet alleen “gewoon” secretaresse, maar ook medisch secretaresse!

Vol trots presenteer ik hier dan ook de nieuwe P de V strijdkreet: “Ziekenhuispersoneel, bergt u! Poelekie heeft witte schoenen en komt uw kant op!” Hij werkt het best als je er wat vervaarlijk bij kijkt. Oefenen voor de spiegel is uiteraard toegestaan.

Fijn

Sommige dagen zijn gewoon fijn! Stukje lopenlopenlopen, lekkere bagel tuna melt eten met een fijne meneer en daarna gezellig Freggels kijken. *spint wat*

Dag september!

Zo, september is bijna weer voorbij. Ik ben niet zo dol op september, het is voor mijn de maand waarin historisch gezien diverse niet-leuke dingen gebeurd zijn (o.a. het overlijden van mijn oma), waardoor ik continu rondloop met zo’n “Oh mijn god wat gaat er nú weer mis”-gevoel. Vrij a-rielekst, moet ik zeggen.

Dit jaar ging er zowaar niets mis (yay!), ik heb goede hoop dat na nog een paar ellende-loze septembers dat rotgevoel uiteindelijk verdwijnt. Morgen luid ik de nieuwe maand in met een fijne wandel en kan er ingeschreven worden voor NaNoWriMo. Het grote aftellen kan weer beginnen!

Topsport

Toen ik gisteren door de stad fietste zag ik een bord waarop de ECCO Walkathon werd aangekondigd.

Deze wandelsponsorloop (galgje, anyone?) wordt op 1 oktober aanstaande voor het eerst in Amsterdam gehouden. De afstanden vallen reuze mee: 6 of 10 km, en als je erg enthousiast bent mag je die afstanden combineren.

U voelt hem dus al aankomen: aanstaande zondag stiefel ik (en Meneer de Poes, of hij nu wil of niet*) een kilometertje of 6 door de Amsterdamse binnenstad.

Het is toch wat: zo ben je nog gewoon wat aan het lopenlopenlopen, zo kun je zeggen dat je "in training bent" voor de ECCO Walkathon. *gniffel*

* nee hoor, ik heb het hem netjes gevraagd :-)

Lóóópen lopen lopen!

Na mijn tympanogram van anderhalve week geleden ben ik blijkbaar dusdanig in de ban geraakt van het principe “Meet het en je weet het” dat ik bij de Decathlon een ware pedometer heb gekocht.

Nee, dat is geen ding dat afgaat zodra er een Jakkiebah richting kindertjes loopt, maar gewoon een stappenteller. In het Frans heet zo’n ding gewoon een podomètre, dat is wat minder ambigu.

Natuurlijk heb ik het ding meteen getest en het wandelingetje van vanavond leverde maar liefst het fijne aantal van 9367 stappen op. Een leuk "added effect" is dat Kattenfluisteraar T. en ik nu "aantal passen" kunnen gokken in plaats van suikerwaardes! ;-)

Over oortjes, Artis en het afronden van zaken

Mijn expotitie van vrijdag leverde behalve een fijne dag met De Dokter ook een spannend oortjesonderzoekuitprintje op:

klik voor groter



Dat is één van de voordelen van relationeel verwikkeld zijn (moet u bij deze uitdrukking ook altijd aan mummies denken?) met een dokter in wording die geïnteresseerd is in duikgeneeskunde.

Een ander voordeel is dat je eens een hyperbaar centrum van binnen ziet. De grote attractie daar is natuurlijk de drukkamer: stel je een vliegtuigromp voor, waar twee rijen stoelen zich tegenover elkaar bevinden. Buiten die tank (want het lijkt meer op een tank dan op een kamer) is een spannend besturingsdekachtige constructie, waarmee de kamer, eh, bestuurd wordt. Hoe dat precies werkt zult u aan De Dokter moeten vragen, maar de metertjes en schermpjes hebben inderdaad wel wat weg van een vliegtuigcockpit. Hoogst fascinerend!

Wie ook hoogst fascinerend is, is margay Josefien die Kattenfluisteraar Tom en ik op zaterdagmiddag in Artis zagen.

Als je haar op straat zou tegenkomen, zou je denken dat ze gewoon een poesje was met een beetje grote poten en een wat lange staart. Ze is Echt Te Schattig. Ik moest echt het mantra: "'tIseenroofdier, eenéchtroofdier, endannietzoeentjealsdierooiediabeet endiegrijzeklinefelterpluizebal" blijven herhalen om de hek-openbreek-en-Josefien-in-mijn-tas-steek-neigingen te onderdrukken.

Zondag en vandaag heb ik besteed aan het afhandelen van wat (s)lopende zaken. Dat is echt een geweldig iets: het geeft zo’n voldaan gevoel als je dingetjes die al een poosje slepen, afrondt. Ik hoop deze week dan eindelijk eens toe te komen aan de tijden geleden al beloofde stukjes over mijn "transitiefase". Stay tuned! :-)

Op expotitie

De verflucht is hier langzaam maar zeker aan het wegtrekken, dus de helderheid in de (poezen)kop neemt weer wat toe, wat zeer prettig is gezien het feit dat ik morgen op expotitie naar Rotterdam ga om De Dokter op te zoeken in zijn (huidige) natuurlijke habitat. Omdat ik ervan uitga dat mijn verdwaleritis Den Haag-gebonden is heb ik geen kaart bij me, mocht u in Rotterdam rondstiefelen en iemand licht wanhopig zien rondkijken, stuur me dan even in de goede richting! ;-)

Garnaal, zo stoned als

Hier in Huize Poelekie luisteren we momenteel naar het gejodel van de schilders (niet dezelfde mennekes als de doeners trouwens!) terwijl we spontaan mee-headbangen op "I was made for loving you" van Kiss wat uit hun radio schalt. Het ruikt hier ook heel erg naar verf. Heel Erg Naar Verf. Had ik al gezegd dat het hier echt ENORM naar verf ruikt?

"In de Freggelgrót!"

Toen ik vanmiddag de brievenbus opendeed, zat er een groot pak in van een niet nader te noemen webwinkel in. Nu wist ik zeker dat ik alles wat ik besteld heb ondertussen al ontvangen heb, dus ik was zeer benieuwd... Het pakje bleek een in blauw metallic inpakpapier verpakte 3 DVD-set van de Freggels te bevatten!!! 17 afleveringen, 8 uur, Nederlands en Engels gesproken, wat wil je nog meer? Er zat ook een heel lief briefje van de gulle schenker bij. Ik denk dat ik dit weekend mijn "nieuwe" DVD-speler maar eens moet installeren en een Freggelmarathon ga houden!

Het Grote Wooferland/Madonna-Weekendverslag

Nadat ik op vrijdag de laatste dingetjes geregeld had bij mijn vorige baan, was het op zaterdagochtend tijd voor ontspanning met een grote W: Wooferland! Vorig jaar las ik er voor het eerst over: een niet-commercieel (eerst gratis, dit jaar € 7,50), niet “hip” dancefestival waar mensen zelfs hun kinderen mee naar toe namen! Geweldig! Helaas zat ik toen met een sneue poot, maar dit jaar was ik er helemaal klaar voor: Meneer de Poes had kaartjes geregeld, ik had uitgezocht hoe je in Spaarnwoude komt (11 km heen, 11 km terug) en de fietsbanden waren opgepompt.

Om 14:30 kwamen we aan bij het terrein, waarna we in de daaropvolgende 5 ½ uur geswéngd hebben op bonkende beats, wat hapjes gehapt hebben bij de eettentjes, een yogales gevolgd hebben, kortom: ons uitstekend hebben vermaakt.

Natuurgebied Spaarnwoude zelf is trouwens ook een aanrader, hoewel het me, gezien de hoeveelheid decibel die de overvliegende vliegtuigen en dancefestivals produceren, niet zou verbazen als daar alleen nog maar dove dieren wonen.

Op zondag ging ik met (ondanks een stevige massage van Meneer de Poes met arnicaspullie) fijne spierpijn richting de ArenA voor het optreden van Madonna.

Vanaf het moment dat de discobol open ging en zij er stond ging de zaal loos. Ze is zó klein en tenger, maar zeker zodra ze begint te dansen trekt ze op magnetische wijze alle aandacht naar zich toe. Zelf koos ik ervoor om weinig te wiebelen en veel te kijken; ik stond namelijk op een klein richeltje waar ik bij een iets te enthousiaste bootyshake van af zou kukelen. Bovendien vereist mijn verrekijker dat ik hem met haast militaire beheersing stil houd.

Gelukkig was er enorm veel te zien: videoschermen, dansers die letterlijk over het podium heen vlogen en waarvan ik regelmatig vreesde dat ze een geheel nieuwe betekenis aan het woord “break-dance” zouden geven, en natuurlijk Madonna zelf. En door haar geniale paarse glitterschoenen natuurlijk.

Door dit geweldige weekend kon ik helemaal opgeladen aan de slag met het pimpen van een aantal Zeer Beroerd Geschreven Ingezonden Teksten. En nu ga ik even een kilo of 5 aan oude brieven in de fik steken! Toedelie! *loopt dansend weg*

Wervelwind

Ondanks de kou ben ik (samen met The Big Kahuna) druk bezig met het uitmesten van mijn huis. Deze avontuurlijke belevenissen houdt u nog van me tegoed!

Daarnaast doe ik een razende reporter na & imiteer ik een eindredacteur en knoop ik de laatste losse eindjes aan elkaar bij mijn vorige baan.

Mijn wasmachine is gerepareerd door een (volgens The Big Kahuna) hilarische reparatiemeneer, ik heb alvast wat winterkleren aangeschaft, Rood heeft eindelijk bloedsuikerwaardes die rond de 8 hangen (yay!), ik zie Meneer de Poes morgen na een week weer, het schijnt mooi weer te worden op zaterdag als we naar Wooferland gaan en zondag ga ik met M. naar Madonna, kortom: ik ben eigenlijk stiekem wel een beetje een blij huisdier dat niets met mauwen heeft op dit moment.

En…hoe maakt u het op dit moment?

Prematuur

Er branden hier kaarsjes, de katten liggen op elkaar gestapeld achter de monitor en ik speur naarstig naar mijn vega-Uggs, kortom: het is dit jaar wel heel erg vroeg Dekentjesweer!

Tuttel

Mensen die mij (of mijn badkamer) kennen, weten dat ik een gigantische tuttel ben. Douchespullies, haarzooi, geurtjes, you name it, I´ve got it.*

Uiteraard heb ik ook apneist aangestoken. Hij is tegenwoordig in het bezit van een toilettas die voller is dan de mijne, gaat vrijwillig naar de Hema, naar Lush en hoopt vurig op sponsorship van Weleda.**

Het ultieme bewijs van zijn totale vertutteling kwam toen hij op een goede ochtend om kwart over 6 licht wanhopig “Waar is mijn 24 uurs creme!?” piepte. En dat terwijl hij geen ochtendmens is…


*Hoewel ik de laatste tijd ernstig aan het minderen ben trouwens, in het kader van "Simple living", maar daarover later meer...

**Mocht u dit zielig vinden: hoores, hij hersenspoelt me met die hele freedivebizniz en gelijkwaardigheid binnen een relatie is een groot goed! ;-P

Mostly filler

Het is komkommertijd. En dat is heel leuk voor komkommers, maar niet voor buurtkrantredacteuren zoals ik. De rest van het jaar moet er vaak ernstig geschrapt worden in artikelen, gepropt worden binnen kantlijnen die nét nog even 1 mm naar beneden kunnen en worden er soms zelfs artikelen geweigerd.

Zo niet nu: ik ben druk bezig (nouja, minder druk dan ik zou moeten, want ik heb nog steeds last van een SOG-aanval die zijn gelijke niet kent) met het schrijven van een artikel waar feitelijk nul komma nul informatie in staat...en da's nog best lastig... *schrijft noest door*

Sporasubs are a girls best friend

Lezen met standwerkersstem:

Dames, wilt u aandacht? Wilt u dat iedereen die langsloopt zijn hoofd omdraait en je met een mengeling van verbijstering en enthousiasme aankijkt? Wilt u om de paar minuten aangesproken worden en gezellige gesprekjes voeren? Wilt u zich verzekerd weten van de onverdeelde aandacht van mannen, vrouwen en kinderen? Ja?

Ik heb het geheim ontrafeld, en het is heel iets anders dan wat al die zelfhulpboeken u jarenlang voorgehouden hebben. Schaf de minirok af, stop met diëten, hell, doe geen moeite meer om je haar uitgebreid te stylen. Koop simpelweg een paar Sporasubs.

Zelfs in de dagen dat ik multicolourdreads tot op mijn derrière had werd ik niet zo vaak nagekeken als die ene middag dat ik met Apneist´s Sporasubvinnen van Amsterdam naar Utrecht reisde. Ik heb werkelijk nog nooit zoveel aandacht gehad! Dus dames, u weet wat u te doen staat!

Doettetnie, isstuk!

Toen ik 8 jaar geleden in dit huis kwam wonen had ik slechts drie elektrische apparaten: een computer, een boombox en een waterkoker. Er moesten dus nogal wat nuttigheden aangeschaft worden en aangezien ik in die dagen nog doekoe had, deed ik dat. Het is echt heerlijk om allemaal nieuwe spullen bezorgd te krijgen en je hebt er ook jaren geen omkijken naar. Het enige nadeel van alles tegelijk kopen is dat op een gegeven moment het ene na het andere ding stuk gaat.

Sinds januari hebben achtereenvolgens mijn videorecorder, mijn computer en dan nu mijn telefoon en wasmachine het begeven.

De telefoon bleek niet meer te repareren, de wasmachine hopelijk nog wel: hij centrifugeert alleen niet meer. Volgende week komt de monteur… wordt vervolgd!

Ondertussen, in Huize Poelekie...

... is Meneer de Poes net weer vertrokken naar zijn eigen huis, is Rood een doos aan het customisen, slaapt Les-Mioux achter de monitor en luister ik naar de nieuwe Emilie Autumn terwijl ik dit stukje tiep.

Morgen ga ik me maar eens storten op de 6 nog te lezen boeken die hier liggen, het inprogrammeren van al mijn telefoonnummers in mijn nieuwe telefoon (oude heeft het begeven), het bellen van verschillende instanties in verband met een follow up artikel en het schrijven van 3 artikelen. Echt waar.

Tip van de dag

Elke zaterdagavond om 23:15 uur Fort Boyard op TV5!

Nasaal genoegen

Nee, de routine zit er duidelijk nog niet in wat betreft elke dag schrijven: ik ben het gisteren helemaal vergeten!

En dat terwijl het een heuglijke dag was: het was namelijk de eerste dag in 10 weken dat ik mijn beide neusgaten weer tegelijkertijd kon gebruiken om adem te halen! Ok, d’r moest wel een gezinsverpakking chemicaliën tegenaan om dat te bereiken, maar lucht is lucht. Laten we hopen dat het deze keer zo blijft! *doet dansje en snuift wat*

Maak muziek en lach…

Twee dagen geleden is een grote groep mannetjes met gele bouwhelmpjes op begonnen met het bouwen van een steiger om ons hele pand heen. Ze lijken als twee druppels water op de Doeners van de Freggels.

Wat ik erg waardeer is dat ze om mijn tuin (bestaande uit 2 plastic bakken, een antieke vuilnisemmer en een keulse pot) hebben ontzien: ze hebben de plantenbakken (die #@$%&*-zwaar zijn) verschoven en de stellage er omheen gebouwd, in plaats van er bovenop. Als ik een koffiezetapparaat had, zou ik ze koffie aanbieden; ik denk dat ik ze zo maar even ga bedanken zodra ik die twee staarten bovenop mijn hoofd losgemaakt heb en gestopt ben met het zingen van de Freggel-tune.

Funda-fun

Bij tijd en wijle spiek ik wat rond op funda.nl. Niet dat ik plannen (of geld) heb om te gaan verhuizen, maar het is altijd leuk om te zien wat er allemaal aangeboden wordt. Na wat geklik kwam ik uit bij een kapitale villa in Bergen aan Zee, waarvoor de lieve som van 639.000 euro gevraagd werd.

Voor dat geld wil je natuurlijk wel in een nette buurt zitten, dus ik klikte het tabje buurtgegevens aan. Dat er vooral gezinnen met oudere kinderen en oudere koppels zonder kinderen wonen vond ik niet echt onlogisch in een buurt die voor meer dan 58% uit villa’s of bungalows* zijn.

Het gehalte aan HBO/WO opgeleiden viel mee (of tegen): 37,88 % maar, waarmee nogmaals bewezen wordt dat een hoog opleidingsniveau en (bakken) geld blijkbaar niet altijd samenhangen.

Bij het kopje “Top 3 meest voorkomende lifestyles” las ik dat de “financieel beperkte” lifestyle met stip op 1 stond. Dat leek me toch vrij vreemd: in een kapitale villa op droge krackers knagen, da’s toch niet logisch?

Ik kwam echter niet meer bij toen ik zag wat daar de waarschijnlijke oorzaak van was: een hypotheeklast van “slechts” 1.925 euro per maand! Dan blijft er inderdaad weinig geld over voor een pot pindakaas…


* In Australië is een “bungalow” overigens een schuur. Als je daar vol trots zegt dat je in een bungalow woont, lachen ze zich dood. Dat u het even weet!

Overpeinzingen bij 4 jaar LogPoes

De laatste maanden vallen er steeds grotere hiaten tussen mijn posts, wat duidt op een absoluut gebrek aan discipline: ik heb tenslotte op mijn computer een mapje “Voor LogPoes” waar een twintigtal postjes in wording in staan. Daarnaast ontplooi ik meer blogbare activiteiten dan ooit en zit ik midden in een transitiefase waar ook meer dan genoeg over te melden valt. :-)

De afgelopen dagen heb ik mijn LogPoes archief eens doorgenomen, ik zag de ontwikkeling die ik doorgemaakt heb, herinnerde me dingen die ik vergeten was en ik merkte dat ik dat ontzettend leuk vond.

Dit in tegenstelling tot het doorlezen van mijn privédagboeken uit mijn tienerjaren, die een aaneenschakeling van Groot Leed en Ellende waren. Niet dat ik in de afgelopen jaren (of zelfs nu) dagelijks dolgelukkig en Groot Leed-vrij door de wereld stap, maar blijkbaar weerhoudt het feit dat er een kans is dat iemand het leest me ervan om té emotioneel incontinent te worden. ;-P

Kortom: ik geef mezelf hierbij een schop onder de kattenkont en post vanaf vandaag gewoon weer eens braaf elke dag iets. Al is het maar een link! *steekt strijdlustig haar vuist in de lucht*

New and improved!

Aangezien LogPoes vandaag 4 jaar bestaat, vond ik het wel eens tijd voor een nieuwe template! En...wat vindt u ervan?

Waslijstpost

Er gebeurt een heleboel en ik heb ook heel veel te melden, maar ik krijg er geen leuk verhaaltje van gebreid. Vandaar dat ik maar een (incompleet) lijstje post van dingen waar ik me zoals mee bezig houd op dit moment, waar u dan (niet?) op kunt reageren, zodat er (g?)een leuke dialoog op gang komt. Of iets dergelijks. Geloof ik.

Dingen waar ik mij zoal mee bezig houd op dit moment:

* Denken aan Zweden, en dan met name aan rots Släggö in Lysekil
* Nadenken over mijn toekomst in het algemeen en in het bijzonder (ja, da’s vaag)
* Mezelf ervan overtuigen dat ik VAKANTIE heb (of iets wat erop lijkt)
* Hele lappen tekst schrijven die (nog) niet voor publicatie geschikt zijn
* Balen van het feit dat een of andere *piep* mijn fietszadel gejat heeft (terwijl de fietsenmaker op vakantie is)
* Het grondig schoonmaken van mijn huis, iets wat na die hittegolf wel weer even nodig was (kattenhaar, anyone?)
* Heel langzaam maar heel zeker genezen van die #@%$#@ voorhoofdsholteontsteking
* Vaak naar de dierenarts gaan
* Bidden tot elke mogelijke God dat die insuline bij Rood nu eens aanslaat
* Me een boel zorgen maken (heeft geen nut, weet ik, maar ik doe het toch)
* Interessante boeken lezen over de dynamiek van vriendschap (hierover later meer)
* Hilarische boeken lezen over het pad naar verlichting(“Koop een zaklamp”)
* Twijfelen aan alles en iedereen, vooral aan mezelf (zie “Zorgen maken”)
* Kilo’s oude troep uit het verleden weggooien/weggeven (Werkt verslavend)
* Flink balen van het feit dat ik nog steeds het zwembad niet in mag
* Het woord “transitiefase”te vaak gebruiken (Zie? Ik heb een midlaaifkraaisis! *zet Faith no More op*)
* Blozen na het lezen van de mushy entry van Meneer de Poes over Liefde en jubilea.
* Dusdanig veel knuffelen met Rood en Les dat ik meer vacht heb dan zij op dit moment
* Krabben (ik ben slechts 12 keer gebeten door een mug...op 1 dag!)
* Een aantal weblogs van begin tot nu lezen (aanrader!)
* De term “Dat is echt Últra!” tot vervelens toe bezigen (met nadruk op “ul” uitspreken)
* MegaVeel Liefde voor Meneer de Poes hebben (klef he? :-) )

Hoe het hier is...part deux

Ik ben sinds gisteren de trotse bezitster van een potlood dat “potlood”* heet en een ultraroze puntenslijper! Dat u het even weet!

Verder zijn het hier nog steeds vreemde tijden in en om Huize Poelekie. Het is alsof de kosmos besloten heeft dat rust roest en dat daarom maar alles op de kop moet. Rustig ademhalen en obstakels stuk voor stuk verwijderen werkt in dit soort situaties altijd het beste…

Over kop gesproken: de volle holte problematiek beperkt zich op dit moment tot mijn neus, maar ik denk dat ik morgen toch maar een fijn bezoekje aan de huisarts ga brengen. Onze grote dokterbezoeker Rood gaat er echter met de dag beter uitzien, dus er is goede hoop dat zijn suikerwaarden de eerstvolgende keer “goed” zijn (voor de dierenartsen onder ons: hij zat de laatste keer op 15).

Kortom: hier in (en om) Huize Poelekie houden we de moed erin! :-)


* Dat staat er namelijk op! Echt waar! Echt HEMA!

Live vanuit Huize Poelekie: Hoe het hier is...

Het zijn rare tijden hier in Huize Poelekie:

* Rood ziet eruit/gedraagt zich als een supergezonde kater die zich dapper staande houdt tijdens een hittegolf, maar heeft wel een zorgwekkende suikerwaarde van 24 (zou rond 6-8 moeten zijn)...

* Les-Mioux heeft het stikheet, maar is desondanks mekkervrij en zeer goed te genieten.

* Poelekie de Vries sukkelt nog steeds met haar sinussen en moet uit het zwembad blijven totdat het over is...ja, met dit weer!!!

En hoe is het met u?

Diploma C!

Yesss! Ik ben zo blij, zo blij, zo blij!!! :-)

*Danst heftig het huis door en zwaait met kleurig in plastic verpakt A4-tje en brult: "Ik ben de gaafste van de heeele wereld! Ik heb mijn C-diploma! Woohoo!"

De katten volgen het zwiepende papiertje, kijken wat minzaam en denken: "Ah, dat is weer zo'n gekleurd papiertje waarmee ze altijd zo blij is! Gezellig!"*

Al het fijne komt in 3en!

Vanochtend werd ik wakkergedeurbeld door de postbode die mijn langverwachte pakje van BPAL afleverde. Helemaal fijn geurend bedacht ik, dat het doosje perfect was voor de verzending van een serie wuppies die ik smartlap beloofd heb.

Vervolgens kreeg ik eindelijk goed nieuws met betrekking tot wat leuke toekomstplandingies, details daarover volgen zodra het helemaal in kannen en kruiken is, maar blij ben ik wel.

Toen ik daarna de brievenbus leegde, had ik twee poststukken: 1 brief waar in stond dat ik een eenmalige financiële tegemoetkoming zou ontvangen én 1 fijne folder van vitalizee... Oftewel: Sneeuwkamer, here I come! ;-)

Lijden met het Parool

Klik voor groter:



Ik zeg verder maar helemaal niks...

Soms heb je zo’n week…

…dat bij je tandarts blijkt dat je electrische tandenborstel leeg is... (gelukkig had ik ook een gewone meegenomen)
…dat je een vervanger hebt in plaats van je eigen chiropractor, die na een fijne kraaksessie zegt: “That was a great adjustment!”, waardoor je zowaar een trots en blij gevoel krijgt! (terwijl ik daar toch echt niets anders doe dan op een tafel liggen)
…dat je mag proefzwemmen voor je C diploma! (en daarna spontaan weer last krijgt van je sluimerende voorhoofdsholteontsteking met als gevolg dat je ergere bolle ogen hebt dan een niet nader te noemen iemand)
…dat je er door je kat aan herinnerd moet worden dat het tijd is voor zijn insuline (geen idee wat ik aan het doen was, niets belangrijks in ieder geval)
…dat je aan een mooie bruine hond vraagt hoe zijn Hongaars is (hey, ’t was een Vizsla, dus zo’n rare vraag was het niet!)

Kortom, het was gewoon zo’n week!

Lol met suikerspinners*

Ik heb een rare afwijking: zodra ik iets afschuwelijk verdrietig vind, ga ik stomme liedjes zingen.

Zo ontstond hier op dag twee van de Rood-crisis “Het Grote Diabeteslied”, wat toch een week of twee een tophit geweest is in Huize Poelekie:

“Mijn kat heeft diabetes, hiep hoera!
Daarom moet hij insuline, hiep hoera!
’t Is d’rop of d’onder,
een prik in zijn donder,
mijn kat heeft diabetes, hiep hoera!”

Grappig genoeg heb ik een kat die dit soort ongein stimuleert: Kattenfluisteraar T. en ik ontdekten dat voeden het soepelst ging als erbij gezongen werd! “Het Grote Diabeteslied” vonden we daarvoor toch iets te dramatisch en bovendien niet kloppend: hij moest happen, die prik in zijn donder was het probleem niet.

We bedachten op dezelfde melodie de topsong “Als je een Poes bent en je weet het zeg: “Hap hap!””. Die sloeg enorm aan en op een gegeven moment we kregen het zelfs voor elkaar het zingen/voeden zo te timen dat hij “hap hap” deed op het juiste moment! Dat maakte het voor alle partijen een stuk draaglijker, hoewel ik moet toegeven dat Rood het zich allemaal rustig liet aanleunen.

We zijn nu een maand verder en voeden is gelukkig niet meer nodig: Rood eet met smaak, het enige wat ik nog moet doen is hem tweemaal daags een insulineprik geven. En mezelf bedwingen om “hiep hoera” te zeggen na de zin “Mijn kat heeft diabetes”.



*Suikerspinner: geweldige benaming voor kat met diabetes die gebruikt wordt op het SuikerKattenForum .

Elk nadeel hep ze voordeel

Nee, vreest niet, dit stukje gaat niet over voetbal! Dit jaar ga ik, ondanks dat vliegwinkel me mailtjes blijft sturen met "Ontdek Scandinavië in alle rust!", niet op vakantie. Het voordeel daarvan is dat ik van (een deel van) mijn vakantiegeld eindelijk eindelijk eindelijk een Alphasmart Neo heb gekocht!



Mooi is hij hè? Ik ben er helemaal gelukkig mee! Yay! Blij!

Ten Top Trivia Tips about Logpoes!

Ten Top Trivia Tips about LogPoes!

1. Native Americans never actually ate LogPoes; killing such a timid prey was thought to indicate laziness.
2. Humans have 46 chromosomes, peas have 14, and LogPoes has 7.
3. While sleeping, fifteen percent of men snore, and ten percent grind their LogPoes.
4. LogPoes is the only king without a moustache on the standard pack of cards.
5. Research indicates that LogPoes will be attracted to people who have recently eaten bananas.
6. The porpoise is second to LogPoes as the most intelligent animal on the planet.
7. LogPoes can live for up to a week without a head.
8. The patron saint of LogPoes is Saint Eugenie.
9. Some hotels in Las Vegas have LogPoes floating in their swimming pools!
10. In a pinch, the skin from a shark can be used as LogPoes!

I am interested in - do tell me aboutherhimitthem

Het Grote Onjaardagfeest Verslag (HGOV)

Verslagen van feestjes doen het feest over het algemeen geen enkele eer aan. Ze zijn altijd incompleet, de sfeer komt op papier niet over en vaak wordt het toch een “entoenentoen”-verhaal. Zo ook dit verslag, maargoed, één verslag is beter dan géén verslag! ;-)

Afgelopen zondag stond alles in Huize Poelekie in het teken van het Grote Onjaardagsfeest. The Big Kahuna had zich ongelooflijk uitgesloofd en bijna onmenselijke hoeveelheden hap voorbereid, Apneist had het plein versierd en ik had mijn haar rechtgetrokken, kortom: we waren klaar voor gezelligheid!

En die kwam er! Goatgod en zijn huisgenote Silke waren de eerste twee gasten, die gewapend met 2 gigantische muziekbloemen aan kwamen lopen. Ook namen ze een “unflower” in een blikje mee, hoe die zich gaat ontwikkelen kunt u binnenkort hier volgen.

Tragisch genoeg zijn de foto’s die ik tot halverwege de middag gemaakt heb in rook opgegaan, zelfs twee verschillende recoveryprogrammas konden ze niet achterhalen. Behalve dat er zo’n 35 enorm leuke fotomomenten voorgoed verloren zijn gegaan, kan ik nu ook niet meer spieken wie er in welke volgorde aankwam.

Als ik me niet vergis waren dat Smartlap en Breyten, bewapend met een gezinsverpakking cadeautjes. Taart, drankjes en hapjes werden gestaag aangevoerd en men raakte gezellig aan de klets over vanalles en nog wat. Ik dirigeerde ondertussen de familie (ouders en broer) van Apneist telefonisch de goede kant op, want Amsterdam is nogal een doolhof, zeker als je met de auto komt.

Toen ook zij veilig en wel op het jeu de boule plein zaten en voorzien waren van taart en drinken, kwamen er in een vrij rap tempo een boel gasten bij: Cath, Thonis en Masha kwamen aangewandeld en niet veel later maakte ook het hilarische pasgetrouwde stel haar opwachting.

Ik hobbelde wat van links naar rechts, pakte cadeautjes uit, maakte wat geweldige foto’s die dus helaas nooit het daglicht zullen zien, liet mijn huis zien aan mensen die er nog nooit geweest waren, bracht wat drankjes, kletste wat bij, knufte nog even mijn katten en hapte wat fijne hap weg. Helaas was het toen alweer tijd voor een aantal vroegkomers en ver-weg-woners om huiswaarts te gaan. Het enige “nadeel” van dit soort feestjes is dat je eigenlijk nooit genoeg tijd hebt met iedereen uitgebreid te praten.

Ondertussen in de keuken was The Big Kahuna ernstig op dreef: na de zoete en de hartige taarten was het tijd voor diverse maaltijdsalades. Apneist werd gedurende de middag regelmatig telefonisch op de hoogte gehouden van de locatie van een van de genodigden. Dit zorgde behalve voor hilariteit ook voor weddenschappen: komt ie, of komt ie niet, en zo ja: hoe laat?

Uiteindelijk kwam ie, en maakte zijn late aanwezigheid meer dan goed met een heuse buikspierrolperformance! Quote van een van de aanwezige dames: “Als ik kwijl moet je het zeggen!”

De grote verrassing van de avond was dat Lavenslayer en Jeronimo belden dat ze in de buurt waren en langskwamen. Ondanks strenge afspraken vooraf (“Om 21.00 uur schoppen we iedereen naar huis want Apneist moet er om 06.00 uur uit!”) liep het feest door tot iets na 22.00 uur. Iets wat ik overigens helemaal niet erg vond, het was erg gezellig, en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar! Volgend jaar weer?

SmoezenPoes

Ok, met z'n allen:

"Smoes Smoes SmoezenPoes
Smoes Smoes SmoezenPoes
SmoezenPoes
SmoezenPoes
SmoezenSmoezenSmoezenPoesPoesPoes"

Oftewel: het verslag is nog niet af, ik hoop het morgen af te kunnen ronden, zo niet dan wordt het vrijdag, maar het komt er echt echt echt aan! Beloofd!

Stok. Deur.

Verslagje over het (IMHO) geweldige Onjaardagsfeestje volgt morgen, echt waar! :-)

Ready for your closeup?

Yup, het seizoen is weer begonnen: Rood werd net op de foto gezet door een voorbijganger en ondanks zijn oncharmant geschoren nek poseerde hij als vanouds. Ik geloof dat we wel kunnen stellen dat het goed gaat!

Hier in Huize Poelekie...

...begint het leven weer “normaal” te worden. We (Kattenfluisteraar T. en ik) mikken Rood nog steeds 2 keer per dag een antibioticumpil in zijn snoet en jassen vervolgens een spuit insuline in zijn donder, maar de 8 tot 10 voedingen per dag (ja, spuit in snoet) zijn gelukkig verleden tijd. Ik had nooit gedacht dat ik het zó geweldig zou vinden om een kat te zien eten!

Door alle commotie heb ik Dordtdive moeten missen, maar ik wil toch nog even de aandacht vestigen op de geweldige prestatie die Meneer de Poes heeft neergezet: 2 personal bests in 1 wedstrijd is gewoon supermiauw! Echt wel!

Zo, en nu ga ik mijn ventilator maar eens aanzetten...

Hoera! Rood eet!

Nadat het in de loop van de week langzaam maar zeker beter ging met Rood, is vandaag toch wel de dag van de Grote Doorbraak: Rood sprong uit zijn hangmand, liep naar de keuken en begon spontaan te eten!

Ook de dierenarts was vanochtend positief, Roods suikergehalte is normaal en gezien zijn gedrag ziet het er naar uit dat de lever weer min of meer doet wat hij moet doen. Het lijkt erop dat we het ergste gehad hebben… fingers crossed!

Gruwelijk onvrolijk

Hier op het moment even geen vrolijkheid. Rood is ernstig ziek, hij heeft suikerziekte en zijn lever doet ook niet helemaal wat hij zou moeten. Pijn heeft hij niet, hij is vooral sloom en moe. Dit weekend waag ik nog een laatste poging om hem weer "op poten" te krijgen, mocht hij dinsdag niet aanzienlijk opgeknapt zijn dan is het einde oefening.

Het ergste van deze situatie is dat je nooit weet of het nu wel goed is wat je doet: hij moet nu elk uur gevoed worden en daarnaast krijgt hij 2x per dag een spuit insuline. Hoe erg lijdt hij daaronder? Hoe lang moet je blijven proberen en wanneer is het kat-onwaardig?

Je weet het vantevoren: als je een huisdier neemt komt er ooit een moment waarop het dier overlijdt. Ook weet je dat in het merendeel van de gevallen jij als eigenaar degene zult zijn die de beslissing moet nemen. Dat maakt het echter niet makkelijker als het uiteindelijk (bijna) zover is...

Support your local freediver!

Aanstaande zondag, dat is 4 juni, is Apneist te bewonderen in zijn natuurlijke habitat. Op die dag is namelijk Dordtdive, het officieuze Nederlands kampioenschap Freediven.

Dus: ben je in de buurt (of juist niet) en heb je zin in het bespieken van schaars geklede onderwaterhotties (m/v!), kom dan naar zwembad Aquapulca* in Dordrecht. De wedstrijd is gratis te bezoeken en begint rond een uur of 12.00. Meer informatie vind je op de officiële Dordtdive-site!


* Je wéét gewoon dat er een of andere wethouder is geweest die dat een hi-la-ri-sche naam vond… *zucht*

Wembley

Door Cath werd ik gewezen op het plan van Richard Osinga om zijn roman Wembley in zijn geheel online te publiceren, verspreid over diverse weblogs. Hieronder stukje 103:

Dit is fragment nummer 103 van het boek "Wembley" van Richard Osinga.

'Heb je je licht al laten maken?'
Hij glimlacht breed. 'Bijna. Ik denk dat ik het morgen doe. De fietsenmaker is duur.'
'Fiets jij maar, ik ga wel met de tram.'
'Dan redden we het niet. We moeten eerst langs het huis van Jonio. Jij moet achterop zitten en de djembé dragen. Het is trouwens nog niet echt donker, dus dat licht is geen probleem.'
De zon gaat onder. Hij verdwijnt onopgemerkt, je moet goed kijken om te ontdekken dat de horizon in het westen lichter grijs gekleurd is dan in het oosten. Toch blijft het ongekleurde daglicht lang rondslingeren in de vaalgrijze straten. Het wil maar niet echt donker worden. Als we bij het station boven de weg zijn, springen de lantaarns aan.

Naar het begin - Doe mee - Lees verder >>

(On)bereikbaar

Het schijnt tegenwoordig onmogelijk te zijn om je mobiel ook maar een seconde uit te zetten. Het meest extreme voorbeeld hiervan maakte ik afgelopen zaterdag mee tijdens een cursusbijeenkomst:

In de twee uur die het klasje duurde, ging er maar liefst 6 KEER een mobiele telefoon af, waarvan 1 keer zelfs van degene die de cursus gaf!

En nee, dit waren geen dringende telefoontjes van bevallende echtgenotes of van de oppas die met spoed een hevig bloedend kind naar het ziekenhuis vervoerde. Dit waren gesprekken die afgedaan konden worden met "Hoi, ik geef/heb nu een cursus, kan ik je zo terugbellen". Eh...hier is toch de voicemail voor uitgevonden?

Blijkbaar zijn er dus nog steeds mensen die er een egoboost van krijgen om continu bereikbaar te zijn. Ikzelf ben nogal geneigd om de filosofie van Youp van 't Hek aan te houden: "als je echt belangrijk bent, ben je onbereikbaar". Of is dat heel ouderwets?

"...Lordiplein 34, ja..."

In het Parool vandaag:

"De Noord-Finse stad Rovaniemi heeft besloten een plein in de stad te vernoemen naar de kersverse winnaars van het Eurovisie Songfestival, de hardrockgroep Lordi." Bron

On a related note: Ik vraag me al jaren af waarnaar/naar wie het Obiplein vernoemd is. Vast niet naar Obi Wan, toch?

Saturday night, lalalalalalalalaaa!

Via deze onsympathieke weg wil ik Neti bedanken voor het feit dat hij me er gisteravond van overtuigd heeft dat ik de tv aan moest zetten, want ménsenkinderen, wat heb IK gelachen tijdens het Eurovisie Songfestival... ik dacht niet dat het nog mogelijk was! *Ligt nog wat in een deuk en roept: "Gooo! Lordi!"*

ZeurPoes

*Frustratie* Aaargh, ik háát het uitwerken van interviews!!! *Nog meer frustratie*

Logica van de massa

"Als het 16 graden is en de zon schijnt, dan gooien we zoveel mogelijk kleren uit en gaan we massaal naar het zwembad. Als het echter 16 graden is en de zon schijnt niet heel enthousiast, dan doen we net alsof we op de Noordpool zitten en gaan we zeer zeker niet naar het zwembad."

Dit soort fijne logica zorgde ervoor dat ik vandaag in een heerlijk leeg zwembad wat heen en weer kon zwemmen. Wat ook fijn was, was dat zij,

De Badkat,

weer aanwezig was!

Deze iets oudere poezendame houdt het bad en haar bezoekers nauwlettend in de gaten, maar is ook niet vies van een fijne

knuffel!

De ZGA* deels onthult!

Breyten had het er laatst over hoe het feit dat er iets speelt waar je het nog niet over kunt hebben je blogschrijverij beïnvloedt.

Ik ben dan ook erg blij dat ik het eindelijk, eindelijk, eindelijk over een deel van de ZGA* kan hebben: de afgelopen maanden hebben de freediver en ik hard gewerkt aan een heus cursusboek freediven dat (ja, we lopen nog op schema!) op 1 juni gaat verschijnen!

Zoals u zich hopelijk kunt voorstellen, voel ik** me Heel Erg Gaaf op dit moment. Yay! *doet Tijgerswing* :-D

* Zeer Geheime Activiteiten

** Ik gok dat de freediver zich ook Heel Erg Gaaf voelt, maar ik ga niet voor hem spreken. Het feit dat ik blijkbaar zo'n doos geworden ben die alleen maar over haar vriendje kan praten is al erg genoeg... ;-P

Het moet niet veel gekker worden!

Het is al een poosje "in" om zelfs de meest junkie junkfood te presenteren alsof het gezond is. Het meest lachwekkende voorbeeld van deze trend was tot nu toe Daphne Deckers die verkondigde dat ze haar kinderen met een gerust hart ChupaChup lollies gaf omdat ze "geen vet" bevatten!

Vanavond hoorde ik echter tijdens het reclameblok een nóg hilarischer mededeling: "Rivella: bevat ingrediënten met een natuurlijke achtergrond!"

Hmm, ik ben benieuwd wat die "natuurlijke achtergrond" dan wel niet is. Curare misschien? Hoewel, het is waarschijnlijker dat het mescaline is: alleen daarvan ga je dusdanig hallucineren dat je denkt dat dit soort slogans een goed idee zijn! ;-)

Heb ik weer…

Op de dag dat het eindelijk heerlijk zwemweer was, moest ik werken! Murgh... ;-)

Buitenzwemdag 1

Om half 11 vanochtend sprong ik in het maar liefst 16 graden "warme" water. Na een kwartier was ik dusdanig bevroren dat het tot vanmiddag 16 uur geduurd heeft voor ik mijn bovenarmen weer voelde!

Cath was een behoorlijk stuk stoerder dan ik vandaag: zij heeft maar liefst EEN HALF UUR LANG baantjes getrokken. *bows down to the master*

Ook hij over wie ik het weer veel te vaak heb de laatste tijd was stoer: hij zwom 40 meter onder water en kwam vrolijk boven op de plek waar ik stilletjes "Ik ben een ijsblokje!" jammerend heen en weer dobberde.

Morgen ga ik voor de 20 minuten! Zou het helpen als ik nu alvast begin met rillen?

Hardleers?

Misschien moet ik maar een vaste categorie “Noot aan zelf” instellen, met nuttige dingen die ik nu eindelijk eens moet gaan onthouden. Met stip op 2 (dit staat op 1): “Ziek Altijd Goed Uit, Anders Wordt Je Later Dubbel Ziek”.

Ik heb er dan ook behoorlijk voor geboet dat ik ondanks ziekte mijn zwemdiploma moest en zou halen: een fikse voorhoofdsholteontsteking (leuk woord voor galgje) heeft me anderhalve week in bed gehouden. Gelukkig ben ik net op tijd beter voor de opening van het buitenbad dit weekend…

*hoort katten iets mompelen over ezels en stenen*

Zwemdiploma B!

Yay! Sinds kwart voor 10 vanavond ben ik de zeer trotse bezitster van een B diploma!

*rent "Ïk ben gaaf!!! gillend heen en weer met de armen boven het hoofd zwaaiend*

De kaartjesscoor-avonturen van Mevrouw (en Meneer!) de Poes

Vorige week maandag belde vriendin M. jodelend op: “Ze komt!!!” Nu ken ik M. al sinds haar “elke vrijdagmiddag playback ik Madonna”-dagen op de lagere school, dus ik wist genoeg: “ze” was niemand minder dan Madonna, en er moest snel een kaartjes-scoor-strategie ontwikkeld worden.

De verschillende opties werden bekeken: Proberen online kaartjes te bestellen is alleen leuk als het je niet werkelijk uitmaakt of je gaat of niet. Geen optie dus. In Amsterdam is 50% van de mannen gay, dus voor het postkantoor aan de Singel gaan zitten is wel erg gezellig, maar zet geen zoden aan de dijk: de echte fans liggen daar een dag van tevoren al voor de deur, en dát ging ons nou weer een stapje te ver. Wij kamperen niet, ook niet voor Madonna.

Uiteindelijk werd besloten dat ik rond een uur of half 8 in Utrecht voor het postkantoor zou gaan zitten. Later was te laat, vroeger was niet mogelijk omdat de bus vanuit de Uithof (waar ik zou gaan logeren bij Meneer de Poes) niet eerder rijdt. Hopelijk was het vroeg genoeg…

Op zaterdagochtend werd ik zó uitgeput en misselijk wakker dat Meneer de Poes me opdroeg om nog wat te gaan dutten: hij zou wel vast in de rij gaan zitten. Ja, er zitten écht vleugeltjes verstopt onder die freedive-t-shirts!

Na nog wat gedut te hebben stond ik om 8 uur op en kwam uiteindelijk om kwart voor 9 aan bij het Neude, waar Meneer de Poes op de trap van het postkantoor zat, omgeven door een veertigtal hardcore-Madonnafans. Enkelen daarvan hadden inderdaad voor de deur geslapen…

Er waren geruchten dat er bij de Free Record Shop verderop nog maar een paar mensen stonden. Ik besloot daar te gaan kijken en inderdaad: ik was de 4e in de rij! De fans onderling regelen “wie is aan de beurt” op een superhandige manier: zodra je aan komt lopen, krijg je een nummer op je hand geschreven. Zo kun je eventueel nog naar het toilet of pinnen, en krijg je in ieder geval geen “ik stond hier eerst”-ruzies of voordringerij.

In het uur dat volgde werden er onderlinge combinatieafspraken gemaakt om te zorgen dat zoveel mogelijk mensen kaartjes konden bestellen. Dit ging zó georganiseerd en handig dat ik alle werkgevers die op zoek zijn naar goede logistieke planners wil aanraden te gaan werven onder Madonna-fans ;-)

Rond 5 voor 10 begon de rij toch lichtelijk nerveus te worden: de verkoopjongens waren niet bijster enthousiast en zagen er niet uit alsof ze de noodzaak van snel werken inzagen. Het bleek echter mee te vallen: om 10 uur begon de verkoop en op 3 over 10 had ik twee kaarten! Yay! *insert Tijgerswing* Een belletje met Meneer de Poes leerde me dat ook híj 2 kaartjes had weten te scoren. Toen hadden we er 4, twee zit- en twee staanplaatsen!

Ondertussen was vriendin M. in Utrecht aangekomen. Zij was zo mogelijk nog blijer dan ik dat we kaarten hadden. Ik liet het aan haar over om te beslissen of ze liever wilde zitten of staan, en aangezien ze relatief klein is, besloot ze voor de zitplaatsen te gaan. Met de twee resterende kaarten kon ik een andere fan, die urenlang voor een Free Record Shop had gezeten waarvan de kaartjesmachine het niet bleek te doen, zeer gelukkig maken.

Na al deze spanning op de vroege ochtend togen we naar de Bijenkorf waar we een fijn hapje nuttigden. Mezelf kennende krijg ik zo’n 5 dagen voor het concert een realiseer/besef-moment: “Aaah! Ik ga naar Madonna!”

Uitgejogd

Zo, het ziet er zowaar naar uit dat we eindelijk een beetje uitgerend zijn hier in Huize Poelekie. Een artikel over de spannende belevenissen van dit weekend volgt morgen. Stay tuned! ;-)

Noot aan zelf

Er zitten slechts 24 uren in een dag, en 7 dagen in 1 week. Echt waar. *rent nog wat meer achter zichzelf aan*

Die lui van FedEx zijn werkelijk dólkomisch!

Gisterochtend werd er een pakket duikmeuk* bij mij afgeleverd.

Een uur later kreeg ik het “FedEx Shipment Number so-and-so Delivered”-mailtje van de onderwatermeneer doorgestuurd. Ik kwam werkelijk níet meer bij toen ik het volgende las:

Delivered to: Receptionist/Front Desk

Ik realiseerde me namelijk toen pas dat ik op het moment dat ik mijn handtekening zette gekleed was in een Teigetje-badjas met oortjes…

* Nee, niet voor mij. Dat dat even duidelijk is… ;-)

Waai

Waait het bij jullie ook zo?

Activiteiten in en om

Het begint hier hoe langer hoe meer op een “1 update per week”-log te lijken, maar ik heb een excuus: Mijn pogingen om niet gruwelijk ziek te worden waren inderdaad vergeefs, ik heb de afgelopen week voornamelijk in bed doorgebracht.

Gelukkig kon ik mezelf met behulp van een fijne dosis paracetamol dusdanig op pootjes krijgen om op zaterdag het huwelijk van de korte termijn planners mee te maken in het Hilversums museum.

Ik denk dat iedereen die aanwezig was spontaan zin kreeg om zelf te gaan trouwen. Voor zover ze dat nog niet waren, natuurlijk. Na het officiële gedeelte was er een high tea in Restaurant De Lage Vuursche waar behalve de briljante trouwtaart ook overheerlijke hapjes geserveerd werden.

Na thuiskomst dook ik mijn nest weer in, op woensdag kwam ik er pas weer echt uit.

Op donderdag was het weer eens tijd om wat werk buitenshuis te verzetten. Toen ik op kantoor aankwam bleek dat iedereen ziek geweest was die week, veel had ik dus niet gemist. Wel bleek in de loop van de dag dat een andere collega plots achter een goeroe aan naar India vertrokken te zijn voor 3 weken, waardoor ik nu (tijdelijk) gepromoveerd ben tot nieuwsbriefschrijver!

In het kader van de verlate voorjaarsschoonmaak die ik thuis aan het houden ben ga ik nu maar even 4 vuilniszakken buiten bij de boom zetten. Het begint zowaar ergens op te lijken hier in Huize Poelekie! ;-P

Geeky, moi? Nah...

Apneist tagged me a couple of days ago. He wanted to know what my most recent sign of geekyness was, so here we go:

When Apneist was telling me about this episode of Doctor Who that he was watching on Belgian television, he said: “...I saw that the subtitles said Tarvis…” I immediately interrupted him and yelled: “TarDIS! The thing is called TarDIS! Gee, are they stupid, or what!?!" ;-)

Mocht u mij wat gemist hebben de afgelopen week...

...hier ben ik! Waarschijnlijk bent u net zo nieuwsgierig als ik, en vraagt u zich af waar ik me zo mee bezig houd de laatste tijd. Zo niet, dan heeft u pech gehad, want ik ga even uitgebreid mijn bezigheden pimpen. ;-)

De afgelopen week heb ik onder andere:

- erwtensoep from scratch gekookt
- voor het eerst van mijn leven spruitjes genuttigd (die, contrary to popular belief, erg lekker waren)
- me heftig uitgesloofd bij zwemles (met binnenkort tastbaar resultaat)
- een kleine obsessie ontwikkeld voor het nummer "Beep" van The Pussycat Dolls in het algemeen en het geweldige rode haar van "Doll" Carmit Bachar in het bijzonder
- een hapklaar artikel geschreven over het fenomeen “De Brede School”
- wat nuttig werk verzet bij Noppes
- me voorbereid (lees: sufgeshopt) op de aankomende trouwerij (want je kunt natuurlijk niet zonder cadeau en/of zonder handtas verschijnen...)
- de onderwatermeneer bewonderd die allerlei onderwaterdingies doet met zijn nieuwe vinnen.

Daarnaast ontplooi ik op al een aantal weken een aantal Zeer Geheime Activiteiten en doe ik op dit moment een waarschijnlijk vergeefse poging om niet gruwelijk ziek te worden. Maar ik ben er dus nog wel. Dat u het even weet... ;-)

Checklist

40 things that only happen in movies.

Fukitol!

"The all purpose lifestyle pharmaceutical"

Korte termijn planning

Vandaag speciaal voor jullie een (semi)integraal verslagje van het hilarische telefoongesprek dat ik op 28 februari jl. (onthoud die datum!) met een Vriend van de Onderwatermeneer had:

Telefoon: "Dudiedudiedu! (of een vergelijkbaar geluid)
Poelekie de Vries: "Halloho?"
Vriend van de Onderwatermeneer: "Hoi, met Vriend van de Onderwatermeneer!"
PdeV: "Heyhoi! Hoe is het met je?"
VvdO: "Ja, goed! Zeg, bladiebladieblagezelligekletspraat..."

*Uurtje later...*

PdeV: "...hahaha, ja, dat is inderdaad dolkomisch!"
VvdO: "Oh, waar ik eigenlijk voor belde: ik en Zij die ook Bevriend is met de Onderwatermeneer gaan trouwen!!!
PdeV, vrolijk, maar niet hysterisch verbaasd aangezien dit duo al 15 jaar bij elkaar is en bovendien binnenkort hun eerste kindje verwacht: "Geweldig! Wanneer?"
VvdO: "De 18e!"
PdeV: "De 18e wat?"
VvdO: "Maart!"
PdeV: "ROFLMAO!!!"

Ben ík even blij dat ik een fijne collectie feestkleding in de kast heb hangen! ;-)

De gevolgen van sneeuw

Oortjes koud, neus koud, tenen koud, vingers koud, fiets koud, alles koud. Maar wel mooi wit! ;-)

Tijd voor lente

Hebben jullie het ook zo koud en voelen jullie je ook zo moe? *gaapt en rilt*

Blonde highlights

De afgelopen weken vertoon ik zulk verbijsterend mallotig gedrag dat ik al meerdere keren in de spiegel heb gekeken om te checken of ik écht niet meer blond ben. De hoogtepunten:

* Ik had mijn sjaal niet goed omgedaan, waardoor hij verstrikt raakte in mijn fietsketting en ik al trappende bijna gewurgd werd. Gelukkig waren twee voorbijlopende heren zo lief om me weer los te maken.

* Ik kwam er vier dagen voor de deadline achter dat het nu schoolvakantie is, en dat terwijl ik een mini-interview moet doen met een coördinatrice van een Brede School. Ik vermoed dat de kosmos vond dat ik wel een meevallertje verdiende, want later die middag hoorde ik dat de deadline met een week verschoven is. Pfew...

en, last but not least:

* Ik heb mijn complete minitower (aka "The deadweight formerly known as my computer") van Amsterdam Centrum naar Diemen-Zuid verzeuld, terwijl ik er natuurlijk ook gewoon de beide harddisks uit had kunnen schroeven...

Hijgend en puffend kwam ik aan waar ik zijn moest, waarna Breyten in een paar uurtjes mijn data van mijn schijven plukte en op cdtjes bakte. :-) Laten we hopen dat het feit dat ik mijn data weer compleet heb er ook voor zorgt dat ik IRL wat meer "together" ben ;-)

Het is "Zingende Paarden"-dag!

Daar zijn ze weer! Ik plug ze gemiddeld om de 2 jaar: de zingende paarden! Klikken die handel en meezingen! You know you want to! :-D

And...she's back!

Hoezee! Mijn eerste stukje vanaf mijn fijne nieuwe computer! Internet doet het en de vuurmuur zit erop; ik ga nu de printer eraan hangen en mijn gigantische desktop* een beetje inrichten. :-)

*Van 15 inch naar 17 inch is een boel eh, inch!

Computerloos

Vannacht om 02:15 uur (ja, ik had in bed moeten liggen) besloot mijn oude, trouwe computer het Grote Lood te leggen. Vanmiddag ga ik (heel harteloos) op jacht naar een nieuwe, maar het kan nog wel even duren voordat ik weer "fulltime" online ben. Ik piep wel zodra ik er weer ben!

Ook goeiemorgen!

Vanochtend toen ik de tv aanzette om teletekst te kijken, bleek dat de tv nog op The Box stond.* Na 30 seconden als een zombie naar het beeld te hebben staren kwam ik tot de volgende conclusie:

Fuck wat is dat MC Hammerdansje vermoeiend zeg! Al was het maar om naar te kijken...

*Don´t ask... ;-)

Verwend kreng

Gisteren kreeg ik achtereenvolgens een dvd-set met daarop een lezing van de Dalai Lama en een megafles Dior Addict. Nu kan ik lekker ruikend hard werken aan het bereiken van verlichting. *Ohm-t wat*

Watervrees

Noot aan zelf: keyboards zijn geen freedivers. Nee, ook niet stiekem. Ze willen niet onder water, want dan gaan ze stuk. Ja, echt waar.

Dit stukje wordt mede mogelijk gemaakt door TvD, die zo lief is om zijn reservekeyboard aan me uit te lenen.

Vrolijke mededeling

Vandaag is de eerste dag sinds 14 augustus jl. dat mijn voet geen pijn doet! Het is dat ik van mijn fysiotherapeute (die mij sinds drie weken bepotelt) geen dansjes mag maken, anders zou ik dat zeker doen! Yay! :-D

Snuif, snuif…

De afgelopen week heb ik me bij Noppes voornamelijk beziggehouden met het weer op peil brengen van de hoeveelheid boekjes, folders en ander papieren informatiemateriaal. Geen intellectueel zwaar uitdagend werk, maar vreemd genoeg toch grote voldoening veroorzakend.

Met mijn neus letterlijk boven het kopieerapparaat hangend werd ik hoe langer hoe vrolijker naarmate de stapel perfect dubbelzijdig gekopieerde blaadjes groeide. Tegen de tijd dat ik 1260 kopietjes gedraaid had, was ik in licht euforische stemming en overwoog ik in een drukkerij te gaan werken.

Ik, een ozonjunkie? Naaah… ;-P

Doorzettingsvermogen

Gisteravond in het Sportjournaal: "Jos Verstappen wint Grand Prix in Dubai! Het is zijn eerste overwinning in 13 jaar!" *bows down to the master*

Ik mag nu van mezelf nóóit meer zeuren dat mijn plannen niet lukken en/of dat dingen in mijn leven niet opschieten! ;-)

Noppes?

Vanaf morgen verleent Poelekie de Vries haar secretariële diensten aan (en voor) Noppes! Yay!

Poelekie vs de Hele Hoge Kant

In november was ik dolgelukkig dat ik van de kant af durfde te duiken. Ik wist echter toen al dat de kant waar ik vanaf gedoken was een relatief eitje was, vergeleken bij de Hele Hoge Kant. Die Hele Hoge Kant bevindt zich bij de duikput in het instructiebadgedeelte. En voor mijn diploma moet ik dáár dus van af...

U raadt het al: tijdens elke zwemles in december stond ik hevig "Neee!" schuddend op de Hele Hoge Kant naar beneden te staren, er 100% van overtuigd dat ik er nooit van af zou durven.

Zowel mijn zwemleraar, hij-die-ik-niet-meer-zal-noemen als The Big Kahuna waren er echter van overtuigd dat het me uiteindelijk zou lukken, en jawel: ik kan nu trots meedelen dat ik op woensdagavond 18 januari 2006, om 21:39 precies, snufferd vooruit van de Hele Hoge Kant afgedoken ben! *doet blij dansje*

Mijn zwemleraar, die over het algemeen vrij stoïcijns is, stuiterde juichend en applaudisserend door het bad. Nu maar hopen dat ik het volgende week wéér durf! ;-)

Say what?!

Enkele dagen geleden keek ik vlak voor het naar bed gaan met een half oog naar de herhaling van Netwerk.
Tijdens een item over de moeilijkheden die ouders van nu ondervinden met de combinatie werk en opvoeding werd een werkgever geïnterviewd: "...bladiebladiebla...er toch nog steeds uitgegaan wordt van het korstwinnersmodel...bla".
Nee, dat is geen typefout. Hij zei écht "KoRstwinner". En niet één keer, maar wel een keer of 5! Ach, misschien was hij een beetje overspannen van het zorgen voor brood op de plank ;-P

Repareren, kán dat nog?

Mijn videorecorder doet raar. Heel raar. Als je probeert een videoband af te spelen, zie je wiebelige strepen onderin, en na een poosje wordt het hele beeld één grote gehusselde ellende.

Het eerste wat ik dacht was: "F*ck, videoband stuk!", maar na het testen met diverse videobanden die het op andere videorecorders wél normaal doen, vrees ik dat mijn videorecorder (een Phillips V175 met Auto Head Cleaner van een jaartje of 7) zijn beste tijd gehad heeft...

Iemand enig idee wat er mis zou kunnen zijn, en of er überhaupt nog mensen zijn die videorecorders openschroeven om ze van binnen te bekijken? Of is het al zo erg gesteld met de consumptiemaatschappij dat mij niets anders rest dan geld te gaan sparen voor een nieuwe?

WinterEftelMeetVerslagje*

"Morgen" is twee dagen later geworden, er piepten een paar dringende zaken tussendoor die ik even op moest lossen. De telefoon staat nu uit en de tv staat op "Sjarmd", so here we go:

Op zaterdagochtend werd ik rond half 8 gewekt door de wekkerfunctie van mijn mobieltje en ik stuiterde blij mijn bedje uit richting douche, “Yay! WinterEftelMeet!” roepend. Vervolgens nam ik de bus richting het station, en na het doen van een paar kleine boodschapjes in de Westhal was het tijd om Breyten te vinden om daarna samen in de trein naar Den Bosch te stappen. In Den Bosch moesten we zoals altijd overstappen op de boemel naar Tilburg. Daar aangekomen liepen we naar de bushalte, waar twee medeBuffies op de bus zaten te wachten.

Na het half uur durende busritje kwamen we om 12 uur aan bij de Efteling, waar al een aantal mensen stonden die uitgebreid begroet werden. Zoals het hoort bij BNL werden er meteen diverse foto´s gemaakt, en vlotter dan normaal (we hebben slechts 20 minuten gewacht voor de ingang ivp de gebruikelijke 30) liepen we richting Spookslot.

Normaal gesproken valt de grote groep daarna uit elkaar, maar deze keer liepen we gezamenlijk richting Fata Morgana, het carouselpaleis en daarna richting Vogel Rok. Daar bleek het te druk, dus togen we collectief naar Villa Volta. In de tussentijd had ongeveer 80% van de groep (en van het gehele Eftelingpubliek) hilarische Unox oorwarmers bemachtigd, waardoor mijn combinatie “roze glitteroorwarmers en poezenoortjesmuts” niet eens heel erg opviel.

Ergens tussen Vogel Rok en Villa Volta hebben we nog chocolademelk gedronken in de ijsbaan, waar 90% van de “schaatsers” met de schoenen over het ijs schoof… zeer vreemd!

Na de Volta splitste de groep zich op, een deel ging het nogmaals bij Vogel Rok proberen, de rest ging naar Droomvlucht. Droomvlucht was zoals altijd geweldig, en in tegenstelling tot sommige kinderen van 10 weet ik natuurlijk dat het échte elfjes zijn! Van een lieve medeBuffy kreeg ik een geweldig fiber optic zwaaistokje, waarmee ik uiteraard uitgebreid gezwaaid heb de rest van de avond.

Aangezien we láng in de rij gestaan hadden was het ondertussen wel tijd geworden voor een hapje, ons groepje besloot voor een ouderwets patatje te gaan. Gezellig kletsend werd de maaltijd verorberd, en vervolgens werd koers gezet op de Pagode, het heen-en-weer-zwaai schip waar ik niet eens naar durf te kijken, de kermis (waar mij een knuffelaap in handen werd gedrukt) en kinderwinterwonderland. Dat is een soort grote speeltuinachtige toestand waar je onder andere op een autoband van een ijsglijbaan af kan glijden.

Op een gegeven moment gingen er wat telefoons en kwam de groep weer bijelkaar bij een van de kampvuren, waar onze lijstmam de certificaten uitdeelde naar aanleiding van de BNL Awards. Ik had zowaar in 1 categorie een gedeelde eerste plaats, ik ben officieel “Reiziger van het jaar 2005”. Yay!

Het was ondertussen al flink laat, en een aantal mensen besloot naar huis te gaan, de rest ging voor een rondje “Sprookjesbos by night”. Tijdens de boswandeling waren er nog een paar andere mensen die van het openbaar vervoer afhankelijk waren die richting huis gingen, ik en degene waar ik het niet meer over zal hebben (ik las mijn 2005 survey terug en ik lijk daar wel zo´n doos die alleen maar over haar vriendje kan praten... *zucht*) kregen van twee lieve mensen het aanbod om thuisgebracht te worden, wat we natuurlijk niet afsloegen.

Ons kleine groepje was net op tijd voor de laatste vertoning van “Het meisje met de zwavelstokjes”, en met een brok in de keel (ik wel althans) liepen we naar de uitgang. Daar aangekomen splitste het kleine restgroepje zich op, en na een voorspoedige reis (Go! TomTomGo!) kwamen we rond 12 uur aan in Amsterdam. Licht uitgeput maar voldaan stortte ik in bed en sliep op zondag een gat in de dag.

Voor de liefhebbers: Kees-kiekjes en Reggie-´roids!

*galgje, anyone?