En ook dit jaar weer de standwerkersstem en de survey:
1. What did you do in 2008 that you'd never done before?
Nothing I hadn’t done before I guess... please correct me if I’m wrong.
2. Did you keep your new years' resolutions, and will you make more for next year?
Nope, I was going to do the 101 things in 1001 days until I realised that I was only loading more “things to do” onto myself. I’ve gone right back to not making them.
3. Did anyone close to you give birth?
Unless you consider Ashlee Simpson & Pete Wentz people close to me, no. ;-)
4. Did anyone close to you die?
Well, uh, I kinda almost did and I’m pretty close to myself, but almost doesn’t count.
5. What countries did you visit?
Apneist and I went to Madeira.
6. What would you like to have in 2009 that you lacked in 2008?
Same as last year: better health, less stress and more flow.
7. What date from 2008 will remain etched upon your memory forever?
The 14th of October, the day I went to the eye doctor and ended up getting admitted to the Urgent Care Unit with ridiculously high blood pressure.
8. What was your biggest achievement of the year?
Surviving it. ;-)
9. What was your biggest failure?
Still don’t believe in failure.
10. Did you suffer any illness or injury?
I was doing pretty much ok except for a bout of bronchitis, then the blood pressure thing happened.
10bis. What was the best thing you bought?
My Nintendo DS lite.
11. Whose behavior merited celebration?
99,9% of the people I came in contact with this year.
12. Whose behavior made you appalled and depressed?
The remaining 0,1%.
13. Where did most of your money go?
Necessary thing, unnecessary things, I have no idea actually.
14. What thing did you get really, really, really excited about?
Dressing up for Halloween was way up there, hadn’t done that in a while.
16. What song will always remind you of 2008?
It was a several-song year: Mew - Special, MGMT - Electric Feel and Alphabeat - Fascination are the first three that come to mind.
17. Compared to this time last year, are you:
a) happier or sadder? same
b) thinner or fatter? same
c) richer or poorer? same
18. What do you wish you'd done more of?
Enjoying life. Maybe that could be a resolution...
19. What do you wish you'd done less of?
Be stressed out like a mofo/getting needles stuck into my veins (by doctors!) with heinous bruising as a result.
20. How will you be spending the Christmas break?
Chillin' out maxin' relaxin' all cool.
21. Did you fall in love in 2008?
Still in love.
22. How many one-night stands?
N/a
23. What was your favorite TV program?
I only seem to watch reruns or something.
24. Do you hate anyone now that you didn't hate this time last year?
I don’t hate anybody at all.
25. What was the best book you read?
De Aanslag – Harry Mulish. He might be a pretentious a-hole, but he sure can write!
26. What was your greatest musical discovery?
I realised I’ve been listening to Prince’s “When doves cry” for exactly 23 years now, so I guess I’m conservative. Or boring.
27. What did you want and get?
The Bass of Awesomeness!!! A couple of certificates for my diploma. An Umbrella Academy Umbrella (try saying it very fast) that makes me feel like a superhero. A tattoo. And maybe even a steady job.
28. What did you want and not get?
I pretty much have everything I want.
29. What was your favorite film of this year?
Brokeback Mountain broke my heart. It didn’t even come out this year, but I never saw it until like a week ago. I missed out.
30. What did you do on your birthday, and how old were you?
Got tattooed, ate a ridiculous amount of cake and felt very hardcore. I turned 33.
31. What one thing would have made your year immeasurably more satisfying?
Besides not almost dying you mean? ;-)
32. How would you describe your personal fashion concept in 2008?
I dress like a secretary who’s waiting for her career selling merch until her band takes off to take off. Yes, this sentence is correct.
33. What kept you sane?
I gave up on sanity a long time ago. It’s overrated anyway.
34. Which celebrity/public figure did you fancy the most?
In this house, we split the Frerard: I’m into Frank, Apneist is a Gerard-girl, eh, guy. ;-P
35. What political issue stirred you the most?
The US presidential election. I stayed up all night and when Obama won, I cried while jumping up and down like an idiot.
36. Who did you miss?
People who may still be alive, but have turned into different people.
37. Who was the best new person you met?
I met a lot of cool people, but meeting Polle was the coolest meet-up!
38. Tell us a valuable life lesson you learned in 2008.
Everything will be okay in the end. If it’s not okay, it’s not the end. Stole that quote from Efasemdarmaour.
39. Quote a song lyric that sums up your year.
"Are we human, or are we dancer?" doesn't sum up my year, but it affirms my belief that dancers are, in fact, not human. I should know, I used to be one.
woensdag 31 december 2008
donderdag 25 december 2008
zaterdag 20 december 2008
Maar waaróm?
Wahoo! Er zijn zowaar mensen geïnteresseerd in de wat en de hoe, wat betekent dat ik ongegeneerd quasi-intellectuele "De achtergronden van mijn tattoo"-praat kan uitslaan en het is dan ook een flinke lap tekst geworden!
Waarom een tattoo?
Het goeie oude clichéverhaal: van jongs af aan gefascineerd, heel vaak meegegaan met andere mensen als afleider/snoep-naar-binnen-mikker/waterflesaangever, etc. Dat er zo’n 17 jaar gezeten heeft tussen de eerste keer dat ik live iemand getatoeëerd zag worden en dacht: “Yup, doe maar!” en mijn eerste tattoo-afspraak verbaast ook mezelf eigenlijk wel, maar blijkbaar ben je er pas aan toe als je er aan toe bent.
Waarom deze plek?
Ik wist dat ik iets op mijn pols wilde, een tekst, naar mezelf toegekeerd als “noot aan zelf”. Eerst dacht ik aan een los woord, maar dat was het niet helemaal. Op een gegeven moment zag ik het licht en wist ik dat het deze zin moest worden. Naar aanleiding daarvan heb ik het lettertype uitgezocht.
Waarom deze tekst?
Ik geloof dat mensen (en andere dieren) in essentie van zichzelf (zouden moeten) zijn, en van daaruit op basis van vrijwilligheid gelijkwaardige verbintenissen aangaan met anderen. Jahaa, da’s een pittige! ;-) Een praktisch voorbeeld hiervan is iets wat je tegenwoordig steeds vaker ziet: mensen met verkering beschouwen zichzelf niet meer als “twee helften van één”, maar zien hun relatie als iets wat méér is dan de optelsom van die twee personen. ½ + ½ = 1 versus 1 + 1 = 3, zoals ik het laatst in een of ander blad zag staan.
Dat gezegd hebbend, is het soms best moeilijk om daadwerkelijk “van jezelf” te zijn, en je niet te laten beperken door typeringen als “kind van”, “partner van”, “patiënt van”, die je slechts deels beschrijven. Voor mij is deze zin dan ook zowel een statement als een noot aan zelf: ik ben degene die uiteindelijk bepaalt wat ik wel en niet doe, niet (bijvoorbeeld) mijn familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen. Ik heb het recht om over mezelf te beslissen.
Uiteraard komen met rechten ook plichten en dat is de andere kant van het verhaal: omdat ik van mezelf ben, ben ik ook verplicht goed voor mezelf te zorgen. Ook als dat betekent dat ik tegen wensen en plannen van (nogmaals bijvoorbeeld) familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen in moet gaan.
Waarom in het Frans?
Die is makkelijk: ik ben Franssprekend opgevoed, het is mijn eerste taal. Het lettertype is geïnspireerd op "Jellyka Castle’s Queen“, grappig genoeg gecreëerd door een Franssprekende dame.
Heb je nog andere leuke feitjes?
Yup! Zo wordt de zin “Ik ben van mezelf” in het boek “Dagboek van een Poes” van Remco Campert gebezigd door een heuse kat en schijnt er een Franse vertaling van het Evangelie volgens Johannes te bestaan waarin Jezus “Je suis à moi-même” zegt. Dat u het even weet.
Mocht u tot hier gekomen zijn, dan wil ik u feliciteren met uw doorzettingsvermogen, danken voor de aandacht en verzoeken eventuele verdere vragen vooral te stellen. Ik beloof plechtig voortaan minder lang uit te wijden! ;-)
Waarom een tattoo?
Het goeie oude clichéverhaal: van jongs af aan gefascineerd, heel vaak meegegaan met andere mensen als afleider/snoep-naar-binnen-mikker/waterflesaangever, etc. Dat er zo’n 17 jaar gezeten heeft tussen de eerste keer dat ik live iemand getatoeëerd zag worden en dacht: “Yup, doe maar!” en mijn eerste tattoo-afspraak verbaast ook mezelf eigenlijk wel, maar blijkbaar ben je er pas aan toe als je er aan toe bent.
Waarom deze plek?
Ik wist dat ik iets op mijn pols wilde, een tekst, naar mezelf toegekeerd als “noot aan zelf”. Eerst dacht ik aan een los woord, maar dat was het niet helemaal. Op een gegeven moment zag ik het licht en wist ik dat het deze zin moest worden. Naar aanleiding daarvan heb ik het lettertype uitgezocht.
Waarom deze tekst?
Ik geloof dat mensen (en andere dieren) in essentie van zichzelf (zouden moeten) zijn, en van daaruit op basis van vrijwilligheid gelijkwaardige verbintenissen aangaan met anderen. Jahaa, da’s een pittige! ;-) Een praktisch voorbeeld hiervan is iets wat je tegenwoordig steeds vaker ziet: mensen met verkering beschouwen zichzelf niet meer als “twee helften van één”, maar zien hun relatie als iets wat méér is dan de optelsom van die twee personen. ½ + ½ = 1 versus 1 + 1 = 3, zoals ik het laatst in een of ander blad zag staan.
Dat gezegd hebbend, is het soms best moeilijk om daadwerkelijk “van jezelf” te zijn, en je niet te laten beperken door typeringen als “kind van”, “partner van”, “patiënt van”, die je slechts deels beschrijven. Voor mij is deze zin dan ook zowel een statement als een noot aan zelf: ik ben degene die uiteindelijk bepaalt wat ik wel en niet doe, niet (bijvoorbeeld) mijn familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen. Ik heb het recht om over mezelf te beslissen.
Uiteraard komen met rechten ook plichten en dat is de andere kant van het verhaal: omdat ik van mezelf ben, ben ik ook verplicht goed voor mezelf te zorgen. Ook als dat betekent dat ik tegen wensen en plannen van (nogmaals bijvoorbeeld) familie, partner, vrienden, werkgevers, artsen in moet gaan.
Waarom in het Frans?
Die is makkelijk: ik ben Franssprekend opgevoed, het is mijn eerste taal. Het lettertype is geïnspireerd op "Jellyka Castle’s Queen“, grappig genoeg gecreëerd door een Franssprekende dame.
Heb je nog andere leuke feitjes?
Yup! Zo wordt de zin “Ik ben van mezelf” in het boek “Dagboek van een Poes” van Remco Campert gebezigd door een heuse kat en schijnt er een Franse vertaling van het Evangelie volgens Johannes te bestaan waarin Jezus “Je suis à moi-même” zegt. Dat u het even weet.
Mocht u tot hier gekomen zijn, dan wil ik u feliciteren met uw doorzettingsvermogen, danken voor de aandacht en verzoeken eventuele verdere vragen vooral te stellen. Ik beloof plechtig voortaan minder lang uit te wijden! ;-)
donderdag 18 december 2008
33, l'âge du Christ
Zoals u misschien weet is deze boom vandaag jarig! 33 alweer, l'âge du Christ zoals ze dat in Franssprekende landen noemen. In Nederland heb ik er nooit zo aan horen refereren, maar deze Vlaamse link toont aan dat het ook daar bekend is. Misschien is het iets Zuiderlijks (lees: alles vanaf Amstelveen). Ook het feit dat het getal 33 in bijvoorbeeld La Divina Commedia een belangrijke rol speelt, geeft aan dat het toch wel enig belang wordt toegekend.
In het kader daarvan heb ik geruime tijd geleden besloten dat het de ideale dag zou zijn om eindelijk eens te doen wat al jaren in de planning (ha! plan!) zat: een tatoeage laten zetten. Hierbij een zeer onflatteuze foto vlak na de prikkerij, met vershoudfolie er nog op:
Zodra hij volledig toonbaar is (weekje of 2) zal ik een nieuwe kiek plaatsen, hopende op veel oh's, ah's en "hey, nu het folie eraf is, zie ik pas dat het geen regenworm is maar een heuse frase! Cool!". ;-P
Er staat overigens "Je suis à moi-même", wat "Ik ben van mezelf" betekent. U moet het zien als een noot aan zelf. Mocht u geïnteresseerd zijn in de redenen waarom ik nu specifiek deze zin en niet "Rood heeft diabetes, hiep hoera" heb laten prikken, dan hoor ik het wel. *wil mensen niet nodeloos vervelen met quasi-intellectuele "De achtergronden van mijn tattoo"-praat*
In het kader daarvan heb ik geruime tijd geleden besloten dat het de ideale dag zou zijn om eindelijk eens te doen wat al jaren in de planning (ha! plan!) zat: een tatoeage laten zetten. Hierbij een zeer onflatteuze foto vlak na de prikkerij, met vershoudfolie er nog op:
Zodra hij volledig toonbaar is (weekje of 2) zal ik een nieuwe kiek plaatsen, hopende op veel oh's, ah's en "hey, nu het folie eraf is, zie ik pas dat het geen regenworm is maar een heuse frase! Cool!". ;-P
Er staat overigens "Je suis à moi-même", wat "Ik ben van mezelf" betekent. U moet het zien als een noot aan zelf. Mocht u geïnteresseerd zijn in de redenen waarom ik nu specifiek deze zin en niet "Rood heeft diabetes, hiep hoera" heb laten prikken, dan hoor ik het wel. *wil mensen niet nodeloos vervelen met quasi-intellectuele "De achtergronden van mijn tattoo"-praat*
dinsdag 16 december 2008
Comeback!
Het reisverslag komt er écht aan, maar eerst even een heuglijke mededeling tussendoor: weet u nog, die baan met dat raam? Die baan die eigenlijk best wel stiekem een beetje boel mijn droombaan is? Vanaf januari is ie in ieder geval flex en later misschien* zelfs vast van mij... WAAAAAHHH! *rent heen en weer met de handen zwaaiend boven het hoofd*
* Ik blijf voorzichtig, zolang er geen contract getekend is, is niets zeker namelijk.
* Ik blijf voorzichtig, zolang er geen contract getekend is, is niets zeker namelijk.
donderdag 11 december 2008
The return of the Poelekie
Yup, we zijn er weer! Gezien het feit dat ik gisteren nog in zeewater van 19 graden zwom en het hier 4 graden schijnt de zijn, moet ik nog wat aclimatiseren. De katten leven nog en zijn respectievelijk blij en aandachtvragend (Rood) en mild verongelijkt maar toch aandachtvragend (Les-Mioux). Mijn 10 dagen relatieve internetloosheid zal ik in de komende dagen inhalen, daarnaast heb ik plannen voor het posten van vrolijke kiekjes en een heus verslag, dus stay tuned! *gaat nu pizza wegkanen met Kattenfluisteraar T. en Meneer de Poes*
zondag 30 november 2008
LogPoes doet een pensionado na
Hoewel ik mijn koffer nog moet inpakken, zwaai ik hier alvast af: morgenochtend stappen Meneer de Poes en ik in een vliegtuig dat ons naar Madeira zal vervoeren.
Aldaar ga ik geen ene klap uitvoeren behalve een beetje in het zwembad hangen. Mezelf kennende houd ik dat welgeteld 1 uurtje vol, dus de fotocamera, Nintendo en Alphasmart gaan mee... en mijn mp3speler natuurlijk, want dat is een eerste levensbehoefte.
Kortom: ik kom mijn tijd wel door en misschien dat ik zowaar een heus reisverslag post zodra ik terug ben. *mompelt: "Ja, das wel een plan ja..." en stiefelt richting slaapkamer om koffer in te pakken*
Tot ná 11 december! :-)
Aldaar ga ik geen ene klap uitvoeren behalve een beetje in het zwembad hangen. Mezelf kennende houd ik dat welgeteld 1 uurtje vol, dus de fotocamera, Nintendo en Alphasmart gaan mee... en mijn mp3speler natuurlijk, want dat is een eerste levensbehoefte.
Kortom: ik kom mijn tijd wel door en misschien dat ik zowaar een heus reisverslag post zodra ik terug ben. *mompelt: "Ja, das wel een plan ja..." en stiefelt richting slaapkamer om koffer in te pakken*
Tot ná 11 december! :-)
woensdag 26 november 2008
Blijkbaar kan ik er wél meer van maken ;-)
De kluts (voor zover ooit bezeten) is nog steeds niet terecht en ik moet eerlijk zeggen dat dat een beetje begint te wennen, dit in limbo zijn. Zoals bekend ben ik nogal van de 5-jarenplannen en heb ik in de afgelopen weken tot mijn (niet zo) milde paniek moeten constateren dat, gezien mijn gezondheidstoestand, mijn huidige 5-jarenplan integraal de prullie in kan. Dus daar zit je dan, zonder plan. Ha, dat rijmt!
Dit staat op papier superdramatisch en uiteráárd ben ik een enorme emo, maar feit is dat mijn bloeddrukproblematiek niet opgelost is door het feit dat ik nu een batch medicijnen slik die wel lijken te werken. Zoals ik op mijn werk placht te zeggen: “Beter is niet altijd genezen”. Wat overigens een heerlijke multifacetaire kalenderwijsheid is, maar dat geheel terzijde.
Uiteindelijk zal ik, mezelf kennende, heus wel weer een nieuw aantaljarenplan in elkaar draaien, maar misschien is het ook wel eens goed om een poosje te dobberen, hoe tegennatuurlijk dat ook voelt.
Waar ik enorm blij mee ben, is mijn, nogal post-absurde, gevoel voor humor. Want mánmánmán wat is het fijn om keihard om dingen te kunnen lachen. Mijn favoriete dingen deze week waren:
- mezelf. Van de manier waarop ik al 11 jaar lang elke keer weer over de drempel van de apotheek struikel tot het feit dat ik blijkbaar zó’n f*cking puberemo ben dat ik in een volle trein naar Linkin Park luister en 3 minuten lang bloedserieus kan denken: “Ja, dat is precíes hoe ik me voel!”.
- de, vaak sikkeneurige, gezichten van andere mensen als ik in een deuk lig om mezelf. Hoe minder grappig anderen het vinden, hoe hilarischer het voor mij is. Tja, threenager he...
- random shit die ik lees/zie, zoals:
“I got soul, but I’m not a soldier,” the refrain from The Killers 'All These Things That I've Done' (knip) has attracted mockery from comedian Bill Bailey, who points out that it doesn't make much sense: "You might as well sing, 'I've got ham but I'm not a hamster'."
En als beloning voor de lieve mensen die dit hele, in een doorwaakte nacht geschreven waardoor waarschijnlijk half-psychotisch overkomende, epistel gelezen hebben, iets waar ik zó hard om moest lachen dat ik letterlijk dubbelgeklapt met tranen in de ogen een glaasje water moest gaan halen (wat op zichzelf weer een vrij hilarische onderneming is overigens): IMPORTANT!!!
Voor wie hem niet snapt: hier & hier, hoewel ik vrees dat, zeker in dit geval, de grap uitleggen gelijk staat aan de grap volledig om zeep helpen.
Dit staat op papier superdramatisch en uiteráárd ben ik een enorme emo, maar feit is dat mijn bloeddrukproblematiek niet opgelost is door het feit dat ik nu een batch medicijnen slik die wel lijken te werken. Zoals ik op mijn werk placht te zeggen: “Beter is niet altijd genezen”. Wat overigens een heerlijke multifacetaire kalenderwijsheid is, maar dat geheel terzijde.
Uiteindelijk zal ik, mezelf kennende, heus wel weer een nieuw aantaljarenplan in elkaar draaien, maar misschien is het ook wel eens goed om een poosje te dobberen, hoe tegennatuurlijk dat ook voelt.
Waar ik enorm blij mee ben, is mijn, nogal post-absurde, gevoel voor humor. Want mánmánmán wat is het fijn om keihard om dingen te kunnen lachen. Mijn favoriete dingen deze week waren:
- mezelf. Van de manier waarop ik al 11 jaar lang elke keer weer over de drempel van de apotheek struikel tot het feit dat ik blijkbaar zó’n f*cking puberemo ben dat ik in een volle trein naar Linkin Park luister en 3 minuten lang bloedserieus kan denken: “Ja, dat is precíes hoe ik me voel!”.
- de, vaak sikkeneurige, gezichten van andere mensen als ik in een deuk lig om mezelf. Hoe minder grappig anderen het vinden, hoe hilarischer het voor mij is. Tja, threenager he...
- random shit die ik lees/zie, zoals:
“I got soul, but I’m not a soldier,” the refrain from The Killers 'All These Things That I've Done' (knip) has attracted mockery from comedian Bill Bailey, who points out that it doesn't make much sense: "You might as well sing, 'I've got ham but I'm not a hamster'."
En als beloning voor de lieve mensen die dit hele, in een doorwaakte nacht geschreven waardoor waarschijnlijk half-psychotisch overkomende, epistel gelezen hebben, iets waar ik zó hard om moest lachen dat ik letterlijk dubbelgeklapt met tranen in de ogen een glaasje water moest gaan halen (wat op zichzelf weer een vrij hilarische onderneming is overigens): IMPORTANT!!!
Voor wie hem niet snapt: hier & hier, hoewel ik vrees dat, zeker in dit geval, de grap uitleggen gelijk staat aan de grap volledig om zeep helpen.
woensdag 19 november 2008
Meer kan ik er ook niet van maken op dit moment
Na twee weken puzzelen op quasi-diepzinnige stukjes met spannende metaforen over koorddanserij en trapezezwaaien, heb ik de handdoek wat dat betreft in de ring gegooid: het realiseer/besef-moment is keihard ingeslagen en ik ben de kluts (voor zover ooit bezeten) kwijt.
Nu is dat op zich niets nieuws: iedereen die mij kent of een beetje tussen de regels door kan lezen, weet dat de levensvreugd niet altijd in overvloed beschikbaar is hier in Huize Poelekie. Ik heb in de loop der jaren dan ook een arsenaal aan “manieren om ermee om te gaan” opgebouwd, zoals (niet per se in volgorde): stug doorgaan, bakken geld uitgeven, sloten chocolademelk wegwerken, kattenfoto’s posten, zingen, living vicariously through other people, jankend aan de lijn hangen met The Big Kahuna, totale radiostilte betrachten, op kattenknuftocht door de stad gaan, (al dan niet stomme) dansjes doen, irreële fantasieën koesteren en, in geval van acute paniek, onthouden dat zolang de keukenvloer zwart/wit geblokt is, de Hema bestaat en de vorken in het midden liggen in de bestekbak, de wereld niet echt kan vergaan.
En inderdaad, de wereld vergaat niet. Sterker nog: de wereld gaat gewoon verder met waar ze mee bezig was, terwijl ik stilsta en toekijk, geen idee meer hebbend waar ik mee bezig was en waarom dat ook alweer zo vreselijk belangrijk was.
Nu is dat op zich niets nieuws: iedereen die mij kent of een beetje tussen de regels door kan lezen, weet dat de levensvreugd niet altijd in overvloed beschikbaar is hier in Huize Poelekie. Ik heb in de loop der jaren dan ook een arsenaal aan “manieren om ermee om te gaan” opgebouwd, zoals (niet per se in volgorde): stug doorgaan, bakken geld uitgeven, sloten chocolademelk wegwerken, kattenfoto’s posten, zingen, living vicariously through other people, jankend aan de lijn hangen met The Big Kahuna, totale radiostilte betrachten, op kattenknuftocht door de stad gaan, (al dan niet stomme) dansjes doen, irreële fantasieën koesteren en, in geval van acute paniek, onthouden dat zolang de keukenvloer zwart/wit geblokt is, de Hema bestaat en de vorken in het midden liggen in de bestekbak, de wereld niet echt kan vergaan.
En inderdaad, de wereld vergaat niet. Sterker nog: de wereld gaat gewoon verder met waar ze mee bezig was, terwijl ik stilsta en toekijk, geen idee meer hebbend waar ik mee bezig was en waarom dat ook alweer zo vreselijk belangrijk was.
donderdag 6 november 2008
Pouzuh!
Soms is het gewoon tijd voor wat kattenfoto's. Vandaag is zo'n dag:
Voor mensen die geen idee hebben: de rode heet Rood, de grijze heet grij, eh, Les-Mioux (lee-mjoe).
Voor mensen die geen idee hebben: de rode heet Rood, de grijze heet grij, eh, Les-Mioux (lee-mjoe).
maandag 3 november 2008
"My hand says "ween"!"
Wie mij kent, weet dat ik niet aan feestdagen doe. Er is echter één uitzondering en dat is, juist,
En een Halloween waarop Emilie Autumn optreedt, is natuurlijk helemaal tijgerswingwaardig!
Wat me wel opviel was dat het hele Halloweengebeuren in Utrecht veel minder speelt dan hier in Amsterdam, ik werd op Utrecht CS toch wat mal aangekeken. Aan de andere kant: in Amsterdam kun je in je string over straat skaten (letterlijk) en is er niemand die omkijkt, dus misschien dat het daaraan ligt.
Emilie Autumn was helemaal fijn, wel jammer dat er toch altijd mensen zijn die denken dat het normaal is om keihard te blijven leuteren terwijl er opgetreden wordt. Als ik je 10 minuten aan een stuk door dwars door mijn oorbescherming heen kan horen, dan zwam je té veel en (vooral) té luid. Jammer genoeg stond er op de gebruiksaanwijzing van mijn vampiertanden (bril-jante dingen overigens!) dat het absoluut niet toegestaan was mensen te bijten met die dingen in, anders had ik het wel geweten! *hap*
Verder stond deze avond in het teken van een heuse Polle/Poelekie-meet, die wat mij betreft zéker voor herhaling vatbaar is. Zolang ik mijn bril opzet, Les-Mioux meeneem én mijn handen beschrijf, moet ze me toch kunnen herkennen gok ik! ;-)
En een Halloween waarop Emilie Autumn optreedt, is natuurlijk helemaal tijgerswingwaardig!
Wat me wel opviel was dat het hele Halloweengebeuren in Utrecht veel minder speelt dan hier in Amsterdam, ik werd op Utrecht CS toch wat mal aangekeken. Aan de andere kant: in Amsterdam kun je in je string over straat skaten (letterlijk) en is er niemand die omkijkt, dus misschien dat het daaraan ligt.
Emilie Autumn was helemaal fijn, wel jammer dat er toch altijd mensen zijn die denken dat het normaal is om keihard te blijven leuteren terwijl er opgetreden wordt. Als ik je 10 minuten aan een stuk door dwars door mijn oorbescherming heen kan horen, dan zwam je té veel en (vooral) té luid. Jammer genoeg stond er op de gebruiksaanwijzing van mijn vampiertanden (bril-jante dingen overigens!) dat het absoluut niet toegestaan was mensen te bijten met die dingen in, anders had ik het wel geweten! *hap*
Verder stond deze avond in het teken van een heuse Polle/Poelekie-meet, die wat mij betreft zéker voor herhaling vatbaar is. Zolang ik mijn bril opzet, Les-Mioux meeneem én mijn handen beschrijf, moet ze me toch kunnen herkennen gok ik! ;-)
woensdag 29 oktober 2008
I can haz bass!!!
Aanschouwt, dames en heren, datgene waarmee Kattenfluisteraar T. 50 jaar aan verjaardagscadeautjes heeft afgekocht:
*met z'n allen, zingend:* "The baaass of awesomeneeess!"
De foto doet hem geen eer aan: in het echt is hij duizend keer mooier. Laat ik het zo zeggen: als deze bass een mens was, dan was hij Frank Iero...
Ik verkeer door deze actie nogal in shock: ik krijg tenslotte niet elke dag een heuse Fender Precision bass. Ben benieuwd wat dit voor mijn bloeddruk doet! :-)
En nu even serieus over die bloeddruk: die was maandag fatsoenlijk en zelfs wat aan de lage kant, en om te voorkomen dat hij té laag wordt, blijven we controleren. Er is overigens niets acuut engs naar voren gekomen uit de onderzoeken die in het ziekenhuis waren ingezet, dus men concentreert zich voorlopig even op het constant krijgen en houden van een gezonde bloeddruk zoals dat zo mooi heet. Hierdoor wordt er in ieder geval geen extra schade aangericht en kan de schade die er toch wel stiekem een beetje was (ogen en bepaalde bloedwaardes) zich hopelijk spoedig herstellen. Wordt dus nog steeds vervolgd.
*met z'n allen, zingend:* "The baaass of awesomeneeess!"
De foto doet hem geen eer aan: in het echt is hij duizend keer mooier. Laat ik het zo zeggen: als deze bass een mens was, dan was hij Frank Iero...
Ik verkeer door deze actie nogal in shock: ik krijg tenslotte niet elke dag een heuse Fender Precision bass. Ben benieuwd wat dit voor mijn bloeddruk doet! :-)
En nu even serieus over die bloeddruk: die was maandag fatsoenlijk en zelfs wat aan de lage kant, en om te voorkomen dat hij té laag wordt, blijven we controleren. Er is overigens niets acuut engs naar voren gekomen uit de onderzoeken die in het ziekenhuis waren ingezet, dus men concentreert zich voorlopig even op het constant krijgen en houden van een gezonde bloeddruk zoals dat zo mooi heet. Hierdoor wordt er in ieder geval geen extra schade aangericht en kan de schade die er toch wel stiekem een beetje was (ogen en bepaalde bloedwaardes) zich hopelijk spoedig herstellen. Wordt dus nog steeds vervolgd.
dinsdag 28 oktober 2008
Sing, until your lungs skidaddle!*
Fall Out Boy was helemaal super! Surprise!Animated!Patrick was verrassend beweeglijk, JoeTroh deed het begrip "Trohmania" eer aan, Andy Hurley liet drummen er weer makkelijk uitzien en PeetPeetPeet was (net als wij overigens) erg begaan met het lot van de behoorlijk platgedrukte kinders vooraan. Melkweg, doe daar eens wat aan! Ondanks dit waren zowel band als publiek érg op dreef en had de avond wat mij betreft nog wel een uurtje langer mogen duren.
Wie wil zien hoe het was, kan naar Youtube en dan zoeken op “Fall Out Boy Melkweg 26 oktober”: gezien de enorme hoeveelheden camera’s/mobieltjes die heen en weer gezwaaid werden, móet er wel voldoende beeldmateriaal zijn!
* Also into caaats!
Wie wil zien hoe het was, kan naar Youtube en dan zoeken op “Fall Out Boy Melkweg 26 oktober”: gezien de enorme hoeveelheden camera’s/mobieltjes die heen en weer gezwaaid werden, móet er wel voldoende beeldmateriaal zijn!
* Also into caaats!
vrijdag 24 oktober 2008
Léuk die verlate puberteit
Sinds ik het ziekenhuis verlaten heb, heb ik mijn threenagerdom naar geheel nieuwe hoogtes opgestuwd. Een fikse aanval van post-ontslag shopperitis heeft tot gevolg gehad dat mijn haar nu naar kinder-antiklittenspray van de HEMA ruikt, ik loos ga op mijn roze Nintendo DS (met Barbietasje) en rondloop met een bril-jante pet. In een Emilie Autumn-hoodie met een Umbrella Academy Umbrella. Hey, je doet het goed of je doet het niet. ;-)
Verder is vandaag mijn bloeddruk voor de laatste keer deze week opgemeten, hij is nog steeds te hoog, maar niet hysterisch te hoog, dus ik kan aanstaande zondag gewoon naar Fall Out Boy. Yay! Ik heb me nog nooit zó 14 gevoeld! :-)
Verder is vandaag mijn bloeddruk voor de laatste keer deze week opgemeten, hij is nog steeds te hoog, maar niet hysterisch te hoog, dus ik kan aanstaande zondag gewoon naar Fall Out Boy. Yay! Ik heb me nog nooit zó 14 gevoeld! :-)
maandag 20 oktober 2008
Poelekie UIT het ziekenhuis!
Yup, ik ben er weer! Ik begin langzaam maar zeker weer op mezelf te lijken en naar mezelf te ruiken: de katten trekken niet meer hun neus op als ik voorbij kom. De foto’s van mijn indrukwekkend bont en blauwe armen die ik overgehouden heb aan het infuus en de arterielijn zal ik u allen besparen; het feit dat mensen die het zien schrikken en spontaan Meneer de Poes verwijtend aankijken schetst wel een beeld lijkt me.
De hysterisch hoge bloeddruk (251/181 voor de kenners, voor de niet-kenners: ongeveer 2x de bloeddruk van een “normaal” mens) wordt met behulp van pillen-die-je-oma-slikt onder controle gehouden, verder onderzoek is ingezet naar wat de oorzaak kan zijn van deze bizarre waarden. Wordt vervolgd dus.
In vrolijker nieuws: ik ben sinds dit weekend de trotse bezitster van een heuse
Umbrella Academy Umbrella! Ik denk dat dat wel het leukste ding is wat ik ooit in mijn leven gehad heb. Hierrr met die regen! ;-)
De hysterisch hoge bloeddruk (251/181 voor de kenners, voor de niet-kenners: ongeveer 2x de bloeddruk van een “normaal” mens) wordt met behulp van pillen-die-je-oma-slikt onder controle gehouden, verder onderzoek is ingezet naar wat de oorzaak kan zijn van deze bizarre waarden. Wordt vervolgd dus.
In vrolijker nieuws: ik ben sinds dit weekend de trotse bezitster van een heuse
Umbrella Academy Umbrella! Ik denk dat dat wel het leukste ding is wat ik ooit in mijn leven gehad heb. Hierrr met die regen! ;-)
donderdag 16 oktober 2008
Poelekie in het ziekenhuis
Dit keer niet Poelekie, maar Meneer de Poes die logt. Mevrouw de Poes is dinsdag onverwachts opgenomen in het ziekenhuis vanwege een te hoge bloeddruk en laat jullie weten hoe het nu met haar gaat.
Eigenlijk leek het eerst allemaal onschuldig.
Poelekie had al een paar dagen last van haar oog en was 's middags naar de oogarts gestuurd omdat het niet over ging. Nu vraag je je natuurlijk af hoe een oogarts er achter komt dat je bloeddruk te hoog is. Welnu, de oogarts keek in het oog en zag het aan de vaten. Vervolgens werd de bloeddruk gemeten en bleek deze ook extreem hoog te zijn. Te hoog om het ziekenhuis te mogen verlaten.
Ze werd naar de eerste hulp gebracht waarbij ze door de dienstdoende internist aan allerlei meet apparatuur werd gekoppeld, bloed voor onderzoek werd afgenomen en bloeddruk verlagende medicatie werd gegeven. Eerst was het nog niet helemaal duidelijk of dat ze in het ziekenhuis kon blijven of dat ze naar een ander ziekenhuis moest. Gelukkig reageerde uiteindelijk de bloeddruk op de medicatie en kon ze blijven.
Nu, een paar dagen later, gaat het inmiddels al stukken beter met haar. Haar bloeddruk is nog steeds te hoog, maar niet meer zo gevaarlijk als eerst. Ze is nu nog in het ziekenhuis voor onderzoek naar de oorzaak van haar hoge bloeddruk en het zoeken van de beste medicatie.
En Poelekie zelf? Zoals een echte katachtige betaamd wacht ze met smart op het moment dat ze weer weg mag. In een ziekenhuis werken is een ding, maar in een ziekenhuis liggen is niet iets wat leuk is. Vooral als jezelf niet ziek voelt.
Hopelijk wordt ze snel ontslagen en kan ze jullie vertellen hoe ze het allemaal beleeft heeft. Jullie reacties zullen doorgegeven worden.
Eigenlijk leek het eerst allemaal onschuldig.
Poelekie had al een paar dagen last van haar oog en was 's middags naar de oogarts gestuurd omdat het niet over ging. Nu vraag je je natuurlijk af hoe een oogarts er achter komt dat je bloeddruk te hoog is. Welnu, de oogarts keek in het oog en zag het aan de vaten. Vervolgens werd de bloeddruk gemeten en bleek deze ook extreem hoog te zijn. Te hoog om het ziekenhuis te mogen verlaten.
Ze werd naar de eerste hulp gebracht waarbij ze door de dienstdoende internist aan allerlei meet apparatuur werd gekoppeld, bloed voor onderzoek werd afgenomen en bloeddruk verlagende medicatie werd gegeven. Eerst was het nog niet helemaal duidelijk of dat ze in het ziekenhuis kon blijven of dat ze naar een ander ziekenhuis moest. Gelukkig reageerde uiteindelijk de bloeddruk op de medicatie en kon ze blijven.
Nu, een paar dagen later, gaat het inmiddels al stukken beter met haar. Haar bloeddruk is nog steeds te hoog, maar niet meer zo gevaarlijk als eerst. Ze is nu nog in het ziekenhuis voor onderzoek naar de oorzaak van haar hoge bloeddruk en het zoeken van de beste medicatie.
En Poelekie zelf? Zoals een echte katachtige betaamd wacht ze met smart op het moment dat ze weer weg mag. In een ziekenhuis werken is een ding, maar in een ziekenhuis liggen is niet iets wat leuk is. Vooral als jezelf niet ziek voelt.
Hopelijk wordt ze snel ontslagen en kan ze jullie vertellen hoe ze het allemaal beleeft heeft. Jullie reacties zullen doorgegeven worden.
donderdag 9 oktober 2008
Templateproblematiek
Yup, het ziet er even anders uit hier, mijn "Tropical Dream"-template wil om de een of andere, mij op dit moment nog obscure, reden niet meer verschijnen. Zodra dit verholpen is, bent u de eerste die het ziet! :-)
Edit: hij doet het blijkbaar weer! Yay!
Edit: hij doet het blijkbaar weer! Yay!
dinsdag 7 oktober 2008
Cut ma hurr
Na zo’n 7 jaar diverse variaties op de Rachel (ok, eigenlijk meer variaties op de Lewinsky) te hebben gehad die ik de laatste tijd wegens stijltang-abuse maar in een Palin droeg, besloot ik afgelopen zaterdag dat het tijd was om eens wat minder politiek haar te hebben en er radicaal een stuk af te laten jassen, waardoor ik nu met een geupdate versie van de Molly Ringwald, ten tijde van Pretty in Pink uiteraard, rondloop.
Daarnaast heb ik ontdekt dat ik helemaal geen onvolwassen, 14-jarig jongetje ben, maar gewoon een Threenager! Echt, ik word met de dag hipper! Nog even en ik ga leren skateboarden!
Daarnaast heb ik ontdekt dat ik helemaal geen onvolwassen, 14-jarig jongetje ben, maar gewoon een Threenager! Echt, ik word met de dag hipper! Nog even en ik ga leren skateboarden!
vrijdag 3 oktober 2008
F*cking idiot, moi? Naaah...
Vannacht, toen ik niet kon slapen, bedacht ik dat het een briljant plan was om mijn computer eens schoon te maken van binnen. Ja, om half 5. Ik had dit al wel eens eerder gedaan, heb zo’n fijne bus perslucht, wat kan er mis gaan? Nou, als je mij bent blijkbaar toch wel iets... Long story short (lees: ik schaam me té erg om de details met u allen te delen): ik heb het voor elkaar gekregen om de koeler te slopen. En dan doettieutniemeer!
Na een “Aarghpaniek!”-telefoontje (het feit dat mijn computer “The Center of the Universe” heet is veel minder een grap dan dat ik mezelf wil doen geloven) naar de allerliefste van de hele wereld, wat logisch nadenken van mijn kant en uiteindelijk later op de dag een mild moeizame tocht naar een (overigens briljante) repareermeneer heb ik nu een frisse nieuwe koeler en een werkende computer. En pijn overal, van het tillen. Misschien dat dit me eindelijk zal leren met mijn poten van dingen af te blijven...
Na een “Aarghpaniek!”-telefoontje (het feit dat mijn computer “The Center of the Universe” heet is veel minder een grap dan dat ik mezelf wil doen geloven) naar de allerliefste van de hele wereld, wat logisch nadenken van mijn kant en uiteindelijk later op de dag een mild moeizame tocht naar een (overigens briljante) repareermeneer heb ik nu een frisse nieuwe koeler en een werkende computer. En pijn overal, van het tillen. Misschien dat dit me eindelijk zal leren met mijn poten van dingen af te blijven...
woensdag 1 oktober 2008
Dieren!
De eerste spruitjestaart is alweer achter de kiezen, wat technisch gezien betekent dat het herfst is. Ondanks dat ik vorige week zelfs al dichte schoenen gedragen heb, probeer ik zo lang als mijn tenen er nog niet helemaal afgevroren zijn rond te sjouwen op mijn jesus-Nikes. Ben benieuwd hoe lang ik het dit jaar volhoud, het is namelijk bar koud als je het mij vraagt...
Vorige week zijn The Big Kahuna en ik op pad geweest naar het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden voor (onder andere) de tentoonstelling
Dierenmummies. Hoewel ik vaak niet zo van het interactieve ben, heb ik me erg vermaakt met het (via een computersimulatie uiteraard) mummificeren van een kat. Rood en Les, jullie zijn gewaarschuwd! ;-)
Dat dit uiteraard een grap is en dat het met mijn dierenliefde nog wel goed zit, kan de enige echte Lavenslayer bevestigen: vrijdag hebben wij een heuglijke dag doorgebracht in Artis, waarbij we, zoals het hoort, ALLE dieren gezien hebben en ook nog uitgebreid met een pink geknuffeld. Helemaal fijn!
Vorige week zijn The Big Kahuna en ik op pad geweest naar het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden voor (onder andere) de tentoonstelling
Dierenmummies. Hoewel ik vaak niet zo van het interactieve ben, heb ik me erg vermaakt met het (via een computersimulatie uiteraard) mummificeren van een kat. Rood en Les, jullie zijn gewaarschuwd! ;-)
Dat dit uiteraard een grap is en dat het met mijn dierenliefde nog wel goed zit, kan de enige echte Lavenslayer bevestigen: vrijdag hebben wij een heuglijke dag doorgebracht in Artis, waarbij we, zoals het hoort, ALLE dieren gezien hebben en ook nog uitgebreid met een pink geknuffeld. Helemaal fijn!
zaterdag 13 september 2008
Party animals
Dit is een heuse actiefoto van Les-Mioux en ik, terwijl we dansen op Gym Class Heroes - Cookie Jar.
Dat Les-Mioux zijn pootjes letterlijk niet uit een (half)geopend koekblik kan houden zullen we niet ontkennen, maar we willen, ondanks dat dit nummer helemaal onze jam is op dit moment, toch even laten weten dat wij niet schuin marcheren. Zelfs dansen doen we in de maat.
Voor de liefhebbers hieronder onze all time favorite jam: Rollercoaster of love, de Red Hot Chili Peppers versie:
woensdag 10 september 2008
Gék! In de poezenkop!
Vandaag was een van die dagen waarop ik, ondanks voldoende slaap, maar niet echt wakker kan worden. Dit zorgt voor mallotige gedachten die echt alleen maar voor mijzelf hilarisch zijn. Denk aan briljante plannen als ooit, op een dag dat Kattenfluisteraar T. tot 14:00 uur wil gaan uitslapen al om 09:00 uur ’s ochtends, gewapend met een boombox, zijn huis te betreden om vervolgens bloedserieus het hele album The Black Parade van voor naar achter te karaoke-en.
Nee, Kattenfluisteraar T. snapte ook niet wat daar nou zo grappig aan zou kunnen zijn, maar ik zag het helemaal voor me en ging ongeveer rollend over straat. Uiteraard deels omdát hij het niet grappig vond, want hoe minder grappig andere mensen mijn flauwekul vinden, hoe hilarischer het allemaal wordt natuurlijk.
Maargoed, voordat hier meneren in witte pakjes aanbellen die me een poosje gedwongen willen laten recreëren in een instelling in het bos, in het bos, ga ik, sterrenkundeboek onder de arm, mijn nest maar eens opzoeken. Wel zo veilig.
Nee, Kattenfluisteraar T. snapte ook niet wat daar nou zo grappig aan zou kunnen zijn, maar ik zag het helemaal voor me en ging ongeveer rollend over straat. Uiteraard deels omdát hij het niet grappig vond, want hoe minder grappig andere mensen mijn flauwekul vinden, hoe hilarischer het allemaal wordt natuurlijk.
Maargoed, voordat hier meneren in witte pakjes aanbellen die me een poosje gedwongen willen laten recreëren in een instelling in het bos, in het bos, ga ik, sterrenkundeboek onder de arm, mijn nest maar eens opzoeken. Wel zo veilig.
dinsdag 9 september 2008
Yo! Kahuna! Gefelici!
Via dit medium wil ik The Big Kahuna nogmaals een fijne verjaardag toewensen. Ik heb vannacht al uitgebreid voor haar gezongen, toen ze me terugbelde nadat ze teruggekeerd was van de huisartsenpost voor het laten lijmen van een voormalig gehechte wond (huidfrutsel verwijderd, niets ernstigs) waarvan ze de hechtingen er, door VOL op haar arm te leunen tijdens het van de grond opstaan, uit had laten spatten.
Dit uiteraard nádat ik eerst “WTF!?! Van de VLOER!?! Mens, je bent 61! Neem een stoel!” had gebruld en gedreigd had de eerstvolgende keer dat ze een dergelijk geintje* uithaalt een advertentie te zetten voor een live-in bejaarden-nanny. Ja, hoores, ik kan niet het risico nemen dat ze plotseling tijdens zo’n freak accident het lood legt, ze moet mijn algehele comeback/transformatie in Buckaroo Banzai nog meemaken, en het duurt nog wel eventjes voor ik zover ben.
Tot slot nog een fijn bericht als vervolg op mijn vorige post:
volgens de dierenarts van Artis, die te gast was bij een of ander zeer rommelig AT5-programma, zijn de chimpansees en Tanja weer in hun gewone doen.
* Ze heeft een bizarre neiging tot té actief bewegen als dat even niet aangewezen is (na operaties bijvoorbeeld) en tot in-je-pyjama klussen. Dat laatste heeft haar al een spijker in haar voet en een setje tetanusprikken opgeleverd. Malloot! Gelukkig ben ik heel anders... ;-)
Dit uiteraard nádat ik eerst “WTF!?! Van de VLOER!?! Mens, je bent 61! Neem een stoel!” had gebruld en gedreigd had de eerstvolgende keer dat ze een dergelijk geintje* uithaalt een advertentie te zetten voor een live-in bejaarden-nanny. Ja, hoores, ik kan niet het risico nemen dat ze plotseling tijdens zo’n freak accident het lood legt, ze moet mijn algehele comeback/transformatie in Buckaroo Banzai nog meemaken, en het duurt nog wel eventjes voor ik zover ben.
Tot slot nog een fijn bericht als vervolg op mijn vorige post:
volgens de dierenarts van Artis, die te gast was bij een of ander zeer rommelig AT5-programma, zijn de chimpansees en Tanja weer in hun gewone doen.
* Ze heeft een bizarre neiging tot té actief bewegen als dat even niet aangewezen is (na operaties bijvoorbeeld) en tot in-je-pyjama klussen. Dat laatste heeft haar al een spijker in haar voet en een setje tetanusprikken opgeleverd. Malloot! Gelukkig ben ik heel anders... ;-)
woensdag 3 september 2008
Ooohmmm!
Gisteren hoorde ik dat een stelletje malloten ingebroken hebben bij Artis en daar niet alleen vernielingen hebben aangericht, maar ook de chimpansees en nijlpaard Tanja hebben lastiggevallen. Nu heb ik sowieso een schurfthekel aan mensen die ongevraagd met hun poten aan (de spullen van) andere mensen zitten, maar hier werd ik echt RAZEND van. Slapende chimpansees en een 48-jarig nijlpaard… *schudt hoofd*
Dus als er binnenkort een nieuwsbericht verschijnt over een in een Revenge-hoodie geklede duistere figuur die, “Blijf met je poten van Tanja!” brullend, een Molotov-cocktail door de ruit gegooid heeft bij de personen die veroordeeld zijn wegens deze ongein, dan ben ik het niet. Da’s namelijk in strijd met mijn boeddhistische principes. Maar ik heb het bloedserieus even overwogen.
In vrolijker nieuws: ik kreeg vandaag de uitslag van mijn vorige week gemaakte X-thorax en mijn longen zijn, op een klein fissuurtje dat vanzelf geneest na, prima in orde. Toch wel fijn om te weten, aangezien er een significant deel van mijn leven tegen me aangerookt is. Ook het feit dat ik weer reutelvrij kan ademen is zeer bemoedigend!
Dus als er binnenkort een nieuwsbericht verschijnt over een in een Revenge-hoodie geklede duistere figuur die, “Blijf met je poten van Tanja!” brullend, een Molotov-cocktail door de ruit gegooid heeft bij de personen die veroordeeld zijn wegens deze ongein, dan ben ik het niet. Da’s namelijk in strijd met mijn boeddhistische principes. Maar ik heb het bloedserieus even overwogen.
In vrolijker nieuws: ik kreeg vandaag de uitslag van mijn vorige week gemaakte X-thorax en mijn longen zijn, op een klein fissuurtje dat vanzelf geneest na, prima in orde. Toch wel fijn om te weten, aangezien er een significant deel van mijn leven tegen me aangerookt is. Ook het feit dat ik weer reutelvrij kan ademen is zeer bemoedigend!
zaterdag 30 augustus 2008
Te slaperig om een nuttige titel te verzinnen
Waar ik het de vorige keer nog droog hield tot buiten het ziekenhuis, verliet ik deze keer huilend de afdeling. Iedereen was al weg en sowieso valt het niet echt op, iemand die huilend door het ziekenhuis loopt, gebeurt wel vaker. Het blijft een frustrerende situatie dat men je graag wil houden, jij ook wil blijven, maar dat er, behalve in vakanties en bij ziekte, geen plaats (lees: baan) voor je is.
Ik troost me maar met de gedachte dat ik liever in deze positie zit dan in een baan waar ik een onvrolijke katachtige van word. Ik las in de Viva (ja, ik had een VVV* toen ik hem kocht) dat niet-uitdagend werk kan leiden tot een bore-out, een term die ik zéker ga gebruiken in mijn werkvindactiviteiten. Briljant! *Poelekie roept: "Hierrr met dat raam!*
Verdere gebeurtenissen in en om:
- Er zit een kikker onder mijn slaapkamerraam die ’s nachts luid kwaakt. Wat die kikkers toch van me willen...
- Ik heb blauwe mascara gekocht. Geen idee waarom, I blame Wentz.
- Maandagavond ga ik, na jaren “oh-dat-wil-ik-ooit-nog-eens-doen” eindelijk eens die cursus Sterrenkunde in Artis doen. Heb er helemaal zin in!
* Vlaag Van Verstandsverbijstering
Ik troost me maar met de gedachte dat ik liever in deze positie zit dan in een baan waar ik een onvrolijke katachtige van word. Ik las in de Viva (ja, ik had een VVV* toen ik hem kocht) dat niet-uitdagend werk kan leiden tot een bore-out, een term die ik zéker ga gebruiken in mijn werkvindactiviteiten. Briljant! *Poelekie roept: "Hierrr met dat raam!*
Verdere gebeurtenissen in en om:
- Er zit een kikker onder mijn slaapkamerraam die ’s nachts luid kwaakt. Wat die kikkers toch van me willen...
- Ik heb blauwe mascara gekocht. Geen idee waarom, I blame Wentz.
- Maandagavond ga ik, na jaren “oh-dat-wil-ik-ooit-nog-eens-doen” eindelijk eens die cursus Sterrenkunde in Artis doen. Heb er helemaal zin in!
* Vlaag Van Verstandsverbijstering
dinsdag 26 augustus 2008
Het tiept en het mekkert, rara wat is dat?
Een tikgeit natuurlijk! :-)
In de afgelopen 4 werkdagen heb ik zo'n 35 brieven getypt, een nieuw persoonlijk record. Met elke brief die ik typte, kreeg ik meer respect voor mensen die typiste zijn en 36 uur per week medische brieven typen. Ja, ik ken echt iemand die dat doet, vrijwillig, al meer dan een jaar! *bows down to the master*
In de afgelopen 4 werkdagen heb ik zo'n 35 brieven getypt, een nieuw persoonlijk record. Met elke brief die ik typte, kreeg ik meer respect voor mensen die typiste zijn en 36 uur per week medische brieven typen. Ja, ik ken echt iemand die dat doet, vrijwillig, al meer dan een jaar! *bows down to the master*
dinsdag 19 augustus 2008
Zee en zo
Hoewel ik 99,9% bacilvrij ben, blijft de totale uitputting aanhouden. Over twee weken ben ik klaar met deze “run” en dan neem ik een paar weken vrij om weer op te laden en wat veranderingen door te voeren in mijn werk-, studie- en privé-leven, want zoals ik eerder al schreef: dit is niet meer gezond.
Afgelopen donderdag zijn The Big Kahuna en ik naar Bergen aan Zee geweest voor wat zeewater en Stom Gewaai. Uiteraard overwoog ik weer eens de katten te bellen met het verzoek hun koffers te pakken omdat we per acuut naar Bergen aan Zee gaan verhuizen, maar de woningprijzen zijn daar dusdanig dat ik al een paar maanden moet sparen om me daar überhaupt een baksteen te kunnen veroorloven. Ik ben nu aan het kijken of ik mijn appartement kan laten lossnijden uit het pand en op het strand kan laten plaatsen… *roept strijdlustig: “Poelekie de Vries is niet voor één gat te vangen!”*
Afgelopen donderdag zijn The Big Kahuna en ik naar Bergen aan Zee geweest voor wat zeewater en Stom Gewaai. Uiteraard overwoog ik weer eens de katten te bellen met het verzoek hun koffers te pakken omdat we per acuut naar Bergen aan Zee gaan verhuizen, maar de woningprijzen zijn daar dusdanig dat ik al een paar maanden moet sparen om me daar überhaupt een baksteen te kunnen veroorloven. Ik ben nu aan het kijken of ik mijn appartement kan laten lossnijden uit het pand en op het strand kan laten plaatsen… *roept strijdlustig: “Poelekie de Vries is niet voor één gat te vangen!”*
dinsdag 12 augustus 2008
Kabbel, kabbel
De antibiotica doen er wat lang over om de bronchitis te fixen waar ondertussen 2/3 van de bewoners hier in Huize Poelekie van aan het genezen zijn, maar we zijn in ieder geval weer dusdanig op pootjes dat we ronddarren en morgen weer aan het werk gaan (nou ja, ik dan, Rood is met pensioen).
Deze twee weken beroerdheid hebben maar weer eens bevestigd dat er weinig is waar ik zo’n schurfthekel aan heb als aan ziek zijn. Nou ja, behalve misschien het nuttigen van Hylak, uit te spreken als: hhhlllkkk!, want zo smaakt het.
Off topic: het is vandaag trouwens een heuglijke dag: vandaag bestaat LogPoes 6 jaar! Yay!
Deze twee weken beroerdheid hebben maar weer eens bevestigd dat er weinig is waar ik zo’n schurfthekel aan heb als aan ziek zijn. Nou ja, behalve misschien het nuttigen van Hylak, uit te spreken als: hhhlllkkk!, want zo smaakt het.
Off topic: het is vandaag trouwens een heuglijke dag: vandaag bestaat LogPoes 6 jaar! Yay!
vrijdag 1 augustus 2008
Niks wat antibiotica en wat opiaten niet kunnen fixen
Geef me een B! Een R! Een O! Een N! Een C! Een H! Een I! Een T! Een I! Een S! En wat heb ik dan? BRONCHITIS! JAAA!
Verder ben ik helemaal niet gék in de poezenkop vanwege de combinatie "stikbenauwd & fijne hoeveelheden codeïne in mijn systeem" hoor, dat lijkt maar zo. Ben benieuwd of ik me technisch gezien nog wel street etsj mag noemen eigenlijk…
*tolt wat psychotisch rond*
Verder ben ik helemaal niet gék in de poezenkop vanwege de combinatie "stikbenauwd & fijne hoeveelheden codeïne in mijn systeem" hoor, dat lijkt maar zo. Ben benieuwd of ik me technisch gezien nog wel street etsj mag noemen eigenlijk…
*tolt wat psychotisch rond*
zondag 27 juli 2008
Daar hopst gabbertje...
Na hier een half uur, tot astma-aanval toe, op Raver Revolution III te hebben rondgesprongen, bedenk ik plots dat ik het zó ontzettend jammer vind dat ik nooit heb leren gabberen (ook wel hakken genoemd). Voor de mensen die significant jonger zijn: gabber is een soort oma van jumpstyle.
Tegenwoordig is het (wat meer) geaccepteerd om zowel van “echte” muziek als van “muziek komend uit de computer” te houden. Ook zijn er veel meer bands die aan kruisbestuiving doen: het gebruik van samples en beats is tegenwoordig niet bijzonder meer, maar was toen not done (spreek uit: nut dún).
Toen ik nog jong was (Oma Spreekt) en dan met name in de groep mensen waarmee ik optrok was het namelijk zo dat je van alternatieve muziek diende te houden. Punt. Achteraf gezien denk ik dat als je in de encyclopedie kijkt onder “pretentieuze, omhooggevallen losers avant-la-lettre” je een foto van ons groepje ziet, waar ik, met een half dooie poedel op mijn hoofd want de straightening iron was nog niet uitgevonden, zo links van het midden sta. Ach, misschien is iedereen in zijn tienerjaren wel zo onuitstaanbaar.
Maargoed, terug naar het verhaal: “muziek uit de computer”, house, zoals we dat toen noemden, was “geen echte muziek” en gabber was voor aso’s in trainingspakken. Dat is trouwens ook iets wat je de jongere generaties moet uitleggen: dat trainingspakken sinds Madonna en Juicy Couture weer kunnen, maar dat je gedurende een behoorlijk aantal jaren zelfs geen trainingspak aandeed tijdens het trainen! De jaren ’90 waren vrij gecompliceerd…
En weer terug naar het verhaal (ik lijk Youp van ’t Hek wel!): natuurlijk wilde ik geen aso zijn, dus ik ontkende bij hoog en laag dat ik thuis elk weekend dat danceprogramma van MTV (dat toen nog een clipzender was!) opnam en dat mijn grootste levenambitie was om eens naar een echte houseparty te gaan. Dát, en om Freddie Mercury te worden, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Die houseparty is nooit wat geworden, maar ik ben ooit wel eens, met wat ruimdenkender vrienden, naar een gabberparty in een buurthuis geweest. Bril-jant! En van tijd tot tijd hops ik, in de veiligheid van mijn eigen woonkamer, wat rond op mijn zwaar gekoesterde, van e-bay gescoorde, Ravers Revolution III cd. Maar met dat gabberen wordt het helaas nooit meer wat. *Zucht*
Tegenwoordig is het (wat meer) geaccepteerd om zowel van “echte” muziek als van “muziek komend uit de computer” te houden. Ook zijn er veel meer bands die aan kruisbestuiving doen: het gebruik van samples en beats is tegenwoordig niet bijzonder meer, maar was toen not done (spreek uit: nut dún).
Toen ik nog jong was (Oma Spreekt) en dan met name in de groep mensen waarmee ik optrok was het namelijk zo dat je van alternatieve muziek diende te houden. Punt. Achteraf gezien denk ik dat als je in de encyclopedie kijkt onder “pretentieuze, omhooggevallen losers avant-la-lettre” je een foto van ons groepje ziet, waar ik, met een half dooie poedel op mijn hoofd want de straightening iron was nog niet uitgevonden, zo links van het midden sta. Ach, misschien is iedereen in zijn tienerjaren wel zo onuitstaanbaar.
Maargoed, terug naar het verhaal: “muziek uit de computer”, house, zoals we dat toen noemden, was “geen echte muziek” en gabber was voor aso’s in trainingspakken. Dat is trouwens ook iets wat je de jongere generaties moet uitleggen: dat trainingspakken sinds Madonna en Juicy Couture weer kunnen, maar dat je gedurende een behoorlijk aantal jaren zelfs geen trainingspak aandeed tijdens het trainen! De jaren ’90 waren vrij gecompliceerd…
En weer terug naar het verhaal (ik lijk Youp van ’t Hek wel!): natuurlijk wilde ik geen aso zijn, dus ik ontkende bij hoog en laag dat ik thuis elk weekend dat danceprogramma van MTV (dat toen nog een clipzender was!) opnam en dat mijn grootste levenambitie was om eens naar een echte houseparty te gaan. Dát, en om Freddie Mercury te worden, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Die houseparty is nooit wat geworden, maar ik ben ooit wel eens, met wat ruimdenkender vrienden, naar een gabberparty in een buurthuis geweest. Bril-jant! En van tijd tot tijd hops ik, in de veiligheid van mijn eigen woonkamer, wat rond op mijn zwaar gekoesterde, van e-bay gescoorde, Ravers Revolution III cd. Maar met dat gabberen wordt het helaas nooit meer wat. *Zucht*
zondag 20 juli 2008
Geslaagd! (en andere bezigheden in en om)
Allereerst maar even het goede nieuws: ik ben geslaagd voor de 5 vakken die ik gedaan heb! Iedereen hartelijk dank voor de aanmoedigingen! Het echte realiseer/besef-moment moet nog komen, maar zoals u weet gebeurt dat altijd op momenten dat ik het niet verwacht.
De afgelopen week gaf een geheel nieuwe betekenis aan het begrip “volledig uitgepoest* zijn”: maandag studeren, dinsdag en woensdag examens en donderdag en vrijdag weer werken. Momenteel beraden wij ons in Huize Poelekie dan ook op een andere aanpak, want dit is niet meer gezond.
Zaterdag was er als beloning dan eindelijk weer eens een verzetje in de vorm van de Eerste Officiële Artismeet, die nóg veel gezelliger was dan ik verwacht had en ik verwachtte er nogal een boel van, dus kunt u nagaan!
Verdere huishoudelijke mededelingen: op 1 december vliegen Meneer de Poes en ik naar Madeira om daar 11 dagen lang de enige toeristen van onder de 65 te zijn. Ook heb ik bij IKEA een nieuwe matrascombo aangeschaft én ben ik de blije bezitster van weer een “Keukending Dat Niemand Heeft”: een ketchuplepel. *kijkt stoer*
* Uitputting voor katten
De afgelopen week gaf een geheel nieuwe betekenis aan het begrip “volledig uitgepoest* zijn”: maandag studeren, dinsdag en woensdag examens en donderdag en vrijdag weer werken. Momenteel beraden wij ons in Huize Poelekie dan ook op een andere aanpak, want dit is niet meer gezond.
Zaterdag was er als beloning dan eindelijk weer eens een verzetje in de vorm van de Eerste Officiële Artismeet, die nóg veel gezelliger was dan ik verwacht had en ik verwachtte er nogal een boel van, dus kunt u nagaan!
Verdere huishoudelijke mededelingen: op 1 december vliegen Meneer de Poes en ik naar Madeira om daar 11 dagen lang de enige toeristen van onder de 65 te zijn. Ook heb ik bij IKEA een nieuwe matrascombo aangeschaft én ben ik de blije bezitster van weer een “Keukending Dat Niemand Heeft”: een ketchuplepel. *kijkt stoer*
* Uitputting voor katten
maandag 14 juli 2008
Oh stress!
*insert hyperventilerend bronchiteus geluid, denk Darth Vader*
Morgen en overmorgen examens!
*piept en jammert wat wanhopigjes*
Morgen en overmorgen examens!
*piept en jammert wat wanhopigjes*
dinsdag 8 juli 2008
Overidentificatie II
Deel 1 staat hier.
Sinds een poosje zijn wij hier in Huize Poelekie geheel in de ban van Speckles, een bio-ontbijtgraanspullie in ster- en kattenbrokjesvorm. Vooral die kattenbrokjesvorm zorgt voor problemen want
wat is nu de Speckle en wat is het kattenbrokje?
Sinds een poosje zijn wij hier in Huize Poelekie geheel in de ban van Speckles, een bio-ontbijtgraanspullie in ster- en kattenbrokjesvorm. Vooral die kattenbrokjesvorm zorgt voor problemen want
wat is nu de Speckle en wat is het kattenbrokje?
maandag 30 juni 2008
We poinken lustig verder
Altijd lachen, die Informatie Beheer Groep: krijg ik een blije brief met daarin “U bent ingedeeld voor uw mondelingen! Kijk op het rooster wanneer u moet!”, kom ik dus nergens op het rooster voor! Toch maar even gebeld, ze proppen me ertussen, maar de exacte datum en tijd weet ik nog steeds niet, dus ik ga maar uit van “vanaf 14 juli”.
Dit betekent dat de weekends met film (Indiana Jones, Dunya en Desie en Sex and the City, nee, ik heb hem niet gedwongen om mee te gaan naar de laatste twee films, hij ging geheel vrijwillig!), hightea-erij (Pilkington’s in Den Bosch) en het kijken naar bandjes in verre gebieden waarbij ik éindelijk eens heel urdinair “Look at your baby brother looking like a rockstar!” kon brullen* ten einde zijn.
De komende twee weken moet ik weer aan het boeken en uittreksels herlezen en het maken van posterpresentaties. Het grote voordeel is dat ik er dan ook weer snel mee klaar ben. *zoekt alvast Pritt-stift*
* Ik heb in mijn hoofd een lijstje van zinnen die ik graag een keertje wil gebruiken en waarvoor ik het juiste moment afwacht. Ja, da’s gestoord. Het is nog veel gestoorder als ik vertel dat ik me mijn hersens voorstel als een grote boom met daarin lades vól indexkaarten die beschreven, gearchiveerd, opgezocht en, indien de informatie op het kaartje van toepassing is uiteraard, hardop voorgelezen worden door een stel eekhoorns, dus dat doe ik maar ni... ok, doe maar net alsof u dit niet gelezen heeft, ok? ;-)
Dit betekent dat de weekends met film (Indiana Jones, Dunya en Desie en Sex and the City, nee, ik heb hem niet gedwongen om mee te gaan naar de laatste twee films, hij ging geheel vrijwillig!), hightea-erij (Pilkington’s in Den Bosch) en het kijken naar bandjes in verre gebieden waarbij ik éindelijk eens heel urdinair “Look at your baby brother looking like a rockstar!” kon brullen* ten einde zijn.
De komende twee weken moet ik weer aan het boeken en uittreksels herlezen en het maken van posterpresentaties. Het grote voordeel is dat ik er dan ook weer snel mee klaar ben. *zoekt alvast Pritt-stift*
* Ik heb in mijn hoofd een lijstje van zinnen die ik graag een keertje wil gebruiken en waarvoor ik het juiste moment afwacht. Ja, da’s gestoord. Het is nog veel gestoorder als ik vertel dat ik me mijn hersens voorstel als een grote boom met daarin lades vól indexkaarten die beschreven, gearchiveerd, opgezocht en, indien de informatie op het kaartje van toepassing is uiteraard, hardop voorgelezen worden door een stel eekhoorns, dus dat doe ik maar ni... ok, doe maar net alsof u dit niet gelezen heeft, ok? ;-)
woensdag 25 juni 2008
Inzicht
Het grote voordeel van een zwervend werkbestaan is dat je een goed beeld krijgt van wat werktechnisch wel en niet bij je past: welke werkzaamheden liggen je wel (en welke niet), wat voor sfeer vind je het prettigst, wat voor soort (en hoeveel) directe collega’s wil je om je heen hebben en wat zijn je werkplekvoorkeuren.
Nu had ik van tevoren al wel een vermoeden wat mijn voorkeuren zouden zijn, maar het is geruststellend dat in de praktijk bevestigd te zien: ik heb blijkbaar een vrij realistisch beeld van mijn capaciteiten en wensen.
Ik merk dat ik onbewust toch de neiging heb aan te nemen dat mijn voorkeuren ook de voorkeuren van elke andere secretaresse zijn, wat me af en toe doet denken dat iederéén loopt de azen op de functies die ik graag zou willen. Vandaag merkte ik echter dat dat helemaal niet zo is: mijn huidige baan, waarvan ik (ondanks hoogst vriendelijke collega’s) dólblij ben dat ik er vrijdag mee klaar ben, blijkt voor de collega die ik nu inwerk haar droombaan te zijn, terwijl zij er niet aan moet dénken om werkgroepen voor te bereiden of op een IC te werken. Er is dus nog een kans dat ik ooit die kamer voor mij alleen mét raam* scoor!
* In het ziekenhuiswezen is er een hiërarchie binnen de secretariële werkplekken:
1) in een kudde
2) met z’n tweeën
3) alleen
en dan zijn er nog de sub-trappen "zonder raam", "indirect licht", "eigen raam" en de bonus "eigen raam met uitzicht op iets moois".
Nu had ik van tevoren al wel een vermoeden wat mijn voorkeuren zouden zijn, maar het is geruststellend dat in de praktijk bevestigd te zien: ik heb blijkbaar een vrij realistisch beeld van mijn capaciteiten en wensen.
Ik merk dat ik onbewust toch de neiging heb aan te nemen dat mijn voorkeuren ook de voorkeuren van elke andere secretaresse zijn, wat me af en toe doet denken dat iederéén loopt de azen op de functies die ik graag zou willen. Vandaag merkte ik echter dat dat helemaal niet zo is: mijn huidige baan, waarvan ik (ondanks hoogst vriendelijke collega’s) dólblij ben dat ik er vrijdag mee klaar ben, blijkt voor de collega die ik nu inwerk haar droombaan te zijn, terwijl zij er niet aan moet dénken om werkgroepen voor te bereiden of op een IC te werken. Er is dus nog een kans dat ik ooit die kamer voor mij alleen mét raam* scoor!
* In het ziekenhuiswezen is er een hiërarchie binnen de secretariële werkplekken:
1) in een kudde
2) met z’n tweeën
3) alleen
en dan zijn er nog de sub-trappen "zonder raam", "indirect licht", "eigen raam" en de bonus "eigen raam met uitzicht op iets moois".
dinsdag 17 juni 2008
dinsdag 10 juni 2008
Warm
Hier in Huize Poelekie hebben we het warm. Daar houden wij poezen niet van. De ZOOmeravond daarentegen, daar houden wij wel van, dus afgelopen zaterdag zijn we (Meneer de Poes en ik, de echte katten mogen er helaas niet binnen) voor het eerst dit jaar naar de ZOOmeravond in Artis geweest. Het schaap en het kalfje in de kinderboerderij hadden een boeiend gesprek, een van de capybarakinderen sprong in het water letterlijk bovenop pa of moe en de rest van de dieren vonden het allemaal wel mooi geweest, die hitte. En gelijk hebben ze.
zaterdag 31 mei 2008
Klaar!
Nou ja, bijna dan. Alle schriftelijke examens van dit jaar zijn achter de rug, nog 3 mondelinge examens in juli en dan was dat het weer voor dit jaar. Uiteraard moet ik tegen die tijd langzaamaan gaan beginnen met het voorbereiden van de vakken van volgend jaar en het jaar daarop, maar daar wil ik nog even niet over nadenken.
Morgen moet ik nog even wat eindredactiewerk verzetten, waarna ik me in Utrecht ga melden voor wat vrolijk verzet (film + hapje). Vanaf maandag mag ik 4 weken aan de slag op weer een frisse nieuwe afdeling en daarna ga ik voor 5 weken terug naar de IC, dus werktechnisch ben ik tot augustus ook weer onder de pannen. *roept: “Yo! Rood! Geen zorgen! De insuline kan betaald worden!” ;-P*
Morgen moet ik nog even wat eindredactiewerk verzetten, waarna ik me in Utrecht ga melden voor wat vrolijk verzet (film + hapje). Vanaf maandag mag ik 4 weken aan de slag op weer een frisse nieuwe afdeling en daarna ga ik voor 5 weken terug naar de IC, dus werktechnisch ben ik tot augustus ook weer onder de pannen. *roept: “Yo! Rood! Geen zorgen! De insuline kan betaald worden!” ;-P*
dinsdag 27 mei 2008
Repertoire
Er zijn zo van die standaarddansen die gewoon in je repertoire moeten zitten. En nee, dan heb ik het niet over standaard ballroom en latin, maar over juweeltjes zoals onder andere het Bruce Springsteen-dansje ("De Bruce" voor insiders), de Marusha-huppel en uiteraard "de trekpop", waar ik helaas geen beeldmateriaal van heb, maar die ik op verzoek altijd bereid ben te demonstreren in het ecchie.
En hoera! Er is een nieuwe diamant aan het firmament verschenen! Het dansje van de zanger van Alphabeat maakt me dusdanig vrolijk dat ik besloten heb dat dit hét dansje voor de zomer wordt én toegevoegd wordt aan het repertoire "standaard dansjes voor die lullige momenten dat je alleen op de dansvloer staat en iedereen naar je kijkt en je de plaat die ze nu draaien hááát". Uiteraard ook te gebruiken op vrolijke momenten natuurlijk. Aanschouwt en oefent!
En hoera! Er is een nieuwe diamant aan het firmament verschenen! Het dansje van de zanger van Alphabeat maakt me dusdanig vrolijk dat ik besloten heb dat dit hét dansje voor de zomer wordt én toegevoegd wordt aan het repertoire "standaard dansjes voor die lullige momenten dat je alleen op de dansvloer staat en iedereen naar je kijkt en je de plaat die ze nu draaien hááát". Uiteraard ook te gebruiken op vrolijke momenten natuurlijk. Aanschouwt en oefent!
zondag 18 mei 2008
Relativeren kun je leren
Wat ben ik blij dat die eindexamens maar één keer per jaar zijn zeg! Als beroepsneuroot ben ik al gestresst genoeg, maar deze examens doen er nog een schepje bovenop. Nou ja, eigenlijk zijn de examens zélf het probleem niet: zodra het opgavenboekje geopend mag worden, valt alle stress van me af en gaat het over het algemeen prima. Maar die periode daarvóór… als ik al niet gek in de poezenkop was, dan werd ik het er wel van!
Vooral medekandidaten trek ik slecht. Hoe lief ze verder ook zijn, van het gepiep “hebjehetwelgoedgeleerd?” vooraf en “wathadjijbijvraag5?” achteraf word ik zó bloednerveus dat ik (zoals bijvoorbeeld afgelopen vrijdag) er bijkans heilig van overtuigd raak dat ik dat examen “briefje schrijven in gemiddeld vakantie-Frans” nooit ga halen!!! *insert blinde paniek*
Het enige voordeel van al zo’n 20 jaar examens doen, is dat ik het tegenwoordig voor elkaar krijg om niet hysterisch met de handen boven het hoofd heen en weer zwaaiend de toko te verlaten. Rustig in mijn hoekje zittend kom ik dan zowaar tot briljante ingevingen: “Wacht even… Ik spreek Frans! Vloeiend! Al zo’n 31 jaar!” En toen moest ik toch wel een beetje om mezelf en mijn malle paniek grinniken…
Vooral medekandidaten trek ik slecht. Hoe lief ze verder ook zijn, van het gepiep “hebjehetwelgoedgeleerd?” vooraf en “wathadjijbijvraag5?” achteraf word ik zó bloednerveus dat ik (zoals bijvoorbeeld afgelopen vrijdag) er bijkans heilig van overtuigd raak dat ik dat examen “briefje schrijven in gemiddeld vakantie-Frans” nooit ga halen!!! *insert blinde paniek*
Het enige voordeel van al zo’n 20 jaar examens doen, is dat ik het tegenwoordig voor elkaar krijg om niet hysterisch met de handen boven het hoofd heen en weer zwaaiend de toko te verlaten. Rustig in mijn hoekje zittend kom ik dan zowaar tot briljante ingevingen: “Wacht even… Ik spreek Frans! Vloeiend! Al zo’n 31 jaar!” En toen moest ik toch wel een beetje om mezelf en mijn malle paniek grinniken…
donderdag 15 mei 2008
Ooohhhmmm...
Waarschijnlijk ben ik de enige, maar ik vind het vrij hilarisch dat zowel mijn stijltang als mijn tostimaker het begeven tijdens deze hittegolf. Verder heb ik morgen mijn eerste twee examens en ben ik nog niet hysterisch. Wat niet is kan nog komen natuurlijk, maar ik ben tot nu toe best chill. Wie ook chill zijn, zijn De Zingende Paarden, die ik grofweg elke twee jaar plug. Meezingen werkt erg zen én levensvreugdbevorderend!
donderdag 8 mei 2008
Tripkip
Hoogst fascinerend: met zonnig weer in een iets te warme tram 16 richting station door de Lairessestraat richting Museumplein rijden terwijl je naar "Running up that hill" van Kate Bush luistert. Hóógst fascinerend! *tript nog wat na*
woensdag 7 mei 2008
Zomerrr!
Op het moment dat je bij het om je heen kijken in de tram niet anders kunt concluderen dan dat jij in je eentje meer kleren aanhebt dan de rest van de tram samen, dan is het 1) zomer en 2) tijd om over te stappen op de zomergarderobe. Nu heb ik blaren van mijn kekke zomersandaaltjes maar dat mag de pret niet drukken.
Verder heb ik vandaag geen ene klap uitgevoerd en dat is ook wel eens lekker zo af en toe. Het onrustige “ik-zou-eigenlijk-iets-moeten-doen-oh-nee-dat-hoeft-helemaal-niet”-gevoel heb ik zowaar grotendeels kunnen onderdrukken. Iets zegt me dat 2008 zowaar het jaar zou kunnen worden waarin ik aan yoga ga beginnen. Hey, ik heb tenslotte in een vol Kriterion aan Breyten durven toegeven dat ik naar My Chemical Romance luister, daarna is alles een kleine stap.
Verder heb ik vandaag geen ene klap uitgevoerd en dat is ook wel eens lekker zo af en toe. Het onrustige “ik-zou-eigenlijk-iets-moeten-doen-oh-nee-dat-hoeft-helemaal-niet”-gevoel heb ik zowaar grotendeels kunnen onderdrukken. Iets zegt me dat 2008 zowaar het jaar zou kunnen worden waarin ik aan yoga ga beginnen. Hey, ik heb tenslotte in een vol Kriterion aan Breyten durven toegeven dat ik naar My Chemical Romance luister, daarna is alles een kleine stap.
vrijdag 2 mei 2008
Rock 'n roll
Zo blij als een kat, eh, kind, eh, rat, eh, MUFFIN ben ik met mijn nieuwe Emilie Autumn-hoodie. Ultragaaf, dat issie! Wie hieruit concludeert dat ik vorige week vrijdag bij het concert van Emilie Autumn was, heeft gelijk.
Hoewel ik mild uitgeput was (en ben, ik werk nog steeds tegen de klippen op om dat examen voor te bereiden, naast een 32-urige werkweek. Ja, ik ben gek, maar je moet wat, als je niet je hele leven wilt blijven tikgeiten.) kreeg ik stukken meer mee van de choreografie en algehele bezigheden op
het podium, omdat ik er deze keer ongeveer met mijn neus bovenop zat. De kleine zaal van de Effenaar is met recht een klein k*tzaaltje, zoals we dat in Amsterdam liefdevol noemen. Het publiek was ook deze keer erg fijn, en ik kon het erg waarderen dat ze niet, zoals het publiek bij dEUS sinds 1999 ongeveer, meer bezig zijn met kletsen, 14 keer heen en weer lopen om bier te scoren en vooral 2 pakjes peuken DE MAN te roken binnen anderhalf uur waardoor je én het podium niet meer ziet én als chronische broncheut het lood dreigt te leggen wegens gebrek aan zuurstof. Niets ten nadele van dEUS overigens, geweldig concert, maar de omstandigheden maakten het ervan genieten wat lastiger. Hierrr met dat rookverbod in de horeca! Dan beloof ik plechtig niet te zeuren over een zuipverbod en een kletsverbod... ;-)
Het voorprogramma van Emilie is trouwens ook de moeite om te noemen: Sieben, het soloproject van Matt Howden, is erg fascinerend. Net als Howie Day indertijd (geen idee of hij nog steeds zo werkt) doet hij het helemaal
alleen: hij bouwt live loopjes door zijn viool op de meest creatieve manieren te gebruiken en zingt daar vervolgens bij. Qua stem moet je denken aan Morrissey, qua podiumpresentatie aan Ian Curtis van Joy Division (als die viool zou spelen én bij vlagen dolkomisch zou zijn) en qua vioolescapades aan eh, ja, eh, Emilie Autumn (of Nigel Kennedy, mocht je wat meer in de klassieke hoek hangen). Denk je nu: "Hey, dit klinkt interessant!" dan vind je hier zijn myspace.
Verder ben ik op dit moment werktechnisch zowel mijn eigen produkt, mijn eigen boekingsbureau én mijn eigen tourmanager. Zie je wel dat je op je ouwe dag nog een soort rockster kunt worden? ;-p
Hoewel ik mild uitgeput was (en ben, ik werk nog steeds tegen de klippen op om dat examen voor te bereiden, naast een 32-urige werkweek. Ja, ik ben gek, maar je moet wat, als je niet je hele leven wilt blijven tikgeiten.) kreeg ik stukken meer mee van de choreografie en algehele bezigheden op
het podium, omdat ik er deze keer ongeveer met mijn neus bovenop zat. De kleine zaal van de Effenaar is met recht een klein k*tzaaltje, zoals we dat in Amsterdam liefdevol noemen. Het publiek was ook deze keer erg fijn, en ik kon het erg waarderen dat ze niet, zoals het publiek bij dEUS sinds 1999 ongeveer, meer bezig zijn met kletsen, 14 keer heen en weer lopen om bier te scoren en vooral 2 pakjes peuken DE MAN te roken binnen anderhalf uur waardoor je én het podium niet meer ziet én als chronische broncheut het lood dreigt te leggen wegens gebrek aan zuurstof. Niets ten nadele van dEUS overigens, geweldig concert, maar de omstandigheden maakten het ervan genieten wat lastiger. Hierrr met dat rookverbod in de horeca! Dan beloof ik plechtig niet te zeuren over een zuipverbod en een kletsverbod... ;-)
Het voorprogramma van Emilie is trouwens ook de moeite om te noemen: Sieben, het soloproject van Matt Howden, is erg fascinerend. Net als Howie Day indertijd (geen idee of hij nog steeds zo werkt) doet hij het helemaal
alleen: hij bouwt live loopjes door zijn viool op de meest creatieve manieren te gebruiken en zingt daar vervolgens bij. Qua stem moet je denken aan Morrissey, qua podiumpresentatie aan Ian Curtis van Joy Division (als die viool zou spelen én bij vlagen dolkomisch zou zijn) en qua vioolescapades aan eh, ja, eh, Emilie Autumn (of Nigel Kennedy, mocht je wat meer in de klassieke hoek hangen). Denk je nu: "Hey, dit klinkt interessant!" dan vind je hier zijn myspace.
Verder ben ik op dit moment werktechnisch zowel mijn eigen produkt, mijn eigen boekingsbureau én mijn eigen tourmanager. Zie je wel dat je op je ouwe dag nog een soort rockster kunt worden? ;-p
donderdag 24 april 2008
En dat is 3!
Wat hangt er toch in de lucht de laatste dagen? Vanmiddag zat ik in de tram naar huis toen de tram plots hard remde en BOEM! Dat is de derde keer in twee dagen tijd dat er zich een auto in een OV-verhikel boort waar ik me in bevind. Absurd! Gelukkig raakte er ook deze keer niemand gewond en bleef de blikschade beperkt. Maareh, drie keer is scheepsrecht hoor, wat mij betreft!
woensdag 23 april 2008
Hooi vs Vork
Vandaag kreeg eerst de bus waar ik in zat een ongeluk en was vervolgens al het tramverkeer gestagneerd wegens een trambotsing. Tel hierbij de stress van het aanstaande maandag moeten opsturen van een gezinsverpakking papieren voor mijn eindexamen die uiteraard nog niet af zijn én niet te harden rugpijn op en je snapt dat Poelekie lichtelijk grommend en sissend door de Amsterdamse binnenstad heen banjerde.
Ondertussen regent het en is de levensvreugd al weer wat meer op regulier niveau, maar heb ik toch, for future reference, zoals we dat hier in Amsterdam zo mooi zeggen, een reminder voor mezelf:
Yo! Malle katachtige! Hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat je éérst de vork opmeet, en er dan pas hooi op kiepert! Als de vork dreigt af te breken, moet je er hooi áf halen, niet stug blijven doorladen. En, oh ja: EERDER BEGINNEN!!!
Nu ik iedereen inclusief mezelf doofgeschreeuwd heb, ga ik verder met me er in milde paniek dapper doorheen slaan. Nog 4 dagen…
Ondertussen regent het en is de levensvreugd al weer wat meer op regulier niveau, maar heb ik toch, for future reference, zoals we dat hier in Amsterdam zo mooi zeggen, een reminder voor mezelf:
Yo! Malle katachtige! Hoe vaak moet ik nou nog zeggen dat je éérst de vork opmeet, en er dan pas hooi op kiepert! Als de vork dreigt af te breken, moet je er hooi áf halen, niet stug blijven doorladen. En, oh ja: EERDER BEGINNEN!!!
Nu ik iedereen inclusief mezelf doofgeschreeuwd heb, ga ik verder met me er in milde paniek dapper doorheen slaan. Nog 4 dagen…
maandag 21 april 2008
Eureka! Ik ben niet gek!
Kleine convo tussen Poelekie de Vries en de voice over van het journaal:
Voiceover, tijdens item over het kweken van hartspieren: "Een stamcel is een cel die nog niet weet wat hij wil worden als hij later groot is."
Poelekie, knagend aan een hapje: "Ah! Ik ben dus een stamcel! Cool!"
Voiceover, tijdens item over het kweken van hartspieren: "Een stamcel is een cel die nog niet weet wat hij wil worden als hij later groot is."
Poelekie, knagend aan een hapje: "Ah! Ik ben dus een stamcel! Cool!"
zaterdag 12 april 2008
Zomaar wat dingen die ik me afvroeg deze week
In het verleden heb ik me wel vaker iets afgevraagd.
Van de hak op de tak:
1) Waarom zijn sportsokken standaard wit, grijs of zwart?
2) Waarom maakt men blijkbaar verf voor kinderen die onverwijderbare vlekken veroorzaakt?
3) Hoe kun je de Eed van Hippocrates gezworen hebben en tóch op lompe wijze inaccurate informatie aan je patiënt geven en hem/haar op elke mogelijke manier tegenwerken?
4) Ben ik de enige die elke keer dat ze na haar training de loopband verlaat een zucht van verlichting slaakt dat ze deze keer gelukkig NIET op haar snufferd gegaan is?
5) Waarom denkt 95% van de bellers die ik in functie te woord sta dat ik een arts ben?
6) Moet je je keppeltje ophouden als je sport, en zo ja, hoe blijft dat dan zitten?
Bonusvraag: is dat dan een speciaal sportkeppeltje? (hey, er is ook een sporthoofddoek tenslotte!)
Van de hak op de tak:
1) Waarom zijn sportsokken standaard wit, grijs of zwart?
2) Waarom maakt men blijkbaar verf voor kinderen die onverwijderbare vlekken veroorzaakt?
3) Hoe kun je de Eed van Hippocrates gezworen hebben en tóch op lompe wijze inaccurate informatie aan je patiënt geven en hem/haar op elke mogelijke manier tegenwerken?
4) Ben ik de enige die elke keer dat ze na haar training de loopband verlaat een zucht van verlichting slaakt dat ze deze keer gelukkig NIET op haar snufferd gegaan is?
5) Waarom denkt 95% van de bellers die ik in functie te woord sta dat ik een arts ben?
6) Moet je je keppeltje ophouden als je sport, en zo ja, hoe blijft dat dan zitten?
Bonusvraag: is dat dan een speciaal sportkeppeltje? (hey, er is ook een sporthoofddoek tenslotte!)
dinsdag 8 april 2008
Carrièretijger
Waterkan, drinkbeker-met-poes en tik-ei staan weer even thuis op tafel, maandag wacht ons een nieuw bureau in een nieuwe kamer voor mij alleen. Mét raam!
maandag 7 april 2008
Bijgeloof
Tot enkele jaren geleden was ik er heilig van overtuigd dat het weerbericht een soort horoscoop was. Toen The Big Kahuna dat hoorde pleurde ze bijna van haar stoel, noemde ze me een eh, nou ja, niet zo slim iemand en kwam ze minstens drie kwartier níet meer bij. Ik riep nog: “Maar het heet toch weersVOORSPELLING!?”, maar helaas, dat mocht niet baten.
Mijn “weerbericht = horoscoop”-verhaal is tegenwoordig een lollige anekdote voor feesten, partijen en suffe momenten op kantoor. Maar stiekem, heel stiekem, zeker als ik naar de voorspelling van dit weekend en het uiteindelijke weer kijk, geloof ik het nog steeds...
Mijn “weerbericht = horoscoop”-verhaal is tegenwoordig een lollige anekdote voor feesten, partijen en suffe momenten op kantoor. Maar stiekem, heel stiekem, zeker als ik naar de voorspelling van dit weekend en het uiteindelijke weer kijk, geloof ik het nog steeds...
donderdag 27 maart 2008
Altijd anders dan anderen
Toen ik afgelopen zondag in de trein naar Leiden zat op weg naar de (overigens uitzonderlijk gezellige) verjaardag van de enige echte Lavenslayer, bedacht ik dat ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan stellen dat ik de enige 32-jarige middelbare scholier ben met een Belle van Zuylen-bladclip en een “Chaos. Panic. Disorder. My work here is done.”-potlood. En gek genoeg vond ik dat een heel geruststellende gedachte.
dinsdag 18 maart 2008
Opdiepen van kennis leidt tot malle conversaties
Ondanks spectaculair blauw/paars-gekleurde onderarm en een algeheel gevoel van malaise (snotter) wordt het aankomende eindexamen langzaam doch gestaag voorbereid hier in Huize Poelekie. Vooral het met behulp van The Big Kahuna uit het geheugen opdiepen van boeken die ik ooit gelezen heb voor mijn boekenlijst levert uiteraard (in mijn ogen althans ;-P) dólkomische gesprekken op:
The Big Kahuna: “Uh, Le Petit Prince, die stond toen toch ook op je lijst?”
Poelekie de Vries: “Ja, klopt… *denkt na* Uh...was er ook niet iets van Wilhelm Tell?”
TBK: “Klopt, maar dat was voor Duits, dat hoeft niet meer.”
PdV: “Ah, gelukkig maar, want ik herinner me vaag dat dat qua structuur wel héél raar in elkaar zat!”
TBK, uiterst droog: “Het was een toneelstuk.”
PdV: “Ah, dat verklaart een boel!” *piekert verder*
The Big Kahuna: “Uh, Le Petit Prince, die stond toen toch ook op je lijst?”
Poelekie de Vries: “Ja, klopt… *denkt na* Uh...was er ook niet iets van Wilhelm Tell?”
TBK: “Klopt, maar dat was voor Duits, dat hoeft niet meer.”
PdV: “Ah, gelukkig maar, want ik herinner me vaag dat dat qua structuur wel héél raar in elkaar zat!”
TBK, uiterst droog: “Het was een toneelstuk.”
PdV: “Ah, dat verklaart een boel!” *piekert verder*
donderdag 13 maart 2008
"Hi! I'm a f*cking idiot! Have we met?"
Tip van de week:
Probeer niet de magnetron een knuffel te geven als zijn deurtje openstaat. Voor de mensen die zich afvragen: "Waarom dan niet?". Daarom:
Nuff said.
Voor de mensen die denken: "Zout op met je verwondingen, stomme nep-hardcore emo! Hier met die kattenfoto's!" (én uiteraard voor de mensen die het wél zielig vinden, maar desondanks toch kattenfoto's willen zien), hier een
OpsekopLes-Mioux
en een
Rood die niet op zichzelf lijkt. :-)
Probeer niet de magnetron een knuffel te geven als zijn deurtje openstaat. Voor de mensen die zich afvragen: "Waarom dan niet?". Daarom:
Nuff said.
Voor de mensen die denken: "Zout op met je verwondingen, stomme nep-hardcore emo! Hier met die kattenfoto's!" (én uiteraard voor de mensen die het wél zielig vinden, maar desondanks toch kattenfoto's willen zien), hier een
OpsekopLes-Mioux
en een
Rood die niet op zichzelf lijkt. :-)
maandag 3 maart 2008
Metafoor hier, metafoor daar, Poelekie is ermee klaar*
1) Je ziet in een winkel een jas. Hij ziet er leuk uit, hij is te betalen en je past er nog in ook. Maar dan kijk je in de spiegel en je denkt: "Nee." En je weet niet eens echt goed waarom.
2) Je wordt uitgenodigd op een familiefeest van mensen die je vaag kent. Iedereen is superaardig tegen jou en poeslief tegen elkaar, maar de onderhuidse spanning is zó enorm dat je hem bijna aan kan raken. Het is niet helemaal duidelijk wat er allemaal speelt, en heel eerlijk gezegd wíl je het ook helemaal niet weten. Je wil alleen maar zo snel mogelijk weer weg.
Een beetje van 1 en een boel van 2 maakten de afgelopen 2 weken van Poelekie een onvrolijke katachtige, dus vandaag heb ik de knoop doorgehakt: ik blijf niet proberen en wachten, maar verlaat mijn huidige, fris nieuwe, werkstek en ga op zoek naar iets anders. De enorme opluchting laat nog even op zich wachten, want mijn directe collega's (die erg aardig voor me zijn) weten het nog niet en zullen er niet erg vrolijk van worden, maar ik weet zeker dat ik hier goed aan doe. Je kunt tenslotte niet ergens blijven omdat ándere mensen zo vrolijk van je worden. *pakt type-ei, waterkan, beker en pen en zoekt al tapdansend haar heil ergens anders*
* Excuses voor de dwangrijm, meer kon ik er ook niet van maken.
2) Je wordt uitgenodigd op een familiefeest van mensen die je vaag kent. Iedereen is superaardig tegen jou en poeslief tegen elkaar, maar de onderhuidse spanning is zó enorm dat je hem bijna aan kan raken. Het is niet helemaal duidelijk wat er allemaal speelt, en heel eerlijk gezegd wíl je het ook helemaal niet weten. Je wil alleen maar zo snel mogelijk weer weg.
Een beetje van 1 en een boel van 2 maakten de afgelopen 2 weken van Poelekie een onvrolijke katachtige, dus vandaag heb ik de knoop doorgehakt: ik blijf niet proberen en wachten, maar verlaat mijn huidige, fris nieuwe, werkstek en ga op zoek naar iets anders. De enorme opluchting laat nog even op zich wachten, want mijn directe collega's (die erg aardig voor me zijn) weten het nog niet en zullen er niet erg vrolijk van worden, maar ik weet zeker dat ik hier goed aan doe. Je kunt tenslotte niet ergens blijven omdat ándere mensen zo vrolijk van je worden. *pakt type-ei, waterkan, beker en pen en zoekt al tapdansend haar heil ergens anders*
* Excuses voor de dwangrijm, meer kon ik er ook niet van maken.
dinsdag 26 februari 2008
Ondertussen, in Huize Poelekie...
Yup, ik zit er (hier schreef ik er ook al eens over) weer eens middenin:
Deze keer zelfs met een randje
Kortom, de vrolijkheid moet met een zoeklicht gezocht worden hier in Huize Poelekie. Dit weekend was er nog een lichtpuntje in de vorm vanwijvenfilm dansfilm Step Up 2, die Meneer de Poes en ik te midden van een hilarisch meelevend (joelen! klappen! juichen!) publiek hebben bekeken. Misschien moet ik er nóg maar een keertje heen dan...
Deze keer zelfs met een randje
Kortom, de vrolijkheid moet met een zoeklicht gezocht worden hier in Huize Poelekie. Dit weekend was er nog een lichtpuntje in de vorm van
dinsdag 12 februari 2008
Overenthousiast
Poelekie tegen zichzelf: "Nee, het is géén goed idee om met blote benen de straat op te gaan en op zoek te gaan naar een buitenbad. Nee, ook niet stiekem!"
zaterdag 9 februari 2008
It's a wrap!
En gelukkig ging het ook soepeler: ik bracht mijn laatste dagen bij mijn huidige baan zowaar volledig huil-vrij door. Absoluut een verdienste gezien mijn, voornamelijk “afscheid neem”-gerelateerde, extreme jankerd-zijn. Zelfs toen ik cadeautjes, een halve toespraak, een bos bloemen én een taart kreeg hield ik het droog. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik ná het verlaten van het pand wel twee tranen geplengd heb, maar dat was pas op donderdagmiddag 17.00 uur. *is trots op zichzelf* ;-P
Het meest aandoenlijk/hilarische afscheid was van een al geruime tijd óverduidelijk opvallend onopvallend met mij flirtendkind heerschap uit 1983(!): hij vond het jammer dat er "nu er eindelijk een leuk meissie werkte, ze weer wegging"! Ik vond het zó schattig dat ik hem maar niet verteld heb hoe(veel) oud(er) ik ben…
De komende week houd ik vakantie (lees: houd ik me bezig met het wat concreter voorbereiden van mijn aankomende eindexamen), daarna begin ik aan een nieuwe baan. Hetzelfde ziekenhuis, maar een ander gebouw, en naar wat ik hoor een totaal andere wereld. Ik ben benieuwd!
Het meest aandoenlijk/hilarische afscheid was van een al geruime tijd óverduidelijk opvallend onopvallend met mij flirtend
De komende week houd ik vakantie (lees: houd ik me bezig met het wat concreter voorbereiden van mijn aankomende eindexamen), daarna begin ik aan een nieuwe baan. Hetzelfde ziekenhuis, maar een ander gebouw, en naar wat ik hoor een totaal andere wereld. Ik ben benieuwd!
maandag 4 februari 2008
Sómmige ochtenden...
Soms heb ik van die dagen: ik word wakker en denk: "Ik moet gewoon blijven liggen!". Vanochtend was zo'n ochtend, maar ja, ik werd verwacht, dus na wel 3 (!) hele uren slaap sleepte ik me toch maar mijn nest uit. Dat had ik beter niet kunnen doen, want eenmaal bij de bushalte bleek mijn strippenkaart op. De verkoopmeneer was nogal eh, rielekst, wat resulteerde in een sprintje om nog op tijd de tram te halen met bijna Brinta-in-de-neus en aspiratie tot gevolg. Dat laatste is IC-humor. Nevermind.
Toen ik eindelijk in de tram zat bleek mijn mp3-speler AWOL. Nu is mijn mp3-speler niet gewoon een mp3-speler, maar datgene wat ’s ochtends in de tram het verschil maakt tussen leuke, gezellige zen-Poelekie en een naar strotten grijpende “Ik beuk zo je harses door die ruit als je nog 1 keer je f*cking neus ophaalt”-Poelekie. Oei...
Gelukkig voor mijn medepassagiers begaf de tram vóór ons het bij de Munt al, waardoor ik uiteindelijk zo druk was met via slinkse wegen op mijn werk terecht komen dat ik niet eens tijd had om me te ergeren aan stom geklets, geknisper en (gruwel!) neusophalerij.
De rest van de dag viel gelukkig mee, en met een volle strippenkaart, mp3-speler in de tas en zometeen een boel slaap zou het morgenochtend toch een stuk soepeler moeten gaan, gok ik zo...
Toen ik eindelijk in de tram zat bleek mijn mp3-speler AWOL. Nu is mijn mp3-speler niet gewoon een mp3-speler, maar datgene wat ’s ochtends in de tram het verschil maakt tussen leuke, gezellige zen-Poelekie en een naar strotten grijpende “Ik beuk zo je harses door die ruit als je nog 1 keer je f*cking neus ophaalt”-Poelekie. Oei...
Gelukkig voor mijn medepassagiers begaf de tram vóór ons het bij de Munt al, waardoor ik uiteindelijk zo druk was met via slinkse wegen op mijn werk terecht komen dat ik niet eens tijd had om me te ergeren aan stom geklets, geknisper en (gruwel!) neusophalerij.
De rest van de dag viel gelukkig mee, en met een volle strippenkaart, mp3-speler in de tas en zometeen een boel slaap zou het morgenochtend toch een stuk soepeler moeten gaan, gok ik zo...
zondag 3 februari 2008
Levensvreugdbevorderend weer
Neemt bij u de levensvreugd ook exponentieel toe zodra de zon begint te schijnen? Hier in Huize Poelekie hebben we zin in fladderwapperjurken, zwembad en feestjes, Holly Golightly-style. De hysterisch grote zonnebril heb ik al binnen (Oh, H&M, how I love thee!), nu nog wachten tot het warm wordt. En iemand een feestje geeft natuurlijk.
zondag 27 januari 2008
Snotteren en schudden
Als er wereldkampioenschappen Lang Doorsnotteren zouden bestaan, dan zou ik absoluut winnen: ik snotter nog steeds wat na. Misschien moet ik toch maar eens terug naar de huisarts voor nieuwe anti-allergiepillen, in ieder geval totdat ik genoeg geld verzameld heb om mijn katten allergeen-vrij te laten maken door middel van DNA-modificatie. ;-)
Verder wil ik in het kader van de vrolijkheidsbevordering iedereen vriendelijk verzoeken om te schudden als een sneeuwbol. Wij hier in Huize Poelekie doen al 3 dagen niet anders en we worden er verdomd vrolijk van. Zo vrolijk dat ik zowaar niet heel erg opzie tegen alle afscheidnemerij deze komende twee laatste weken bij deze baan...en dat zegt wat!
Verder wil ik in het kader van de vrolijkheidsbevordering iedereen vriendelijk verzoeken om te schudden als een sneeuwbol. Wij hier in Huize Poelekie doen al 3 dagen niet anders en we worden er verdomd vrolijk van. Zo vrolijk dat ik zowaar niet heel erg opzie tegen alle afscheidnemerij deze komende twee laatste weken bij deze baan...en dat zegt wat!
dinsdag 15 januari 2008
Epidemisch
Als in Portugal de stroom uitvalt, iets wat zeker in de winter, als de regen moesson-style op de bovengronds gespannen elektriciteitskabels neerstort, vaak gebeurt, loop je niet richting aardlekschakelaar, raak je al helemaal niet in paniek, maar gooi je de deur open, steek je je kop naar buiten en roept zo hard als je kunt: “É geral?” (“Is het algemeen?”)
Als dan het halve dorp “É geral!” terugschreeuwt, weet je dat er niets anders opzit dan een batch kaarsen aansteken en rustig te wachten tot de stroom terugkomt. En uiteraard de meest bederfelijke dingen uit de koelkast te nuttigen, dat spreekt voor zich.
Toen gisteravond de voltallige redactie ziek zat te wezen tijdens de eindredactievergadering moest ik hier plots weer aan denken. *pakt nog een zakdoek en snuit wat*
Als dan het halve dorp “É geral!” terugschreeuwt, weet je dat er niets anders opzit dan een batch kaarsen aansteken en rustig te wachten tot de stroom terugkomt. En uiteraard de meest bederfelijke dingen uit de koelkast te nuttigen, dat spreekt voor zich.
Toen gisteravond de voltallige redactie ziek zat te wezen tijdens de eindredactievergadering moest ik hier plots weer aan denken. *pakt nog een zakdoek en snuit wat*
donderdag 3 januari 2008
2008!
Allereerst de domme rijmelarij van het jaar:
Fijn in je vacht in 2008!
Ik hoop dat iedereen zijn of haar vingers er nog aan heeft zitten en dat hun longen en oren het ook nog doen. Hier was het vuurwerk dusdanig dat het hele eiland vanaf de Dijksgracht niet meer te zien was. Een vreemde gewaarwording, zo'n zomaar verdwijnend eiland.
Verder sneeuwt het hier zowaar op dit moment en moet ik morgen weer belachelijk vroeg op, dus verdere vrolijkheid laat even op zich wachten. Niet lang trouwens, want zaterdag is het weer eens tijd voor wat Efteling met (de groep formely known as?) de Buffies! *stort zich in bed*
Fijn in je vacht in 2008!
Ik hoop dat iedereen zijn of haar vingers er nog aan heeft zitten en dat hun longen en oren het ook nog doen. Hier was het vuurwerk dusdanig dat het hele eiland vanaf de Dijksgracht niet meer te zien was. Een vreemde gewaarwording, zo'n zomaar verdwijnend eiland.
Verder sneeuwt het hier zowaar op dit moment en moet ik morgen weer belachelijk vroeg op, dus verdere vrolijkheid laat even op zich wachten. Niet lang trouwens, want zaterdag is het weer eens tijd voor wat Efteling met (de groep formely known as?) de Buffies! *stort zich in bed*